<p class="ql-block"><b>春。</b></p><p class="ql-block"><b>日暖,風(fēng)薰。</b></p><p class="ql-block"><b>天色好,細(xì)芽新。</b></p><p class="ql-block"><b>東皇著意,草木殷勤。</b></p><p class="ql-block"><b>地偏生野卉,清氣有余芬。</b></p><p class="ql-block"><b>紅綠景觀慰眼,青黃芳物宜人。</b></p><p class="ql-block"><b>難怪叮囑和春住,終究十年怕老昏。</b></p><p class="ql-block" style="text-align:right;">〔詞林正韻 欽譜白體〕</p><p class="ql-block">宋·王觀作“若到江南趕上春,千萬(wàn)和春住?!庇肿鳌叭松贇q,七十稀少……又十年昏老?!?lt;/p> <p class="ql-block"><b>桃。</b></p><p class="ql-block"><b>灼灼,夭夭。</b></p><p class="ql-block"><b>紅塵客,暗香飄。</b></p><p class="ql-block"><b>繽紛嫵媚,風(fēng)韻嬌嬈。</b></p><p class="ql-block"><b>爭(zhēng)開(kāi)無(wú)待葉,偏去占詩(shī)騷。</b></p><p class="ql-block"><b>莊舍悵然題句,遣詞浪漫推敲。</b></p><p class="ql-block"><b>誰(shuí)肯辜負(fù)芳菲事,殷功故意動(dòng)彩毫。</b></p><p class="ql-block" style="text-align:right;">〔詞林正韻 欽譜白體〕</p><p class="ql-block">殷功:唐·崔護(hù),字殷功。作《題都城南莊》,演繹出與絳娘的愛(ài)情故事——人面桃花。</p> <p class="ql-block"><b>柳。</b></p><p class="ql-block"><b>細(xì)腰,清瘦。</b></p><p class="ql-block"><b>認(rèn)東君,知物候。</b></p><p class="ql-block"><b>附會(huì)情別,枝條怕手*。</b></p><p class="ql-block"><b>柔姿舞艷陽(yáng),纖婉隨風(fēng)斗。</b></p><p class="ql-block"><b>絲絳任性裁剪,柯葉新妝翠袖。</b></p><p class="ql-block"><b>淡黃看到綠成陰,辛苦領(lǐng)春還送走。</b></p><p class="ql-block" style="text-align:right;">〔詞林正韻 欽譜韋體〕</p><p class="ql-block">*古人習(xí)俗,折柳枝送別,柳與留諧音,表挽留之意。另,春柳折枝為笛。</p> <p class="ql-block">再補(bǔ)幾張▼</p>