<p class="ql-block">一、短語</p><p class="ql-block">景和春醉</p><p class="ql-block">醉賞春濃</p><p class="ql-block">千嬌萬態(tài)破朝霞</p><p class="ql-block">春風(fēng)甘露醉花王</p><p class="ql-block">香凝人間萬古春</p><p class="ql-block">人間真富貴,世界轉(zhuǎn)和平</p><p class="ql-block">帶雨紅裝濕,迎風(fēng)翠袖翻</p><p class="ql-block">天下無雙艷,人間第一春</p><p class="ql-block">花心起墨暈,春色散毫端</p><p class="ql-block">莫放春風(fēng)容易過,生香活色出毫端</p><p class="ql-block">留得一枝國色在,入門唯覺滿庭香</p><p class="ql-block">釀作人間好春色,筆底飛出墨池云</p><p class="ql-block">數(shù)枝紅艷露凝香,丹青寫就精神長</p><p class="ql-block">莫向花時不欣賞,人生能見幾時春</p><p class="ql-block">斟來一撮胭脂粉,漫向西山寫晚霞</p><p class="ql-block">二、詩詞</p><p class="ql-block">(一)唐代·劉禹錫《渾侍中宅牡丹》</p><p class="ql-block">徑尺千余朵,人間有此花。</p><p class="ql-block">今朝見顏色,更不向諸家。</p><p class="ql-block">(二)唐代·劉禹錫《賞牡丹》</p><p class="ql-block">庭前芍藥妖無格,池上芙蕖凈少情。</p><p class="ql-block">惟有牡丹真國色,花開時節(jié)動京城。</p><p class="ql-block">(三)唐代·白居易《牡丹》摘句</p><p class="ql-block">絕代只西子,眾芳惟牡丹。</p><p class="ql-block">月中虛有桂,天上漫夸蘭。</p><p class="ql-block">夜濯金波滿,朝傾玉露殘。</p><p class="ql-block">性應(yīng)輕菡萏,根本是瑯玕。</p><p class="ql-block">奪目霞千片,凌風(fēng)綺一端。</p><p class="ql-block">稍宜經(jīng)宿雨,偏覺耐春寒。</p><p class="ql-block">(四)唐代·白居易《惜牡丹花》二首</p><p class="ql-block">惆悵階前紅牡丹,晚來唯有兩枝殘。</p><p class="ql-block">明朝風(fēng)起應(yīng)吹盡,夜惜衰紅把火看。</p><p class="ql-block">寂寞萎紅低向雨,離披破艷散隨風(fēng)。</p><p class="ql-block">晴明落地猶惆悵,何況飄零泥土中。</p><p class="ql-block">(五)唐代·王維《紅牡丹》</p><p class="ql-block">綠艷閑且靜,紅衣淺復(fù)深。</p><p class="ql-block">花心愁欲斷,春色豈知心。</p><p class="ql-block">(六)五代·皮日休《牡丹》</p><p class="ql-block">落盡殘紅始吐芳,佳名喚作百花王。</p><p class="ql-block">意夸天下無雙艷,獨立人間第一香。</p><p class="ql-block">(七)明代·潘韶《詠白牡丹》</p><p class="ql-block">千紅萬紫吐芳香,羌獨生成潔自身。</p><p class="ql-block">似厭繁華存太真,甘拋富貴作清貧。</p><p class="ql-block">瓊葩到底羞色艷,國色原來不染塵。</p><p class="ql-block">昨夜月明渾似水,只疑瑤島集仙真。</p><p class="ql-block">(八)明代·程先貞《黑牡丹》</p><p class="ql-block">春煙籠寶墨,入夜看來難。</p><p class="ql-block">恐奏清平調(diào),楊妃硯滴干。</p> <p class="ql-block">圖文來自《子和正書畫》</p>