<p class="ql-block">《江城子·斥兒親二首》</p><p class="ql-block">詩人山早</p><p class="ql-block">(一)</p><p class="ql-block">原來他做薄情人,不知恩,逐出門。</p><p class="ql-block">枉我付愛,珍貴這般深。</p><p class="ql-block">數(shù)過無私皆所盡,未留念,卻離分。</p><p class="ql-block">(二)</p><p class="ql-block">骨肉難舍被心傷,每朝長,喚兒郎。</p><p class="ql-block">可惜痛受,因此病成肓。</p><p class="ql-block">去筆臨從揮寫下,又哭了,到尋茫。</p>