欧美精品久久性爱|玖玖资源站365|亚洲精品福利无码|超碰97成人人人|超碰在线社区呦呦|亚洲人成社区|亚州欧美国产综合|激情网站丁香花亚洲免费分钟国产|97成人在线视频免费观|亚洲丝袜婷婷

七絕·馮氏絕句56法練筆次韻示例116首(下)

禾溪居士

<p class="ql-block">第二十九法</p><p class="ql-block">58、暮春之一</p><p class="ql-block">逐水東流盡落紅,愁予黃鳥亂啼中。</p><p class="ql-block">分明欲挽春無力,柳絮紛飛漫舞風(fēng)。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">59、鄉(xiāng)思之五</p><p class="ql-block">莫問鄉(xiāng)園何日還,隔云望斷萬重山。</p><p class="ql-block">分明夢里才歸去,飛越吳川與楚關(guān)。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第29法:</p><p class="ql-block">以“分明”二字著在第三句首者。如唐張祜《聽箏》:“十指纖纖玉筍紅,雁行輕遏翠弦中。分明似說長城苦,水咽寒云一夜風(fēng)”;宋楊萬里《龍山送客》:“念念還鄉(xiāng)未得還,偶因送客到龍山。分明認(rèn)得西歸路,又是回車卻入關(guān)”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三十法</p><p class="ql-block">60、綺懷之六</p><p class="ql-block">人間最怕苦相思,扣戶聞風(fēng)驚復(fù)疑。</p><p class="ql-block">才下眉尖愁緒解,分明心上又?jǐn)€時。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">61、暮春之二</p><p class="ql-block">暮春時節(jié)幾多愁,似雪紛霏飏柳球。</p><p class="ql-block">嚦嚦啁啁啼不住,分明鶯語滿村頭。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第30法:</p><p class="ql-block">以“分明”二字著在第四句首者。如唐王昌齡《長信秋詞》:“真成薄命久尋思,夢見君王覺后疑?;鹫瘴鲗m知夜飲,分明復(fù)道奉恩時”;明童承敘《宮詞》:“三三兩兩不知愁,結(jié)束羅裙學(xué)打球。傍晚忽聞仙樂近,分明只在殿東頭”。</p> <p class="ql-block">第三十一法</p><p class="ql-block">62、觀釣</p><p class="ql-block">平湖信步岸邊游,恰值漁翁泛小舟。</p><p class="ql-block">一種慕魚心兩樣,吾來觀釣汝投鉤。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">63、鄉(xiāng)思之六</p><p class="ql-block">如鉤曉月隱晨星,春草凄凄清露零。</p><p class="ql-block">一種他鄉(xiāng)羈滯客,子規(guī)聲里不堪聽。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第31法:</p><p class="ql-block">以“一種”二字著在第三句首者。如唐白居易《觀游魚》:“繞池閑步看魚游,正值兒童弄釣舟。一種愛魚心各異,我來施食爾垂鉤”;明劉績《聽胡琴》:“胡弦輕軋語星星,破入甘州便淚零。一種尊前沈醉客,解聽爭似不曾聽”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三十二法</p><p class="ql-block">64、綺懷之七</p><p class="ql-block">細(xì)細(xì)東風(fēng)淡淡香,游蜂覓粉撲階廊。</p><p class="ql-block">幽懷一種無情味,過了清明謝野棠。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">65、懷友之五</p><p class="ql-block">執(zhí)別當(dāng)年帶醉中,或朝西去或朝東。</p><p class="ql-block">傷情一種分飛客,君是飄萍我轉(zhuǎn)蓬。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第32法:</p><p class="ql-block">“一種”二字著在第三句三四兩字。如明夏寅《春夜曲》:“寶鴨煙消幾縷香,月移花影過長廊。春情一種無聊賴,自起燒燈照海棠”;清沈受宏《同錢太史泛舟座有女郎湘煙戲題》:“酒綠燈青夜語中,家鄉(xiāng)同隔海云東。傷心一種天涯客,卿是飛花我斷蓬”。