<p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">鬢染霜華,非關(guān)遲暮,實乃月華輕籠;歲月冠冕,何論長幼?惟康健喜樂,日日皆為生命初程。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;"> </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">夫造物育靈,人最稱慧。具理性以辨是非,懷智識以悟幽微。觀夫蜉蝣,朝生而暮死,亦戲晨風、飲清露;視彼夏蟲,歲華不過一暑,猶振翅、發(fā)清聲。生命雖促,正因其暫,方知寸陰之貴,當以歌吟酬此浮生。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;"> </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">或曰:“六十甲子,鬢發(fā)已蒼,可嘆也?!贝鹪唬骸拜喕匾晦D(zhuǎn),何嘆之有?若心無怠惰,意不荒蕪,縱發(fā)如雪,亦如青松挺秀。真正可悲,在人生之空泛,在筋骨之惰弛——肉體踟躕于三樓,靈魂已憩于六階。若不奮足而前,魂且厭之,況于人乎?”</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;"> </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">立世之道,在自強,在不息。如草木向陽,雖經(jīng)風雨,終破土而出;似河川赴海,縱繞千山,必奔涌而前。茍怠惰無聊,方為人生至悲。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;"> </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">且拋俗累,隨歸鳥,逐孤云,登層霄以眺碧天??丛剖嬖凭?,聽風吟鳥唱,此身雖拘于塵世,此心可游于大荒。人生百年,原是浪漫行旅:朝迎晨曦,暮送落霞,心向朝陽則步步生暖,意存高遠則歲歲長青。</span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;"> </span></p><p class="ql-block ql-indent-1"><span style="font-size:22px;">噫!歲月流轉(zhuǎn),吾生自有定數(shù),然從容以對,喜樂以行,自強以立,浪漫以活——縱鬢邊霜色漸濃,眼底自有星河長明。</span></p>