作者原意(續(xù)三十一) <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 奉贈韋左丞丈二十二韻</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">紈绔不餓死,儒冠多誤身。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">丈人試靜聽,賤子請具陳。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">甫昔少年日,早充觀國賓。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">讀書破萬卷,下筆如有神。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">賦料揚雄敵,詩看子建親。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">李邕求識面,王翰愿卜鄰。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">自謂頗挺出,立登要路津。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">致君堯舜上,再使風俗淳。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">此意竟蕭條,行歌非隱淪。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">騎驢三十載,旅食京華春。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">朝扣富兒門,暮隨肥馬塵;</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">殘杯與冷炙,到處潛悲辛。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">主上頃見征,欻然欲求伸。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">青冥卻垂翅,蹭蹬無縱鱗。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">甚愧丈人厚,甚知丈人真。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">每于百僚上,猥誦佳句新。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">竅效貢公喜,未甘原憲貧。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">焉能心怏怏,只是走踆踆。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">今欲東入海,即將西去秦。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">尚憐終南山,回首清謂濱。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">常擬報一飯,況懷辭大臣。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">白鷗沒浩蕩,萬里誰能馴?</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 韋左丞,名韋濟,擔住尚書省左丞。杜甫尊重他并稱丈或丈人。韋賞識杜之才,杜將其作知己,向他傾訴感慨,望能引薦。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 富貴子弟生活不愁,書生往往無前途。讓我原本訴說, 賤子:杜甫歉虛自稱。觀國賓:《易經-觀卦》:“觀國之光,用賓于王?!敝笥脕碇笐?。 說自己詩賦可比揚雄與曹植,邕求見翰愿鄰。 此處所提四人分別為: 西漢辭賦家揚雄; 三國魏詩人曹植; 唐文人李邕; 唐詩人王翰。 自以為杰出, 要路津:要職。還說想干番事業(yè),輔君如堯舜,使天下淳樸。而這些均未達到,只好京城作客求食,虛度年華。寄人籬下而受冷待, 蕭條:在此處指落空。 行歌非隱淪:到處奔波, 隱淪指隱居。 李隆基下令進京應試,竟無一人中舉。 欻然:頓時。 未及第而失意中,原以為能飛上天而翅膀不硬,此時看見水中游著之魚更覺自己不得自由。 青冥:天空。 蹭蹬:失勢之姿態(tài)。 縱鱗:自由游在水中之魚。 幸虧韋濟常在百官集會誦杜詩。 貢公:漢朝貢禹,與王吉好友,吉當官后,禹高興并認為肯定推薦自己。 原憲:孔子學生,非常貧窮。 踆踆:形容猶豫。 終南山與渭河之濱很留戀,但又不忍心離開長安(這確實是杜甫心里話) 西去秦 :是為了與上句東入海相對稱。 報一飯:韓信一飯之恩必報之。 最后說離開長安如白鷗出沒煙波,自由自在,無拘無束。 表示失意之憤激,其實很想留在長安。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 南宋詩論家嚴滄浪論杜甫詩云:“憲章漢魏,取材六朝,至其自得之妙,先輩所謂集大成也?!倍鸥σ簧毨Я实?,負薪拾橡。然為國愛君,感時傷亂。其詩學博大,力充氣盛,汪洋涵渾,包羅萬象,詩以大勝。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 該詩寫出作者志愿未達,功名不就,應試未舉,郁郁不樂。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">?</span></p>