<p class="ql-block">欄目主持//李銀波</p><p class="ql-block">出題//文//李葉平</p><p class="ql-block">圖片//源自網(wǎng)絡(luò)</p><p class="ql-block">感恩我們的相遇相知!</p> <p class="ql-block">《起風啦》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">銀杏葉打著旋兒</p><p class="ql-block">像快樂小天鵝</p><p class="ql-block">足尖輕盈地落在湖面上</p> <p class="ql-block">《下雨哈》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">芭蕉葉,嘀嗒無休</p><p class="ql-block">綠芽霸道萌新</p><p class="ql-block">落寞瞬間被嬌娃治愈</p> <p class="ql-block">《奔跑吧》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">風,耳邊呼嘯</p><p class="ql-block">多巴胺放飛心歌</p><p class="ql-block">溜溜發(fā)絲打擊出架子鼓旋律</p> <p class="ql-block">后續(xù)</p><p class="ql-block">有讀者評論區(qū)留言:創(chuàng)作的靈感來自于什么呢?因美篇我能與你在這字句山水間同游,本就是一場靈魂的雅集。就我而言,這種創(chuàng)作靈感大多是來自于生活,我 把這些詩統(tǒng)昵稱為拖地詩。因為,大部分的題意都是在拖地做家務(wù)時產(chǎn)生的,尤其拖地是最簡單的機械性動作,做其它家務(wù)也是思想最單純的快樂時刻,慣性思維,是在不斷地重復(fù)著溫情,平淡。此時,腦子里迸發(fā)的潛意識,一定是以往思考比較多的積累。但像下面這首小詩,是懶床時得到的,那一刻就想放松,不想碼字動腦筋,于是,在那種心境下的詩就醬紫了。</p><p class="ql-block">《賦閑》</p><p class="ql-block">文//李葉平</p><p class="ql-block">懶來種盆蔥,</p><p class="ql-block">簡單木有愁。</p><p class="ql-block">隔天澆點水,</p><p class="ql-block">綠色悅心頭。</p><p class="ql-block"> 2025.10.3</p> <p class="ql-block">佇足,端詳一粒砂爍。</p><p class="ql-block">感謝您的欣賞,關(guān)注!</p>