<p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">久居繁華都市的人,內(nèi)心深處都有一個田園夢,那是一片寧靜、和諧、自然的凈土。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">古往今來,許多詩人也曾有田園生活經(jīng)歷,他們在這片土地上找到了靈感和慰藉。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">“采菊東籬下,悠然見南山”的田園生活每個人心中的詩和遠(yuǎn)方。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">“綠樹村邊合,青山郭外斜”,孟浩然用簡潔的語言,描繪了一個綠樹環(huán)抱,令人向往的鄉(xiāng)村景象。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">“籬落疏疏一徑深,樹頭新綠未成陰”,楊萬里用簡練的筆觸,勾勒出了春天的田園風(fēng)光,讓人仿佛置身于那開滿油菜花的田野之中。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">生活并非僅限于眼前的紛擾與茍且,它還蘊(yùn)藏著遠(yuǎn)方的詩意與廣袤的田野。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">那片田野,并非是鋼筋混凝土構(gòu)筑的城市森林中的人們所憧憬的凈土,對于那些曾在古代宦海中浮沉、在朝堂上起落的詩人而言,更是他們內(nèi)心深處無盡的向往。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">那是陶淵明“采菊東籬下,悠然見南山”的自在愜意,</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">那是王維“牛羊自歸村巷,童稚不識衣冠”的質(zhì)樸天然,,</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">那是范成大“梅子金黃杏子肥,麥花雪白菜花稀”的豐饒欣悅,</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">那是陸游“莫笑農(nóng)家臘酒渾,豐年留客足雞豚”的淳樸人情……</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">詩歌,它是人類對自然與情感最動人的傾訴。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">田園,是大自然賦予我們最純真的瑰寶,是返璞歸真的生活方式。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">無論生活如何變遷,只要心中有詩,眼里有田,那份寧靜與慰藉便會如泉水般涌出。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">這份從古至今的溫暖,始終如一,永不凋零。愿我們都能在紛擾的世界里,找到那片屬于自己的詩意田園,并從中汲取最樸素的快樂。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">鄉(xiāng)野田間、白云飛鳥、雞鳴蟲叫、裊裊炊煙……時光不緊不慢,生活無聒無噪,這大概是最令人向往的生活了。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">也許,對你來說,田園生活還在遠(yuǎn)方,那么,不如來讀一讀詩詞,在詩詞中,尋找久違的田園之美。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">20首必讀山水田園詩,美到心醉,看看你最喜歡哪一首?</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>?《渭川田家》</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">唐·王維</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">斜陽照墟落,窮巷牛羊歸。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">野老念牧童,倚杖候荊扉。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">雉雊麥苗秀,蠶眠桑葉稀。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">田夫荷鋤至,相見語依依。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">即此羨閑逸,悵然吟式微。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">當(dāng)夕陽的余暉灑向鄉(xiāng)村時,農(nóng)夫們?nèi)齼蓛煽钢z頭歸來,在田間小道上偶然相遇,絮絮地說著話,那么親切。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">一位老爺爺,靠著柴門緊張的等候著,放牛的小孫兒還沒回家呢?</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">王維是那么羨慕鄉(xiāng)村生活,因為表面風(fēng)光的一些人也未必有農(nóng)家的愜意。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>《過故人莊》</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">唐·孟浩然</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">故人具雞黍,邀我至田家。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">綠樹村邊合,青山郭外斜。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">開軒面場圃,把酒話桑麻。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">待到重陽日,還來就菊花。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">鄉(xiāng)村的人,總是特別熱情。孟浩然受邀到一戶農(nóng)家做客。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">翠綠的樹林圍繞著村落,青山橫斜在城郭外。推開窗戶正對著農(nóng)家的打谷場,孟浩然與友人共飲美酒,閑談著農(nóng)務(wù),是那么自在。