<p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:20px;">麥風(fēng)低冉冉 稻水平漠漠</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="font-size:22px; color:rgb(176, 79, 187);">農(nóng)歷四月初一讀古詩詞</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);">麥風(fēng)澹蕩氣清和 又見陰陰夏木多</b></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">和微之四月一日作</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【唐】白居易</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">四月一日天,花稀葉陰薄。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">泥新燕影忙,蜜熟蜂聲樂。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">麥風(fēng)低冉冉,稻水平漠漠。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">芳節(jié)或蹉跎,游心稍牢落。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">春華信為美,夏景亦未惡。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">飐浪嫩青荷,重欄晚紅藥。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">吳宮好風(fēng)月,越郡多樓閣。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">兩地誠可憐,其奈久離索。</p><p class="ql-block">詩中,“兩地誠可憐”暗指元稹正貶謫通州,二人雖同處四月春末,卻天各一方。通過描繪江南暮春初夏之景——新燕銜泥、蜂蝶采蜜、麥浪低垂、稻田平闊,展現(xiàn)季節(jié)更迭的自然之美?!胺脊?jié)或蹉跎”雖感慨春光易逝,卻以豁達(dá)心態(tài)肯定夏景之趣,最終落筆于對友人的深切思念,暗含仕途蹉跎的淡淡哀愁。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此詩作于元和十二年(公元817年)江州司馬任上,時值詩人被貶后與好友元?。ㄗ治⒅└艨粘汀?lt;/span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">白居易(公元772年-846年),唐代現(xiàn)實主義詩人,與元稹并稱“元白”。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">四月一日過江赴荊州</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【唐】張 說</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">春色沅湘盡,三年客始回。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">夏云隨北帆,同日過江來。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">水漫荊門出,山平郢路開。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">比肩羊叔子,千載豈無才。</p><p class="ql-block">詩中,“三年客始回”指其謫居三載終獲啟用。以簡練筆觸勾勒行旅畫卷:春盡沅湘、夏云伴帆,江水漫過荊門、山路通達(dá)郢都。末句借羊祜(羊叔子)典故自勉,既顯歸心似箭,又暗含渴望建功立業(yè)的抱負(fù),一掃貶謫陰霾。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此詩作于唐開元三年(公元715年),詩人因罪被貶岳州后復(fù)起,赴任荊州大都督長史途中。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">張說(公元667年-731年),唐玄宗朝名相,三度拜相。</span></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">四月一日</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】郭祥正</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">有瘴從今始,斯須雨復(fù)晴。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">草蒸蛇肆毒,榛密鵩嘗鳴。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">晚食宜防飽,村醪可強(qiáng)傾。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">何時擊歸鐙,高視嘆浮生。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">詩中,“瘴氣”“蛇毒”等意象折射出嶺南荒僻之地的生存環(huán)境,暗含仕途失意之嘆。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">約作于詩人晚年貶謫嶺南期間。</span></p><p class="ql-block">郭祥正(公元1035年-1113年),字功父,北宋當(dāng)涂人,皇祐五年進(jìn)士,詩風(fēng)豪放似李白,被譽(yù)為“李白后身”。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">滿庭芳·歸去來兮</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】蘇 軾</p><p class="ql-block">元豐七年四月一日,余將去黃移汝,留別雪堂鄰里二三君子,會李仲覽自江東來別,遂書以遺之。</p><p class="ql-block"> 歸去來兮,吾歸何處?萬里家在岷峨。百年強(qiáng)半,來日苦無多。坐見黃州再閏,兒童盡楚語吳歌。山中友,雞豚社酒,相勸老東坡。</p><p class="ql-block"> 云何,當(dāng)此去,人生底事,來往如梭。待閑看秋風(fēng),洛水清波。好在堂前細(xì)柳,應(yīng)念我,莫剪柔柯。仍傳語,江南父老,時與曬漁蓑。</p><p class="ql-block">詞中“萬里家在岷峨”的呼喚,透露出對故鄉(xiāng)的思念。以“歸去來兮,吾歸何處”的詰問起篇,借“坐見黃州再閏,兒童盡楚語吳歌”的細(xì)節(jié),回憶黃州生活。后以“待閑看秋風(fēng),洛水清波”的憧憬,表達(dá)對未來的期待,尾聯(lián)“時與曬漁蓑”體現(xiàn)對黃州的留戀與不舍。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此詞作于元豐七年(1084),蘇軾量移汝州,告別黃州鄰里時。</span></p><p class="ql-block">蘇軾(公元1037年-1101年),字子瞻,號東坡居士,北宋文壇領(lǐng)袖。