<p class="ql-block">《浣溪沙·若無共鳴沉默即安》六首</p><p class="ql-block">其一</p><p class="ql-block">筆底煙霞久未溫,硯池枯坐忘晨昏。人間何處著斯文?</p><p class="ql-block">字到情深偏易俗,客從別后漸無聞。若無共鳴且安存。</p><p class="ql-block">其二</p><p class="ql-block">刪盡浮華剩幾行?墨痕淡處見蒼茫。孤燈影里認(rèn)滄桑。</p><p class="ql-block">已倦人前爭黑白,漸知弦外有炎涼。心舟自渡水云鄉(xiāng)。</p><p class="ql-block">其三</p><p class="ql-block">偶向殘箋拾舊狂,當(dāng)年劍氣已封箱。如今只道是尋常。</p><p class="ql-block">陌上花開終寂寂,檐頭雨落太瑯瑯。此中清味要深藏。</p><p class="ql-block">其四</p><p class="ql-block">莫向琴臺問子期,高山流水各成謎。風(fēng)來風(fēng)去本無依。</p><p class="ql-block">縱有千言沉硯底,終無一字契靈犀。停云方覺月如眉。</p><p class="ql-block">其五</p><p class="ql-block">禿筆何曾寫大荒?蠅頭小字療心傷。茶煙裊處即滄浪。</p><p class="ql-block">偶遇知音拼一醉,慣聽涼薄轉(zhuǎn)尋常。幽窗守得月微茫。</p><p class="ql-block">其六</p><p class="ql-block">故事從來斷簡中,幾回掩卷幾怔忡。前塵似雪漸消融。</p><p class="ql-block">若許深情成獨白,寧將寂寞養(yǎng)疏慵。南山遙對一燈紅。</p><p class="ql-block">一作者:吳老師2025年4月29日。</p>