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">人的身心,便在這樣的敞圃之中,獲得一份自在的饜足,如池中魚,如堂前風(fēng),如天上月,自在隨心,明凈隨意。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>《橫溪堂春曉》</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">宋·虞似良</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">一把青秧趁手青,輕煙漠漠雨冥冥。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">東風(fēng)染盡三千頃,白鷺飛來無處停。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">天上細(xì)雨霏霏,地上綠茵一片,農(nóng)民們正在彎著腰插秧,田野上白鷺飛翔,這就是詩人描繪的一幅江南田園風(fēng)光圖。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">大地好像用綠色染過似的,到處都充滿了無限的生機(jī),白鷺飛來,望著那無涯的青翠,竟找不到落腳的地。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">無事之時,到鄉(xiāng)村田園中,看一看那青青的麥苗,心中會充滿希望。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>《雨過山村》</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">唐 王建</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">雨里雞鳴一兩家,竹溪村路板橋斜。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">婦姑相喚浴蠶去,閑著中庭梔子花。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">在雨幕中,雞鳴聲婉轉(zhuǎn)響起,若隱若現(xiàn)地勾勒出村落的輪廓。僅有幾戶人家的炊煙裊裊升起,與遠(yuǎn)處的青山相映成趣。小溪兩岸,翠竹掩映,宛如天然的屏風(fēng),守護(hù)著山間的小徑。那窄窄的板橋,宛如一線天際,延伸至遠(yuǎn)方,連接著未知的故事。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">年輕的媳婦和婆婆,攜手走過石板小橋,忙碌的身影在雨中交織。她們呼喚著彼此,共同赴一場浴蠶選種的盛事。在這忙碌的時刻,庭院的梔子花卻無人問津,它們靜靜地沐浴著細(xì)雨,獨(dú)自綻放,散發(fā)出淡淡的香氣。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">這香氣彌漫在濕潤的空氣中,仿佛在訴說著屬于山村的故事。雨中的雞鳴、裊裊炊煙、婆媳的笑聲和梔子花的香氣,共同描繪出一幅生動而溫馨的山村畫卷。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>《溪居即事》</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">崔道融</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">籬外誰家不系船,春風(fēng)吹入釣魚灣。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">小童疑是有村客,急向柴門去卻關(guān)。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">在村莊的某個角落,隱約可見一條蜿蜒曲折的小河,宛如一條銀色的絲帶鑲嵌在翠綠的田野之中。河岸邊,一排稀疏的籬笆旁,漂蕩著一只無拘無束的小船,仿佛在自由自在地漫游。春風(fēng)吹拂,輕輕撫摸著小船,使其悠悠蕩蕩地漂向遠(yuǎn)方。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">在這寧靜的村莊里,一群無憂無慮的孩童正在盡情玩耍。忽然,他們發(fā)現(xiàn)河面上漂來一只小船,誤以為是遠(yuǎn)方的客人來訪。孩子們頓時興奮起來,急急忙忙地奔向家門,準(zhǔn)備迎接這意外的訪客。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">“卻”字在此處作為助詞,起到了加強(qiáng)語氣的效果?!瓣P(guān)”則形象地描繪了門栓、鉤環(huán)之類的裝置?!叭s關(guān)”三字巧妙地描繪了孩子們?nèi)サ糸T栓、急切打開柴門的情景。而“疑”“急”二字更是傳神地刻畫出孩子們好奇、興奮、粗心、急切的心理狀態(tài)。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">在這首詩中,詩人用細(xì)膩的筆觸描繪了清澈的溪流、古樸的村莊、籬笆和小船,以及活潑的孩子們。這些元素共同構(gòu)成了一幅寧靜、優(yōu)美且充滿生活氣息的畫卷,讓人感受到鄉(xiāng)村的寧靜與美好。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>《四時田園雜興·其四十四》</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>范成大</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">新筑場泥鏡面平,家家打稻趁霜晴。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">笑歌聲里輕雷動,一夜連枷響到明。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">秋風(fēng)輕拂,帶來了新谷的芬芳,田野里金黃的稻穗低垂著頭,仿佛在向大地致敬。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">屋前的木槿花紅艷艷,修竹青翠欲滴,與金黃的稻田相互映襯,仿佛一幅熱烈的豐收畫卷。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">打谷場上,平整如鏡,家家戶戶趁著晴好天氣,忙碌地收割著稻谷。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">歡聲笑語中,仿佛有輕微的雷聲回蕩,但仔細(xì)一聽,原來是打稻的連枷聲,整夜響徹直至天明。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">在這個豐收的季節(jié)里,農(nóng)人們忘卻了身體的疲憊,盡情享受著收獲的喜悅。