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">四月一日同潘何小酌</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】張 耒</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">今晨一杯酒,相屬送歸春。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">明年東風(fēng)至,何處復(fù)迎新。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">懸知柯山下,猶作未知人。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">來者事如夢,未至難預(yù)論。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">且使飲此酒,陶然付大鈞。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">作于詩人貶謫黃州期間,與友人潘何小酌送春,暗含對人生無常的感慨。</span></p><p class="ql-block">張耒(公元1054年-1114年),字文潛,號柯山,“蘇門四學(xué)士”之一,仕途坎坷,詩風(fēng)平易近人。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">四月一日偶成奉勉諸友</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】范 浚</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 一</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">麥風(fēng)澹蕩氣清和,又見陰陰夏木多。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">試問社中同志士,經(jīng)春舉力竟如何。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">詩中,以麥風(fēng)清和、夏木成蔭起興,詰問學(xué)友經(jīng)春耕耘何如,暗含時光易逝之警。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 二</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">日正舒長好著鞭,會須聞早慕高堅。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">君看少壯荒嬉子,多向衰遲卻諱年。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">詩中,借晝長宜鞭策自勵,批判少壯荒嬉而老來諱言年歲之弊。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其三</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">讀書意緒戒荒蕪,要使心清一事無。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">過眼飛光流水急,莫矜頤頷始生須。</p><p class="ql-block">詩中,直指讀書貴在專注,誡勿荒廢心神,以飛光流水喻人生急促,諷耽于享樂之愚。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此組詩作于宋紹興年間,旨在勸勉學(xué)友珍惜春末時光勤學(xué)修身。</span></p><p class="ql-block">范浚(1102-1150),南宋理學(xué)家,講學(xué)于香溪書院。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">四月一日舟中</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】晁公溯</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">渺渺無風(fēng)浪自平,順流乘曉放舟行。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">汀蘋不與春同老,池草能隨夢復(fù)生。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">山色向人元不改,年華轉(zhuǎn)景未須驚。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">故人相會無多日,有酒何妨為我傾。</p><p class="ql-block">詩中,“汀蘋不與春同老,池草能隨夢復(fù)生”的意象和哲思,體現(xiàn)對自然永恒的感悟。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">晁公溯,字子西,宋高宗紹興八年進(jìn)士,詩風(fēng)清新自然。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">四月一日夜漏欲盡起坐達(dá)旦</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】陸 游</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">春歸不可留,斗柄已崢嶸;</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">老至不可卻,雪鬢森千莖。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">少年所讀書,廢忘如隔生。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">舊交死欲盡,存者萬里程。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">高談無與發(fā),欲語輒吞聲。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">悠悠一飽計,泯泯千載名。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">逝將山丘歸,不見河雒清。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">挑燈坐待旦,攬筆衰涕傾。</p><p class="ql-block">詩中,“春歸不可留”“老至不可卻”的哀嘆,透露出對時光流逝與人生易老的無奈。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">四月一日作</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】陸 游</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">桃李逢春次第開,坐看零落付蒼苔。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">壓車麥穗黃云重,食葉蠶聲白雨來。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">鏡里頓驚年事速,天邊誰挽斗杓回?</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">可憐團(tuán)扇塵侵損,又見生綃月樣裁。</p><p class="ql-block">詩中,“桃李零落”“麥穗黃云”的景象,既是對自然時序的描繪,也是對人生秋意的隱喻。