</p> <p class="ql-block">第三十三法</p><p class="ql-block">66、鄉(xiāng)思之七</p><p class="ql-block">誰教楚客久羈留,馳影難追空白頭。</p><p class="ql-block">長記離鄉(xiāng)秋柿熟,風(fēng)中散落暗香流。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">67、鄉(xiāng)思之八</p><p class="ql-block">倦飛孤雁宿汀沙,蕭瑟風(fēng)搖白葦花。</p><p class="ql-block">猶憶鄉(xiāng)山春日暖,飄香谷酒釀村家。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第33法:</p><p class="ql-block">第三句用表“記憶”之字(如“記得”、“長記”、“略記”、“猶記”、“猶憶”、“憶得”、“尚憶”、“還憶”、“偶憶”、“長憶”、“最憶”、“忽憶”、“空憶”、“卻憶”等),而第四句則其所憶之事也。如宋歐陽修《過中渡》:“得歸還自欲淹留,中渡橋邊柳拂頭。記得來時橋上過,斷冰殘雪滿河流”;明歸有光《初發(fā)白河》:“胡風(fēng)刮地起黃沙,三月長安不見花。卻憶故鄉(xiāng)風(fēng)景好,櫻桃初熟正還家”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三十四法</p><p class="ql-block">68、綺懷之八</p><p class="ql-block">驚枕鶯啼細(xì)柳枝,宿酲未解醒遲遲。</p><p class="ql-block">莫嫌窗外花零早,恰是心間念起時。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">69、暮春之三</p><p class="ql-block">嫣紅紛謝逐波流,滿路游絲幾許愁。</p><p class="ql-block">莫向東風(fēng)報(bào)春去,鶯聲只在柳梢頭。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">70、鄉(xiāng)思之九</p><p class="ql-block">暮云冉冉落西陽,黛巘連綿流水長。</p><p class="ql-block">莫怪征鴻飛即去,北州雖遠(yuǎn)亦家鄉(xiāng)。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第34法:第三句用“莫怪”、“莫嫌”、“莫向”、“莫算”等字作起,而第四句則皆申明其意者也。如唐賈島《贈人斑竹拄杖》:“揀得林中最細(xì)枝,結(jié)根石上長身遲。莫嫌滴瀝紅斑少,恰是湘妃淚盡時”;李商隱《宮詞》:“君恩如水向東流,得寵憂移失寵愁。莫向尊前奏花落,涼風(fēng)只在殿西頭”。明王恭《春雁》:“春風(fēng)一夜到衡陽,楚水燕山萬里長。莫怪春來便歸去,江南雖好是他鄉(xiāng)”。</p> <p class="ql-block">第三十五法</p><p class="ql-block">71、鄉(xiāng)思之十</p><p class="ql-block">街樹縱橫十二衢,滿城皓雪耀冰壺。</p><p class="ql-block">館空早是天涯滯,莫向長宵怨鷓鴣。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">72、雜感之一</p><p class="ql-block">世上人來孤寂中,繁華如夢轉(zhuǎn)頭空。</p><p class="ql-block">攀援競勝為常理,莫怪疏親冷暖風(fēng)。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第35法:</p><p class="ql-block">“莫向”、“莫怪”等字著在第四句首,而第三句則先說明其意者也。如唐鄭谷《席上贈歌者》:“花月樓臺近九衢,清歌一曲倒金壺。坐中亦有江南客,莫向春風(fēng)唱鷓鴣”;明王儒卿《寄吳郎》:“舊事巫山一夢中,佳期回首竟成空。郎心亦是浮萍草,莫怪楊花易逐風(fēng)”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三十六法</p><p class="ql-block">73、懷友之六</p><p class="ql-block">忍聽孤窗雨打聲,倦棲野鶴唳長汀。</p><p class="ql-block">不須登閣抬眸望,別后風(fēng)寒煙水亭。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">74、雜感之二</p><p class="ql-block">早知世態(tài)異涼溫,命運(yùn)殊懸貴賤門。</p><p class="ql-block">不用勞心盲取媚,要持傲骨守清魂。