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>《新涼》</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">宋 徐璣</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">水滿田疇稻葉齊,日光穿樹曉煙低。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">黃鶯也愛新涼好,飛過青山影里啼。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">徐璣的《新涼》描寫了離秋收不遠(yuǎn)的一個夏日清晨的景象。春天的田野變成了一片翠綠,稻穗垂飽,沉甸甸的。草木間的縷縷輕煙,似乎一縷縷清香,閃爍著金燦燦的陽光下的暗淡光華。黃鶯不自覺地飛過青山,欣賞這美麗的新涼,啼聲回響在這靜謐的清晨空氣中,它們也被這新涼陶醉了,正如人們被這一季節(jié)所感染一樣。這首詩讓人們體會到了夏日清晨的祥和與涼爽,與自然的和諧共存,令人心曠神怡。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>《新晴野望》</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">王維</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">新晴原野曠,極目無氛垢。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">郭門臨渡頭,村樹連溪口。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">白水明田外,碧峰出山后。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">農(nóng)月無閑人,傾家事南畝</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">王維的《新晴野望》是一首典型的山水田園詩。在這首詩中,他通過自然景色的描繪,展現(xiàn)了廣袤的大自然給人帶來的視覺享受和內(nèi)心的寧靜感。他用簡明的語言,通過對大自然的觀察和描寫,將山野中的風(fēng)景與村落中的農(nóng)民生活融為一體,使讀者不僅看到了空曠的田野和美麗的山峰,也感受到了大自然的魅力和人與自然的和諧共生。這首詩表現(xiàn)了王維崇尚田園生活和追求內(nèi)心寧靜的情懷,具有極高的藝術(shù)價值。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>《浣溪沙》</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">蘇軾</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">簌簌衣巾落棗花,村南村北響繅車。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">牛衣古柳賣黃瓜。酒困路長惟欲睡,</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">日高人渴漫思茶。敲門試問野人家。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">《浣溪沙》是蘇軾的一首詞,以描寫田園風(fēng)光為主題。描寫了春天村莊里的一片平靜景象,小說以細(xì)致入微的筆觸展現(xiàn)了農(nóng)村的生活場景。首句“簌簌衣巾落棗花”讓人感到一種清新自然的氣息,透出滿園芬芳,給人以愉快的心情。接下來用響繅車、賣黃瓜等細(xì)節(jié)贅述,令人感受到農(nóng)村生活的悠閑和自在。但最后一句的“敲門試問野人家”又將我們帶回現(xiàn)實,提醒我們,這個美好的世界,也許只存在于文字之中。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>《村居》</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">宋·張舜民</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">水繞陂田竹繞籬,榆錢落盡槿花稀。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">夕陽牛背無人臥,帶得寒鴉兩兩歸。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">這首詩寫的是農(nóng)村秋日黃昏的小景,流水環(huán)繞著水田,籬笆外種滿了綠竹;榆錢已經(jīng)落盡,槿花也變得稀疏。夕陽西下,牛背上沒有牧童騎臥,只帶著成對的烏鴉,漫步在回村的小路。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">詩人本身是一位畫家,這首詩也頗具畫意,水竹清華,落木蕭蕭的景色,充滿了和平靜穆的氣氛。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>《南鄉(xiāng)子·秋暮村居》</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">清·納蘭容若</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">紅葉滿寒溪,一路空山萬木齊。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">試上小樓極目望,高低。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">一片煙籠十里陂。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">吠犬雜鳴雞,燈火熒熒歸路迷。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">乍逐橫山時近遠(yuǎn),東西。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">家在寒林獨(dú)掩扉。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">全詞以輕靈渾樸的筆調(diào)描繪出村野田園的風(fēng)光情趣,讀之猶如欣賞一幅優(yōu)美安詳,恬淡靜謐的水墨山水畫。景象由遠(yuǎn)及近,層次分明,動靜相間,有聲有色。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">面對恬淡的鄉(xiāng)村生活,傷感多情的詞人納蘭容若也欣喜不已。