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">上二詩作于陸游晚年閑居時。</span></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">四月一日三衢阻雨</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】楊萬里</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 一</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">無朝無夕雨翻盆,村北村南水接天。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">斷卻市橋君莫笑,前頭野渡更無船。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">詩中,以夸張筆法狀雨勢滔天,村南村北皆成澤國,斷橋野渡更顯行路艱難,詼諧中見苦澀。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 二</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">小詩苦雨當(dāng)云牋,寄似南風(fēng)一問天。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">漏得銀河乾見底,卻將什麼作豐年。</p><p class="ql-block">托小詩寄意問天,既怨銀河傾瀉成災(zāi),又憂民生稼穡,體現(xiàn)詩人對農(nóng)事的深切關(guān)懷。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此組詩作于宋淳熙六年(公元1179年),楊萬里任提舉廣東常平茶鹽公事途中,三衢道中遇暴雨阻行。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">楊萬里(1127-1206),南宋“中興四大詩人”之一,詩風(fēng)誠齋體活潑自然。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">趙達(dá)明太社四月一日招游西湖</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】楊萬里</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 一</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">風(fēng)撩太液小荷欹,日麗長楊花影低。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">闌入苑中啼不歇,恨身不及一黃鸝。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">以“小荷欹”“花影低”寫初夏風(fēng)物,“恨身不及一黃鸝”突現(xiàn)擬人化奇想。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 二</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">畫舫侵晨系柳枝,主人生怕客來遲。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">嬌云嫩日無風(fēng)色,幸是湖船好放時。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">續(xù)寫游湖之樂, 聚焦清晨出航的場景?!爱嬼城殖肯盗Α卑凳局魅粟w達(dá)明早作準(zhǔn)備, “生怕客來遲”則以幽默筆調(diào)刻畫主人殷勤待客之情。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 三</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">船從詠澤過孤山,徑度琉璃一簟間。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">隔岸多情楊柳樹,向人招喚俯煙鬟。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">描繪船行至孤山的景象,湖面如琉璃般清澈平坦。隔岸楊柳多情,向人招手,俯首垂下如煙的鬢發(fā),展現(xiàn)了一幅江南水鄉(xiāng)的美景圖,抒發(fā)了詩人對自然的贊美之情。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 四</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">御池水滿苑門開,泥帶飛花路帶苔。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">到得孤山翻作惡,海棠鬧日不曾來。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">寫御池水滿,苑門敞開,詩人帶著飛花和苔蘚的痕跡來到孤山。然而,到得孤山卻翻作惡,只因海棠在鬧日中不曾開放,表達(dá)了詩人對海棠未開的淡淡失落和對美景的期待。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 五</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">萍生兒子點疏星,荷捲文書立萬丁。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">回首南高峰上塔,手中攀得玉竛竮。</p><p class="ql-block">以萍生、荷卷起興,描繪了湖面的景象。詩人回首南高峰上的塔,感嘆自己手中雖能攀得玉竛竮(高聳的山峰),卻難以留住時光,表達(dá)了對自然景觀的贊嘆和對時光流逝的無奈。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 六</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">橘花如雪細(xì)吹香,杏子團(tuán)枝未可嘗。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">行到陳朝枯柏處,孤山山背水中央。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">寫橘花如雪般細(xì)吹香,杏子團(tuán)枝卻未可嘗。詩人行至陳朝枯柏處,看到孤山背面的水中央,展現(xiàn)了一幅孤山背面的靜謐景致,透露出詩人對自然細(xì)節(jié)的敏銳觀察。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 七</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">和靖先生墳已荒,空馀松竹故蒼蒼。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">王孫自洗鸕鶿杓,滿酌真珠酹一觴。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">憑吊林逋(和靖先生)墓,感嘆其墳已荒,但松竹依舊蒼蒼。他自洗鸕鶿杓,滿酌真珠酒,酹一觴于墓前,表達(dá)了對先賢的敬仰和懷念之情。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 八</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">行盡孤山碧四圍,卻尋初路得來時。