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第36法:</p><p class="ql-block">第三句用“不須”或“不用”二字作起者。如唐杜牧《題城樓》:“鳴軋江樓角一聲,微陽瀲瀲落寒汀。不用憑欄苦回首,故鄉(xiāng)七十五長亭”;宋陸游《杭頭晚興》:“山色蒼寒野色溫,下程初閉驛亭門。不須更把澆愁酒,行盡天涯慣斷魂”。</p> <p class="ql-block">第三十七法</p><p class="ql-block">75、雜感之三</p><p class="ql-block">妙悟高人智若愚,淑賢兒媳悅翁姑。</p><p class="ql-block">職場新手尋師問,此法推行收效無。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">76、雜感之四</p><p class="ql-block">原本塵間少異材,皆須飽歷雨風(fēng)來。</p><p class="ql-block">游人指點(diǎn)黃陵說,古柏應(yīng)為始祖栽。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第37法:</p><p class="ql-block">第三句用“問”、“道”、“說”、“語”、“望”、“指”等字,第四句則其所問、所道之語也。如唐朱慶余《近試上張水部閨意》:“洞房昨夜停紅燭,待曉堂前拜舅姑。妝罷低聲問夫婿,畫眉深淺入時無”;元宋元《討柴》:“海樹年深成大材,一時斧伐作薪來。山人指點(diǎn)長松說,盡是劉郎去后栽”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三十八法</p><p class="ql-block">77、歸閑之一</p><p class="ql-block">深山筑屋竹松憐,農(nóng)叟為鄰度暮年。</p><p class="ql-block">長說時蔬鮮可口,清風(fēng)朗月不須錢。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">78、歸閑之二</p><p class="ql-block">三竿才起夕陽歸,數(shù)畝蔬畦不掩扉。</p><p class="ql-block">競說蟲多泥草沃,養(yǎng)于竹柵鴨鵝肥。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第38法:</p><p class="ql-block">“說”字著在第三句第二字,故所說者不特第四句,即第三句后五字,亦所說之事也。如唐張祜《退宮人》:“開元皇帝掌中憐,流落人間二十年。長說承天門上宴,百官樓下拾金錢”;清朱鳳翔《村外閑吟》:“荷鋤時趁月明歸,稚子依依候竹扉。競說田家風(fēng)味美,稻花落后鯉魚肥”。</p> <p class="ql-block">第三十九法</p><p class="ql-block">79、歸閑之三</p><p class="ql-block">漸開薄霧唱雞聲,霞吐東岡曉戶明。</p><p class="ql-block">理罷蔬畦無個事,庭中躺椅曬融晴。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">80、歸閑之四</p><p class="ql-block">枝上喧啾鳥弄晴,卉繁木秀趁春明。</p><p class="ql-block">鋤耘蔬圃閑無事,去看前坡新筍生。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第39法:</p><p class="ql-block">第三句末結(jié)以“無一事”或“無個事”、“無他事”、“無別事”、“閑無事”、“渾無事”三字,以見其所事者,惟第四句所云云而已。如宋蘇軾《春日》:“鳴鳩乳燕寂無聲,日射西窗潑眼明。午醉醒來無一事,只將春睡賞春晴”;元高明《題青山白云圖》:“昨夜山中宿雨晴,白云綠樹最分明。茅廬早起無他事,去看南溪新水生”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十法</p><p class="ql-block">81、雜感之五</p><p class="ql-block">莫道為官別樣?jì)?,難扛風(fēng)雨慮晨宵。</p><p class="ql-block">無端扯出糟心事,富貴須臾易市朝。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">82、綺懷之九</p><p class="ql-block">綠暗紅凋春已深,蜂稀蝶少鳥空吟。</p><p class="ql-block">無端又被風(fēng)吹絮,惹惱相思一寸心。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第40法:</p><p class="ql-block">第三句以“無端”二字作起,所以示于首二句外,忽插入他意也。如唐李商隱《為有》:“為有云屏無限嬌,鳳城寒盡怕春宵。