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>《社日》</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">唐·王駕</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">鵝湖山下稻粱肥,豚柵雞棲半掩扉。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">桑柘影斜春社散,家家扶得醉人歸。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">鵝湖山下稻梁肥碩,豐收在望。牲畜圈里豬肥雞壯,門扇半開。夕陽西沉,桑柘樹林映照出長長的陰影。春社結(jié)束,家家攙扶著醉倒之人歸來。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">此詩寫了鵝湖山下的一個村莊社日里的歡樂景象,描繪出一幅富庶、興旺的江南農(nóng)村風(fēng)俗畫。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">“家家扶得醉人歸”,這是一幅多么祥和的村居畫卷。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>《村行》</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">唐·杜牧</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">春半南陽西,柔桑過村塢。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">娉娉垂柳風(fēng),點點回塘雨。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">蓑唱牧牛兒,籬窺茜裙女。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">半濕解征衫,主人饋雞黍。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">這是一幅如詩如畫的農(nóng)村風(fēng)景。在仲春時節(jié),南陽之西的鄉(xiāng)村里,一片生機(jī)勃勃的景象。和煦的春風(fēng)輕拂著依依垂柳,點點細(xì)雨灑落在曲折的池塘上。牧童們身披蓑衣,歡快地唱著歌,而穿著紅裙的少女們則隔著籬笆偷偷張望。我走進(jìn)農(nóng)家,主人熱情地擺出豐盛的飯菜招待我,讓我感受到了鄉(xiāng)村的溫暖與寧靜。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">田園里,不僅風(fēng)景美,鄉(xiāng)親父老的熱情,更讓人覺得溫暖。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>《村晚》</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">宋·雷震</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">綠草滿池塘,青陂水溢岸。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">山銜落日影,寒漪閃粼光。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">牧童橫牛背,短笛信口吹。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">歸家路途遠(yuǎn),晚景樂悠然。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">這首詩描繪了一幅生動的牧童晚歸圖,綠草如茵的池塘、溢滿青陂的水、山銜落日的美麗景色,以及牧童橫騎牛背、信口吹笛的悠閑姿態(tài),共同構(gòu)成了一幅充滿樂趣的鄉(xiāng)村晚景畫卷。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>《田家》</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">宋·鄭獬</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">田家汩汩流水渾,一樹高花明遠(yuǎn)村。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">云意不知?dú)堈蘸茫瑓s將微雨送黃昏。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">在這寧靜的鄉(xiāng)村,低洼的田地里,渾濁的泥水汩汩流淌。而遠(yuǎn)處,一棵高大的樹木盛開著明亮的花朵,為這個遠(yuǎn)方的村落增添了一抹絢爛。人們在樹下乘涼,享受著樹蔭帶來的清涼。微風(fēng)輕輕吹過,花朵紛紛飄落,宛如一場微雨,悄然送走了黃昏的余暉。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">詩人巧妙地將“云”賦予了人的情感,以責(zé)備的口吻抱怨云彩帶來了微雨、遮掩了夕陽的余暉,這恰恰表達(dá)了他對鄉(xiāng)村夕陽晚景的深深喜愛與留戀。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>《出郊》</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">明·楊慎</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">高田如樓梯,平田如棋局。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">白鷺忽飛來,點破秧針綠。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">山坡上的畦田就像樓梯一樣,上下平地上的畦田就像棋盤一樣。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">忽然白鷺飛到水稻田中來,在一片綠色的秧苗上點上了白點。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">這首小詩通俗易懂,描寫的是南方的山水,層層疊疊的高田、縱橫交錯的低田,飛起的白鷺,以及水田泛起的綠波,構(gòu)成了秀麗的田園風(fēng)光,可謂詩中有畫,畫中有詩。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">在這個世外桃源般的地方,人們的心靈得到了前所未有的放松和凈化。