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">好風(fēng)借與歸船便,吹近瓊林卻不吹。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">寫詩人行盡孤山碧四圍,卻尋初路得來時。好風(fēng)借與歸船便,吹近瓊林卻不吹,表達(dá)了詩人在歸途中的感慨,好風(fēng)助力歸船,卻未能吹近心中的瓊林,暗含對人生際遇的淡淡哀愁。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 九</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">今日清和和又清,王孫領(lǐng)客出都城。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">好天勝日能多少,三到西湖始一晴。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">感嘆今日清和又清,王孫領(lǐng)客出都城。然而好天勝日能有多少,三到西湖始一晴,表達(dá)了詩人對自然美景的珍惜和對好天難得的感慨。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 十</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">蔥蘢晚色正佳哉,苦被歸鞍緊緊催。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">船壓浮荷沈水底,須臾船過卻浮來。</p><p class="ql-block">寫蔥蘢晚色正佳哉,卻苦被歸鞍緊緊催。船壓浮荷沈水底,須臾船過卻浮來,描繪了歸途中的景象,晚色雖美,但歸鞍催逼,船壓浮荷的瞬間景象,展現(xiàn)了歸途中的情趣和對自然美景的留戀。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">該組詩作于其晚年退居杭州期間,趙達(dá)明邀游西湖,詩人以十首絕句細(xì)描湖山勝景,展現(xiàn)了對自然美景的熱愛與閑適心境。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">四月一日始聞鶯</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】舒岳祥</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">是是黃鶯愛綠陰,數(shù)聲消遣別春心。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">傍人只把鶯花并,不道花時卻懶吟。</p><p class="ql-block">詩中“鶯花并”暗用唐人典故,反襯自身心境。借黃鶯啼綠陰的細(xì)節(jié),抒寫惜春之情。“不道花時卻懶吟”翻新意,批判世人但知賞花而懶于聆鶯的浮泛,暗含對純粹詩心的堅守。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此詩作于隱居鄉(xiāng)間時。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">舒岳祥(公元1219年-1298年),宋末元初詩人。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">四月一日霖潦新霽痼疾稍瘳乍歸故園拂剔叢莽</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】舒岳祥</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">衰翁病起頭初里,拄杖穿林探筍生。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">悄悄菰蒲看鳥上,疏疏楊柳見人行。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">一春長雨花全瘦,半日佳晴蝶便輕。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">小立綠陰青子下,稼華洗盡總幽情。</p><p class="ql-block">詩中,以“拄杖穿林”“探筍生”的細(xì)節(jié)展現(xiàn)生機(jī),通過“花全瘦”“蝶便輕”的對比,凸顯雨后初晴的珍貴?!凹谌A洗盡總幽情”升華主題,將田園勞作升華為超脫塵囂的精神境界。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">記錄詩人病愈初歸故園的所見所感。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">讀呂益卿所寄詩編明日四月一日也</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】趙 蕃</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">舊雨連今雨,空庭斷行跡。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">有時出門看,平湖四無壁。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">忽傳何處書,令我喜折屐。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">新知呂夫子,寄我詩滿冊。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">是時羊牛下,攜之就檐隙。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">首報山居賦,奇字多莫識。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">徐徐見關(guān)鍵,坦若由戶出。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">定師離騷經(jīng),不入相如室。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">秋懷似選詩,法嚴(yán)仍事實。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">白沙龍陽作,如杜紀(jì)行役。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">卒至同谷吟,三讀淚橫臆。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">君何知之晚,今古蓋一律。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">兒曹苦問爺,何事爾不懌。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">徑臥忘解衣,中夜猶太息。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">曉窗啼鴃喧,今日復(fù)何日。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">和以扶疎篇,吾馭真可叱。</p><p class="ql-block">詩中,“忽傳何處書,令我喜折屐”的驚喜之情溢于言表。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">作于詩人收到友人呂益卿詩編后。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">趙蕃(公元1143年-1229年),字昌父,南宋詩人,與韓淲并稱“二泉”。