<p class="ql-block">奈何天:</p><p class="ql-block">昨夜今晨風(fēng)雨急,</p><p class="ql-block">風(fēng)雨交加摧花涕。</p><p class="ql-block">庭外多少嬌顏悴,</p><p class="ql-block">墜葉離枝各東西。</p><p class="ql-block"> 昨日天氣驟變,狂風(fēng)大作,雨中雷鳴,氣溫驟降,滿(mǎn)地落櫻。</p><p class="ql-block"> 忽然想起了李煜的《虞美人》:春花秋月何時(shí)了?往事知多少。小樓昨夜又東風(fēng),故國(guó)不堪回首月明中。雕欄玉砌應(yīng)猶在,只是朱顏改。問(wèn)君能有幾多愁?恰似一江春水向東流。</p><p class="ql-block"> 這詞的韻味,似乎與時(shí)下的心境十分相近。沙沙雨滴,幾聲?shū)B(niǎo)鳴,片片落花,淡淡的憂(yōu)傷心情。似悲風(fēng)摧落花,如嘆時(shí)去人非。昨日的熱氣之盛,轉(zhuǎn)瞬間變得涼氣襲人。</p><p class="ql-block"> 物是人非,境舊人無(wú)了。想前日花開(kāi)競(jìng)艷,千嬌百媚,生機(jī)盎然,欣欣向榮。而今狂風(fēng)過(guò)處蕭瑟,冷雨落時(shí)寒生,櫻花離枝落滿(mǎn)地,離去匆匆各西東。猶似人生一世,無(wú)常常在,有情情無(wú)。無(wú)論什么事與物,都是來(lái)時(shí)緩緩,去時(shí)匆匆。</p><p class="ql-block"> 這真是:</p><p class="ql-block"> 憑窗聽(tīng)風(fēng)弦輕弄,春雨入春夢(mèng)。風(fēng)摧花落逐清風(fēng),一墜辭枝離去太匆匆。</p><p class="ql-block"> 也曾百媚迎東風(fēng),容艷嬌與共。而今飄零各西東,舊事不堪回首月明中。</p><p class="ql-block"> ——虞美人·嘆落花</p><p class="ql-block"> 無(wú)奈何:</p><p class="ql-block">驟風(fēng)時(shí)見(jiàn)雪盈城,</p><p class="ql-block">萬(wàn)片紛飛伴鳥(niǎo)鳴。</p><p class="ql-block">墮地更覺(jué)身似紙,</p><p class="ql-block">隨風(fēng)猶抱露如瓊。</p><p class="ql-block">已諳開(kāi)謝終成讖,</p><p class="ql-block">何必榮枯始問(wèn)名。</p><p class="ql-block">一自人間香散盡,</p><p class="ql-block">始知世事別離情。</p><p class="ql-block">——七律?櫻花落</p> <p class="ql-block"><b style="font-size:22px; color:rgb(22, 126, 251);">謝謝您的支持和鼓勵(lì)!</b></p>