無端嫁得金閨婿,辜負(fù)香裘事早朝”;宋張?jiān)仭队暌埂罚骸昂熌皇捠捴裨荷?,客懷孤寂伴燈吟。無端一夜空階雨,滴破思鄉(xiāng)萬里心”。</p> <p class="ql-block">第四十一法</p><p class="ql-block">83、歸閑之五</p><p class="ql-block">綠柳籠煙葉欲齊,啁啾不住鳥歡啼。</p><p class="ql-block">怡情只有云頭日,猶為農(nóng)人燠石堤。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">84、鄉(xiāng)思之十一</p><p class="ql-block">身似飛蓬久別家,抬眸西望夕陽斜。</p><p class="ql-block">無情最是東流水,依舊飄浮送柳花。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第41法:</p><p class="ql-block">第三句三四兩字用“最是”或“只有”、“惟有”,而第四句則或用“依舊”、“猶還”等字以呼應(yīng)之。如唐韋莊《金陵圖》:“江雨霏霏江草齊,六朝如夢鳥空啼。無情最是臺城柳,依舊煙籠十里堤”;宋張泌《寄人》:“別夢依依到謝家,小廊回合曲欄斜。多情只有春庭月,猶為離人照落花”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十二法</p><p class="ql-block">85、雜感之六</p><p class="ql-block">肌膚勝雪似搓酥,淡沫胭脂褶皺無。</p><p class="ql-block">最是娉婷如拂柳,更疑天女降仙都。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">86、歸閑之六</p><p class="ql-block">晝耕夜讀自宜家,汲取山泉慢煮茶。</p><p class="ql-block">最是疏閑娛意事,雨中池畔看荷花。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第42法:</p><p class="ql-block">“最是”二字用在第三句首,與前法小異。如唐韓愈《初春》:“天街小雨潤如酥,草色遙看近卻無。最是一年春好處,絕勝煙柳滿皇都”;清孫原湘《畫梅》:“新年無客到山家,雨灑幽窗鼎沸茶。最是稱心清絕事,對梅花恰畫梅花”。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">第四十三</p><p class="ql-block">87、漁翁之四</p><p class="ql-block">出沒波中一小船,暮歸泊岸自高眠。</p><p class="ql-block">縱然夜里風(fēng)吹雨,夢亦神游山水邊。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">88、懷古之八</p><p class="ql-block">古來志士上危樓,遙望燕云十六州。</p><p class="ql-block">總嘆王師未征北,終難平復(fù)斷腸愁。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">89、雜感之七</p><p class="ql-block">休生閑氣自修身,展卷烹茶靜養(yǎng)神。</p><p class="ql-block">任使天邊風(fēng)雨起,只須心定豈愁人。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第43法:</p><p class="ql-block">第三句首用一“縱”字或“任”字、“總”字,而第四句則或用“只”字、“終”字、“亦”字、“也”字、“猶”字、“又”字等以呼應(yīng)之。如唐司空曙《江村即事》:“罷釣歸來不系船,江村月落正堪眠??v然一夜風(fēng)吹去,只在蘆花淺水邊”;李商隱《代贈》:“東南日出照高樓,樓上離人唱石州。總把春山掃眉黛,不知供得幾多愁”;宋郭震《老卒》:“老來弓箭喜離身,說著沙場更愴神。任使將軍全得勝,歸時須少去時人”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十四法</p><p class="ql-block">90、鄉(xiāng)思之十二</p><p class="ql-block">黑發(fā)離家白發(fā)還,羨人采菊老南山。</p><p class="ql-block">此間縱有靈丹藥,怎駐曦輪復(fù)舊顏。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">91、探梅</p><p class="ql-block">早為梅顛一片心,每于雪里向山尋。</p><p class="ql-block">人間縱得風(fēng)光配,不是烏陽是太陰。