</span></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">得勝令·四月一日喜雨</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【元】張養(yǎng)浩</p><p class="ql-block">萬象欲焦枯,一雨足沾濡。天地回生意,風(fēng)云起壯圖。農(nóng)夫,舞破蓑衣綠;和余,歡喜的無是處。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">詩中,以“農(nóng)夫舞破蓑衣綠”的夸張,展現(xiàn)百姓歡欣,體現(xiàn)詩人對民生疾苦的深切關(guān)懷。</span></p><p class="ql-block">此曲作于其任監(jiān)察御史期間,恰逢關(guān)中大旱,詩人上《萬言書》力諫救災(zāi),后親赴賑災(zāi)途中遇甘霖。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">張養(yǎng)浩(公元1270年-1329年),字希孟,號云莊,元代著名散曲家。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">四月一日早聞鶯</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【元】方 回</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">客里花都盡,初聞曉樹鶯。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">鶯聲雖已老,畢竟是鶯聲。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">作于方回晚年隱居杭州時。詩中暗含羈旅之愁。</span></p><p class="ql-block">方回(公元1227年-1307年),字萬里,號虛谷,宋元之際詩人。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">三月二十九夜二更杭火焚花巷壽安坊至四月一日寅卯止</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【元】方 回</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">傾國傾城夸美色,千金萬金供首飾。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">武林城中花巷名,紹興年前人未識。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">亮死瓜洲再講和,巷名不為栽花窠。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">象珠翠玳玉笄外,紫紫紅紅裁綺羅。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">是時永嘉有佳士,嘆嗟花巷名太侈。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">繁華漸盛古樸衰,書謂鄉(xiāng)人非美事。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">誰知驁集一朝非,婦鬟女髻彌芳菲。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">冠梳簪珥向曉賣,百偽一真無關(guān)譏。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">戊戌年冬十月十,爇此阛阓成瓦礫。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">豈料郁攸再作祟,庚子春殘小盡日。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">一十六度蓂莢新,兩見焦頭花巷人。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">買賣假花牟厚利,坐此得罪于神明。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">君不見九重一言軒輊易,</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">頭白紛紛無忌諱。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">人人一朵牡丹春,四海太平呼萬歲。</p><p class="ql-block">詩中“爇此阛阓成瓦礫”的慘狀,折射出元初社會動蕩。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此詩作于杭州花巷火災(zāi)后。</span></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">四月一日曹常侍園看花</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">同馮用韞葛仲明二館丈</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【明】于慎行</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 一</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">西城仙館侍中家,別苑春深玉洞霞。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">一曲歌聲聽不散,隨風(fēng)吹落小桃花。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">詩中,以“玉洞霞”的仙境比喻,贊花園之美,以“隨風(fēng)吹落小桃花”的細(xì)節(jié),增添靈動之氣。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 二</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">春紅盡向野亭開,萬綠輕陰鎖碧苔。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">獨有梨花能似雪,尊前半拂舞衣回。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">詩中,借“梨花似雪”的意象,贊春色之美, “舞衣回”的擬人,賦予花木以動態(tài)。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 三</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">垂柳池邊見海棠,一枝寂寞倚殘妝。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">娉婷可奈移燈看,何處春愁不斷腸。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">詩中,以“海棠倚殘妝”的擬人,抒寫春逝之嘆,而“何處春愁不斷腸”直抒胸臆。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 四</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">宮霞半吐玉闌干,春色遲遲上牡丹。