<p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">重游南昌</span></p><p class="ql-block">——致故地與時(shí)光</p><p class="ql-block">文/光輝歲月</p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">贛江的風(fēng)仍帶著十二年前的稚氣</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">我看著手機(jī)的導(dǎo)航,在八一廣場(chǎng)的晨光里</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">辨認(rèn)五十歲那年的影子</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">當(dāng)年皮鞋叩響地磚的節(jié)奏,比軍號(hào)還急</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">襯衫第三顆紐扣,總別著未拆封的朝氣</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">滕王閣的飛檐正把彩云收集</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">只是當(dāng)年仰頭數(shù)斗拱的人,如今</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">更愛(ài)坐在回廊,看樹(shù)上飄落的白絮</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">把"落霞與孤鶩"看成了手機(jī)里的光斑</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">指尖劃過(guò)玻璃幕墻時(shí),忽然懂得</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">有些重量,不必再用吶喊托舉</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">梅嶺的竹濤替我藏起半截往事</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">或許是那年在梅嶺,我曾對(duì)著山谷喊"永遠(yuǎn)年輕"</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">此刻它們沙沙地回應(yīng)</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">“看,你把血?dú)忉劤闪瞬?,把鋒芒磨成了紫砂壺底的包漿,多好</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">連遺憾都埋進(jìn)了溫潤(rùn)的土壤”</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">暮色漫過(guò)洪州大橋時(shí),我摸了摸鬢角</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">那里有十二年前的星子,也有</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">此刻正落進(jìn)茶杯的,退休后的月亮</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">原來(lái)所謂歲月,不過(guò)是讓你</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">從追趕風(fēng)的人,變成</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">風(fēng)愿意停下來(lái),與你對(duì)坐的人</span></p>