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第44法:</p><p class="ql-block">“縱”字用在第三句第三字者。如唐楊凌《明妃曲》:“漢國明妃去不還,馬馱弦管向陰山。匣中縱有菱花鏡,羞向單于照舊顏”;明趙師秀《采藥徑》:“十載仙家采藥心,春風(fēng)才過得幽尋。如今縱有相逢處,不是桃花是綠陰”。</p> <p class="ql-block">第四十五法</p><p class="ql-block">92、雜感之八</p><p class="ql-block">飖揚(yáng)意氣富家郎,游戲紅塵含盛陽。</p><p class="ql-block">年少孰知途坎坷,縱亡猶欲抱花香。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">93、鄉(xiāng)思之十三</p><p class="ql-block">雁影斜飛細(xì)雨飄,白云杳杳路迢迢。</p><p class="ql-block">鄉(xiāng)情莫遣增隨日,縱被醪澆恨未消。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第45法:</p><p class="ql-block">“縱”字用在第四句首者。如唐王維《少年行》:“出身仕漢羽林郎,初隨驃騎戰(zhàn)漁陽。孰知不向邊庭苦,縱死猶聞俠骨香”;唐高蟾《春》:“明月斷云青藹藹,平蕪歸思綠迢迢。人生莫遣頭如雪,縱得東風(fēng)也不消”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十六法</p><p class="ql-block">94、暮春之四</p><p class="ql-block">氣漸熙蒸紅漸稀,鶯聲撩亂滿青圻。</p><p class="ql-block">怊惆春色如流水,盡載楊花旦暮歸。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">95、綺懷之十</p><p class="ql-block">黯黯離懷落日低,鳥音似咽草凄凄。</p><p class="ql-block">君情難測如風(fēng)色,一會東來一會西。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第46法:</p><p class="ql-block">第三句用一“似”字或“如”字以與他物作比,而第四句則申明其相似之點(diǎn)也。如唐王維《送沈子》:“楊柳渡頭行客稀,罟師蕩漿向臨圻。唯有相思似春色,江南江北送君歸”;明謝榛《怨歌行》:“長夜生寒翠幕低,琵琶別調(diào)為誰凄。君心無定如明月,才繞樓東復(fù)轉(zhuǎn)西”。</p> <p class="ql-block">第四十七法</p><p class="ql-block">96、詠小草</p><p class="ql-block">煎熬酷日懼形枯,遭遇嚴(yán)風(fēng)怕略無。</p><p class="ql-block">唯有春來萌動急,猶還滴綠若鋪鋪。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">97、懷古之九</p><p class="ql-block">翔鸞棲鳳大明宮,幾度成衰興廢中。</p><p class="ql-block">獨(dú)有蓬萊池內(nèi)水,千年還是漾西風(fēng)。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第47法:</p><p class="ql-block">第三句用“唯有”或“獨(dú)有”、“只有”、“但有”二字作起,而第四句則或用“年年”、“時時”、“猶還”等字以呼應(yīng)之。如唐杜牧《過勤政樓》:“千秋佳節(jié)名空在,承露絲囊世已無。唯有紫苔偏稱意,年年因雨上金鋪”;明皇甫濂《楊柳枝》:“韶華回首悵離宮,梁苑隋堤荒草中。獨(dú)有江邊楊柳色,垂垂還是怨秋風(fēng)”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十八法</p><p class="ql-block">98、懷古之十</p><p class="ql-block">風(fēng)起云蒸舉義旗,一呼萬應(yīng)勝殘時。</p><p class="ql-block">史書本是凡民寫,惟有天機(jī)定合離。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">99、懷古之十一</p><p class="ql-block">媕咔幽禽未足悲,蕭森漢柏武侯祠。</p><p class="ql-block">一千八百年間事,只有風(fēng)音似往時。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第48法:</p><p class="ql-block">“惟有”、“只有”等字著在第四句首者。