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">不是東風(fēng)催未得,天香綽約不勝寒。</p><p class="ql-block">詩中,借“玉闌干”“牡丹”的意象,贊春色之盛,而“天香綽約不勝寒”的哲思,深化主題。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此組詩作于詩人游曹常侍花園時,盡顯貴族園林之奢靡。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">于慎行(公元1545年-1607年),字可遠(yuǎn),明隆慶二年進(jìn)士,官至禮部尚書。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">四月一日</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【明】王夫之</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">莫更惜春光,條條愛景長。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">楝花三日雨,燕子一襟涼。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">魚影深搖綠,梅腮巳上黃。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">韶華讀史過,天地盡清狂。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此詩作于詩人隱居湘西時,詩中“韶華讀史過”的淡泊,體現(xiàn)遺民情懷。</span></p><p class="ql-block">王夫之(公元1619年-1692年),字而農(nóng),號姜齋,明末清初思想家、詩人。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">宿黃亭明日四月一日夏至</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【明】張以寧</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">?擔(dān)沽紅酒,開窗挹翠微。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">故廬何日到,野店送春歸。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">雉起麥花落,蠶登桑葉稀。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">田園有真趣,歲晏莫相違。</p><p class="ql-block">此詩作于詩人旅途投宿時,詩中“野店送春歸”的淡泊,體現(xiàn)隱逸之趣。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">張以寧(公元1301年-1370年),字志道,元末明初詩人。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">四月一日雨</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【明】景翩翩</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">九十春光已暗過,雕闌花信竟如何。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">應(yīng)知雨意和愁約,雨到床頭愁亦多。</p><p class="ql-block">詩中,“九十春光已暗過”的哀嘆,體現(xiàn)紅顏易老的感慨。以“雕闌花信竟如何”的詰問,感嘆春光易逝。以“雨意和愁約”的擬人,抒寫愁緒,“愁亦多”的呼告,深化主題。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此詩作于女詩人暮春觀雨時。</span></p><p class="ql-block">景翩翩,字三昧,明末清初女詩人。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">四月一日</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【明】郭之奇</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 一</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">曉來風(fēng)色北窗歸,一歲幾何三月非。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">誰道時光不作意,晴陰云日半依違。</p><p class="ql-block">詩中,以“曉來風(fēng)色北窗歸”的細(xì)節(jié),展現(xiàn)春末景象,“晴陰云日半依違”的哲思,表達(dá)對時局的無奈。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 二</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">落盡黃梅四月天,空枝一鳥語春還。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">早知梅熟春同去,怨卻花時信早傳。</p><p class="ql-block">詩中,借“落盡黃梅四月天”的意象,抒寫春逝之嘆,“怨卻花時信早傳”的呼告,暗含對命運的抗?fàn)帯?lt;/p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">?此組詩作于詩人抗清失敗后隱居時。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">郭之奇(公元1607年-1662年),字仲常,明末抗清官員。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">記四月一日風(fēng)雨</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【清】黎 簡</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 一</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">移潭挾海風(fēng)生翼,裂瓦渦沙雨似拳。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">甘灘舟落橫江岸,龍尾鴨頭曾上天。</p><p class="ql-block">以“裂瓦渦沙雨似拳”的夸張,展現(xiàn)風(fēng)雨之猛,“龍尾鴨頭曾上天”的奇想,增添奇幻色彩。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 二</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">東塘飛水過西塘,西塘盡魚飛上桑。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">村口船篷如亂鳥,隔江飛落打禾場。</p><p class="ql-block">借“東塘飛水過西塘”的意象,描繪水勢之猛,以“隔江飛落打禾場”的細(xì)節(jié),展現(xiàn)災(zāi)難之慘烈。</p><p class="ql-block">此組詩作于親歷廣東臺風(fēng)時。</p><p class="ql-block">黎簡(公元1747年-1799年),字簡民,清代詩人、畫家。</p>