<p class="ql-block"> 今天看到一個視頻,是兩個歌手,在演唱最近很火的一首歌曲“怎么辦”前說的一段話,讓我感觸頗深。他說:“如果生命是一場夢你該怎么辦?”這是一個問題,他接著說:“實際上問題本身就是答案,追尋的過程也是一種答案。語言是一種破壞的東西,比如說,我想沉默,可一旦說出口,其實已經破壞了沉默,已不是沉默。比如說,我想享受當下,可一旦說出口,當下也就流失了。所以,我干脆把這些問題留給歌詞吧!”</p><p class="ql-block"> 歌詞歌曲確實略顯傷感悲觀,講述人生從6歲到88歲。兒童,少年,青年,結婚生子,中年,老年全過程。一路走來,問題不斷,也一直在提問“怎么辦?”,可花兒依然綻放,鳥兒還歌唱,白云在天上,小河還在流淌,人們依舊匆匆忙忙,人生不過就是一場夢,怎么辦?</p><p class="ql-block"> 不怎么辦,該咋辦就咋辦,順其自然。就如一個網友留言:“不用辦, 走著走著就順了。像山谷的風, 像小溪在流淌, 順流而過,隨風飄揚”。可不知是提問式講述人生苦難的歌詞,還是委婉憂傷的曲調,還是歌唱者憂郁深情演唱感動了我,不知不覺提筆寫下這小首詩。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">《人生》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">深秋</p><p class="ql-block">滿山遍野的樹葉</p><p class="ql-block">淺綠、橘黃、深紅</p><p class="ql-block">隨風搖曳</p><p class="ql-block">不經意間已成為人們眼中的風景</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">春天她們稚嫩地從樹枝上探出腦袋</p><p class="ql-block">悄悄地緩慢地舒展身軀</p><p class="ql-block">略顯可愛朦朧</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">夏天她們長成湖海</p><p class="ql-block">綠油油</p><p class="ql-block">粼粼波光</p><p class="ql-block">為人間納涼吹風</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">冬天雖然她們大部分已走到了生命終點</p><p class="ql-block">還依然為人間呈現風景</p><p class="ql-block">可誰曾想過</p><p class="ql-block">春夏秋冬</p><p class="ql-block">她們的一生</p><p class="ql-block">有多少時間不是在風雨交加</p><p class="ql-block">嚴寒酷暑中渡過</p><p class="ql-block">不是在無人問津中默默盡忠</p><p class="ql-block">為人類</p><p class="ql-block">為她們自己的生命盡忠</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">這也許就是樹葉的宿命</p><p class="ql-block">是生命</p><p class="ql-block">也是人生</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 何彬</p><p class="ql-block"> 2025年11月18日</p>