如唐劉禹錫《楊柳枝詞》:“城外春風(fēng)吹酒旗,行人揮袂日西時。長安陌上無窮樹,惟有垂楊管別離”;宋陸游《楚城》:“江上荒城猿鳥悲,隔江便是屈原祠。一千五百年間事,只有灘聲似舊時”。</p> <p class="ql-block">第四十九法</p><p class="ql-block">100、懷古之十二</p><p class="ql-block">年少章成原上春,浮沉升黜入光塵。</p><p class="ql-block">自從退老香山后,便做閑吟散淡人。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">101、雜感之九</p><p class="ql-block">逢迎可意眼垂青,背后攀依有石屏。</p><p class="ql-block">一自躋升隆顯處,深奸圓滑逐膻腥。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第49法:</p><p class="ql-block">第三句以“自從”或“一自”作起者。如唐李益《隋宮燕》:“燕語如傷舊國春,宮花欲落旋成塵。自從一閉風(fēng)光后,幾度飛來不見人”;賈島《馬嵬》:“長川幾處樹青青,孤驛危樓對翠屏。一自上皇惆悵后,至今來往馬蹄腥”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第五十法</p><p class="ql-block">102、詠春</p><p class="ql-block">青山綠野舉春煙,翠柳鶯啼麗日天。</p><p class="ql-block">好是隨風(fēng)紙鳶縱,上行摩近宇千千。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">103、歸閑之七</p><p class="ql-block">山圍竹繞即為家,秋月璇娟春雨斜。</p><p class="ql-block">好是陽熙風(fēng)暖處,鴛鴦對對曬晴沙。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第50法:</p><p class="ql-block">第三句以“好是”二字作起者。如唐韋莊《鄜州寒食》:“滿街楊柳綠絲煙,畫出清明二月天。好是隔簾花樹動,女郎撩亂送秋千”;明王時?!逗诳h》:“青山一簇幾人家,簾卷湖光日未斜。好是客船來泊處,一行官柳暗平沙”。</p> <p class="ql-block">第五十一法</p><p class="ql-block">104、鄉(xiāng)思之十四</p><p class="ql-block">舉目西瞻立石铓,重云遮斷損柔腸。</p><p class="ql-block">若為化作翩翾雁,千里翛然返梓鄉(xiāng)。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">105、綺懷之九</p><p class="ql-block">冬雪皚皚夏日風(fēng),伊行難夢恨無窮。</p><p class="ql-block">若為化得身如月,灑遍清輝入閣中。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第51法:</p><p class="ql-block">第三句以“若為”二字作起者。如唐柳宗元《與浩初上人同看山寄京華親故》:“海畔尖山似劍铓,秋來處處割愁腸。若為化得身千億,散上峰頭望故鄉(xiāng)”;宋蘇軾《菡萏亭》:“日日移床趁下風(fēng),清香不盡思何窮。若為化作龜千歲,巢向田田亂葉中”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第五十二法</p><p class="ql-block">106、歸閑之八</p><p class="ql-block">山野安居遠(yuǎn)市城,早輕薄利棄浮名。</p><p class="ql-block">等閑靜坐蕓窗下,鼎煮新茶聽雨聲。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">107、歸閑之九</p><p class="ql-block">柳種門前燕雀飛,后山竹筱密微微。</p><p class="ql-block">等閑更釣?zāi)舷さ贸脸聊荷珰w。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第52法:</p><p class="ql-block">第三句以“等閑”二字作起者。如唐令狐楚《少年行》:“家本清河住五城,須憑弓箭得功名。等閑飛鞚秋原上,獨(dú)向寒云試射聲”;宋俞桂《江頭》:“漁浦山邊白鷺飛,西興渡口夕陽微。等閑更上層樓望,貪看江潮不肯歸”。</p> <p class="ql-block">第五十三法</p><p class="ql-block">108、綺懷之十</p><p class="ql-block">堪嗟勞燕苦離分,不忍千山杜宇聞。</p><p class="ql-block">正是酣春風(fēng)物足,漫天飛絮恰思君。