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>《歸園田居(其三)》</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">晉·陶淵明</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">種豆南山下,草盛豆苗稀。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">晨興理荒穢,帶月荷鋤歸。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">道狹草木長,夕露沾我衣。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">衣沾不足惜, 但使愿無違。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">不為“五斗米折腰”的陶淵明,決然地返回家園,心甘情愿地扛起了鋤頭,辛勤地躬耕壟畝。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">清晨早起下地鏟除雜草,夜幕降臨披著月光才回家。山徑狹窄草木叢生,夜間露水沾濕了我的衣裳。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">即便勞累,陶淵明依然覺得這才是自己最想要的生活。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>《城西訪友人別墅》</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:18px;">唐朝雍陶</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">澧水橋西小路斜,</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">日高猶未到君家。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">村園門巷多相似,</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">處處春風(fēng)枳殼花。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">作者到城西去拜訪友人,在出了澧州城門、過了橋后,走在鄉(xiāng)間小路上,眼前的村野風(fēng)光讓詩人陶然心醉,故寫此詩抒情。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">此詩寫的是春郊訪友的感受,詩人從日常的題材中,挖掘出不平常的情致,用新鮮的構(gòu)思,表現(xiàn)了村園春色特有的美,是一篇別具風(fēng)姿的佳作。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>《書湖陰先生壁》</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:18px;">宋王安石</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">茅檐長掃凈無苔,</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">花木成畦手自栽。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">一水護(hù)田將綠繞,</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">兩山排闥送青來。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">這是一首題壁詩,以寫景為主,通過山水之美寓意湖陰先生的高潔品格。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">此詩既贊美了湖陰先生的樸實勤勞,又表達(dá)出作者退休閑居的恬淡心境,從田園山水和與人交往中體會到無窮樂趣,是一首詩意盎然的佳作。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>《鷓鴣天》·戲題村舍</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">辛棄疾</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">雞鴨成群晚不收,桑麻長過屋山頭。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">有何不可吾方羨,要底都無飽便休</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">《鷓鴣天·戲題村舍》是南宋愛國詩人辛棄疾所寫的一首詞。詞中所描寫的大約就是帶湖附近一個偏遠(yuǎn)山村的風(fēng)土人情,筆觸輕靈,情趣盎然,流露出詞人對田園生活的欣喜之情。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">該詞語言樸實清新,通過對平常事物的刻畫,形象生動的描寫了詞人對田園生活的向往之情。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>《農(nóng)家》</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">鐘芳〔明代〕</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">牛放平蕪綠滿郊,小池儲水灌新苗。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">夜歸醉共妻孥樂,不與陶朱斗富饒。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">此詩前兩句生動展現(xiàn)了田野間綠草如茵,牛群悠閑漫步,農(nóng)夫利用小池儲水灌溉新苗的情景,充滿了生機(jī)與和諧。后兩句則描繪了農(nóng)夫勞作一天后,帶著滿足與喜悅歸來,與家人共享天倫之樂的畫面,表達(dá)了農(nóng)夫們追求精神富足與家庭和諧的態(tài)度。全詩語言生動清新,展現(xiàn)了農(nóng)家簡單而充實的生活狀態(tài)。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">雖然生活在田園里的人們可能并不覺得風(fēng)景如詩如畫,但那卻是無數(shù)人心中向往的牧歌生活。然而,并非所有人都能有機(jī)會親身體驗這種田園生活。對于我們大多數(shù)人來說,只能通過詩詞來感受田園的美好與寧靜。事實上,最美的田園生活其實就在我們心中。只要我們保持閑適的心態(tài),那么無論身處何方,都能找到屬于自己的桃花源。愿我們都能找到那片心中的田園風(fēng)光,享受那份寧靜與美好。</p><p class="ql-block"><br></p>