<p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">季節(jié)的裂痕里你探出金色的頭顱</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">以沉默叩問:何為存在?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">群芳在秋風中謝幕,你獨舞寒霜,用凋零的姿勢詮釋永恒的序章。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">風骨是刺破虛無的劍,在時間的荒原刻下自己坐標,說你孤高的流言</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">不過是你腳下被踐踏的塵埃。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">你教會泥土保持清醒,在萬物沉睡的季節(jié),點燃自己的那盞燈火,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">對抗時間的冰封,讓凋零的字典里多出一個動詞叫:堅持。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">不嫉妒春的喧鬧,你有自己的季節(jié)和疆域,在蕭瑟的季節(jié)調(diào)色盤</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">上調(diào)配出最倔強的色譜,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">枯枝作筆霜雪為墨寫就生命的碑文</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">刺骨的北風欲抹去你的痕跡,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">你將根須扎進大地的深處</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">用沉默的根系編織成網(wǎng),</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">打撈起所有被遺忘的尊嚴與驕傲。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">寒風啊盡情的肆虐吧,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">吹不彎的是你脊梁里的鐵!</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">吹不散的是你眉宇間的光!</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">吹不滅的是你心中那簇不滅的焰!</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">站在季節(jié)的懸崖邊以一朵花的姿態(tài)</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">你向世界叩問:何為永恒與不朽?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">而答案就在你挺立的每一瞬間。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">當最后一朵菊花凋零,大地會記住</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">你倔強的形狀,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">在來年的春天悄悄發(fā)芽,在秋天</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">里變成一片不滅的金色火焰。</span></p>