<p class="ql-block">屈原生于磊石山新證</p> <p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">作者? 南歌</p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">昔周顯王十四年冬夜,有星隕如雨,光燭洞庭。其一墜于磊石山巔,青芒透霄漢,楚人望之,咸呼:"文曲臨凡矣!"翌年孟春,屈氏誕麟兒,名曰平,字原。</p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">屈伯庸者,楚武王之裔也。取隕石淬洞庭寒泉,凡九載,鑄劍三匝。劍成,寒潭盡染霜白,伯庸指峰巒曰:"此劍當(dāng)名軒轅,以鎮(zhèn)洞庭蛟孽。"</p><p class="ql-block ql-indent-1">越十五年,伯庸疾篤,臨終解匣授子曰:"此劍秉星精,承天命,惟德者可馭。"</p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">原佩劍登軒轅峰,但見云濤翻涌,忽有雷火自東來。劍鳴錚然,青石應(yīng)聲中裂,若巨靈持斧劈。</p><p class="ql-block ql-indent-1">洞庭老叟云:"是日洞庭波涌三丈,劍痕入石三尺,至今每逢端陽,隱見紫電游走其間。"</p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">原掌三閭大夫時,于磊石山南筑臺理政。每見青石瑩然如鑒,輒持劍對舞。嘗夜誦《天問》于峰頂,其時星斗倒懸,劍光竟與北辰相接。漁者遙望,但見光柱如龍,或謂屈子馭龍升天云。</p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">至懷王見疏于張儀,原踏劍灘怒濤,指天誓曰:"寧赴湘流,葬江魚腹中,安能以皓皓之白,蒙世俗塵埃乎!"</p><p class="ql-block ql-indent-1">揮劍劈浪,霎時風(fēng)雷激蕩,灘石崩摧。百姓聞之,乃刻"涉江石"三字于殘礁。</p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">太史公謂原被發(fā)行吟澤畔,實不知其治洞庭五十載矣。劍灘側(cè)試劍石,本理政余暇演武所遺,后世訛傳為放逐明志。</p><p class="ql-block ql-indent-1">觀《岳州府志》所載裂痕,實乃隕石天然紋理,經(jīng)千年風(fēng)霜剝蝕,遂成劍劈之狀。</p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: justify;">今洞庭人每歲重午,猶攜角黍投劍灘。白發(fā)漁師指石上青苔曰:"此屈子劍氣所凝,蛟龍見之輒遁。"</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: justify;">然考《水經(jīng)注》所記,石隙本水蝕之痕;近世掘得陶片,亦證楚人祭祀舊俗。</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: justify;">嗚呼!傳說與真相交織,終成洞庭千古之謎。惟青石默然,映照星霜流轉(zhuǎn),或可證屈子劍魄長存焉。</p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align: justify;"><br></p>