<p class="ql-block">又到菊花盛開(kāi)時(shí),</p><p class="ql-block">秋容傲霜盡賞識(shí)。</p> <p class="ql-block"> [宋] 李清照</p><p class="ql-block"> 薄霧濃云愁永晝,瑞腦消金獸。</p><p class="ql-block"> 佳節(jié)又重陽(yáng),玉枕紗廚,半夜涼初透。</p><p class="ql-block"> 東籬把酒黃昏后,有暗香盈袖。</p><p class="ql-block"> 莫道不銷 魂,簾卷西風(fēng),人比黃花瘦。</p> <p class="ql-block">寒菊</p><p class="ql-block">宋·鄭思肖</p><p class="ql-block">花開(kāi)不并百花叢,獨(dú)立疏籬趣未窮。</p><p class="ql-block">寧可枝頭抱香死,何曾吹落北風(fēng)中</p> <p class="ql-block">詠菊?</p><p class="ql-block">歲歲重陽(yáng)寒氣侵,東籬琴瑟遞清音。秋前雨助冰弦奏,秋后風(fēng)扶傲骨吟。醉去花陰陶令魄,悠然露圃易安心。銷魂我亦高情就,愧沒(méi)華章慰古今!</p> <p class="ql-block">畫(huà)菊?</p><p class="ql-block">閑時(shí)舞墨亦輕狂,成菊在胸何用量?筆下注清花浥露,墨中飛白葉凝霜。不容丹桂夸妍色,只許寒梅斗暗香。紙上婆娑生秀菊,風(fēng)云誤認(rèn)是重陽(yáng)。</p>