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">109、羈懷之七</p><p class="ql-block">天長水遠(yuǎn)路遐悠,紅葉蕭蕭又暮秋。</p><p class="ql-block">正是羈懷難釋際,勸君莫上最高樓。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第53法:</p><p class="ql-block">第三句以“正是”二字作起者。如唐杜甫《江南逢李龜年》:“歧王宅里尋常見,崔九堂前幾度聞。正是江南好風(fēng)景,落花時節(jié)又逢君”;唐杜牧《南陵道中》:“南陵水面漫悠悠,風(fēng)緊云寒欲變秋。正是客心孤回處,誰家紅袖憑江樓”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第五十四法</p><p class="ql-block">110、詠梅之二</p><p class="ql-block">彤云不用朔風(fēng)催,玉屑俄成鶴雪來。</p><p class="ql-block">如此冰天如此景,一枝崖壁獨(dú)先開。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">111、歸閑之十</p><p class="ql-block">溪光山影抹浮云,鋤圃歸來正夕曛。</p><p class="ql-block">如此村鄉(xiāng)如此畫,自然沉靜遠(yuǎn)埃氛。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第54法:</p><p class="ql-block">第三句一二及五六四字用“如此”二字者。如元楊維楨《張士誠席上作》:“江南歲歲烽煙起,海上年年御酒來。如此江山如此酒,老夫懷抱幾時開”;清孫原湘《題扇》:“月光到地白于雪,花氣上天香作云。如此乾坤如此夜,不知何處著塵氛”。</p> <p class="ql-block">第五十五法</p><p class="ql-block">112、無題之六</p><p class="ql-block">莫若幽棲鄉(xiāng)野間,近臨碧水遠(yuǎn)登山。</p><p class="ql-block">午眠睡起思垂釣,又享余華一刻閑。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">113、無題之七</p><p class="ql-block">獨(dú)坐花間聊撫琴,清音繚繞水聲沈。</p><p class="ql-block">垂垂綠柳遮陽彩,又向南移數(shù)寸陰。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">114、無題之八</p><p class="ql-block">苦坐公門似我曹,出游無暇日難熬。</p><p class="ql-block">情知東野溪邊竹,又拔瑯玕幾節(jié)高。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第55法:</p><p class="ql-block">第四句第一字用“又”字,第五字則用“一”字或“數(shù)”字、“幾”字,皆計(jì)算字也。如唐李涉《登山》:“終日昏昏醉夢間,忽聞春盡強(qiáng)登山。因過竹院逢僧話,又得浮生一日閑”;宋陸游《夏日雜題》:“午夢初回理舊琴,竹爐重炷海南沈。茅檐三日瀟瀟雨,又展芭蕉數(shù)尺陰”;明陳獻(xiàn)章《得廷實(shí)書》:“洗竹添花張戶曹,忽拋閑散事煎熬。東門春水無人釣,又長溪頭幾尺高”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第五十六法</p><p class="ql-block">115、從軍行</p><p class="ql-block">鋼刀銅胄耀寒光,橫度關(guān)山萬里長。</p><p class="ql-block">胡騎潰逃誰敢逐,大宛馬上鐵衣郎。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">116、懷古之十三</p><p class="ql-block">舍舟莫辨路東西,登岸猶余兩腳泥。</p><p class="ql-block">桑竹良田疑世外,桃花源在武陵溪。</p><p class="ql-block">2025.1.15-2025.1.22</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第56法:</p><p class="ql-block">末句七字中前后三字皆名詞,但以中間一字連綴之。如唐白居易《直中書省》:“絲綸閣下文章靜,鐘鼓樓中刻漏長。獨(dú)坐黃昏誰是伴,紫薇花對紫薇郎”;宋陸游《梅花絕句》:“當(dāng)年走馬錦城西,曾為梅花醉似泥。二十里中香不斷,青羊?qū)m到浣花溪”。</p>