<p class="ql-block">窗外</p><p class="ql-block">文/宋仕敏</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">兩條受寒的腿,走不出</p><p class="ql-block">這幾十平米的天地</p><p class="ql-block">站在窗前,陽光漫過肩頭</p><p class="ql-block">給鬢發(fā)鍍一層滄桑的白</p><p class="ql-block">目光被藍天飄動的云牽著</p><p class="ql-block">窗外,是他不散的時光</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">心,早已飛出窗外</p><p class="ql-block">飛在喧囂的大街上</p><p class="ql-block">擠在流動的人群</p><p class="ql-block">飛進重重疊疊的往事</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">每天,只要站在窗前</p><p class="ql-block">窗外的世界</p><p class="ql-block">仿佛還屬于他</p><p class="ql-block">2025/10/20</p> <p class="ql-block"> 【賞析】這是一首質(zhì)樸而深沉的作品,它用克制的語言,觸及了人類最普遍的情感,關于衰老與對自由的渴望。它沒有使用任何華麗的技巧,而是依靠真摯的情感和對生活深刻的洞察力,塑造了一個能引起廣泛共鳴的形象。我們每個人,或許都在某個時刻,是那個“站在窗前”的人,渴望著一個暫時無法抵達的廣闊世界。(韓朝霞)</p> <p class="ql-block">圖片來自百度</p>