<p class="ql-block">圖片來自網絡</p> <p class="ql-block"><b style="font-size:20px;">七絕· 讀蘇軾《江城子·密州出獵》</b></p><p class="ql-block">擎鷹牽犬嘯平崗,</p><p class="ql-block">難得東坡如此狂。</p><p class="ql-block">莫道書生徒弄筆,</p><p class="ql-block">提兵十萬又何妨?</p><p class="ql-block">附:《江城子·密州出獵》</p><p class="ql-block"> 老夫聊發(fā)少年狂,左牽黃,右擎蒼,錦帽貂裘,千騎卷平岡。為報傾城隨太守,親射虎,看孫郎。</p><p class="ql-block"> 酒酣胸膽尚開張,鬢微霜,又何妨?持節(jié)云中,何日遣馮唐?會挽雕弓如滿月⑾,西北望,射天狼。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px;">七絕·次韻蘇可文《讀蘇軾《江城子·密州出獵》文/李義平</b></p><p class="ql-block">架鷹牽狗過平岡,</p><p class="ql-block">天性奈何吾放狂。</p><p class="ql-block">但有東坡豪氣在,</p><p class="ql-block">密州謫守又何妨。 </p> <p class="ql-block"><b style="font-size:20px;">七絕·讀雀顥《黃鶴樓》</b></p><p class="ql-block">崔李揮毫書幾行,</p><p class="ql-block">便將圖畫入詩囊。</p><p class="ql-block">江 山也要文人捧,</p><p class="ql-block">方得盛名天下揚。</p><p class="ql-block">注:李,李白。崔,崔顥。</p><p class="ql-block">李白來到黃鶴樓,準備再寫一篇驚世杰作。卻突然發(fā)現了崔顥的詩句:</p><p class="ql-block">《黃鶴樓》崔顥</p><p class="ql-block">昔人已乘黃鶴去,此地空余黃鶴樓。黃鶴一去不復返,白云千載空悠悠。</p><p class="ql-block">晴川歷歷漢陽樹,芳草萋萋鸚鵡洲。日暮鄉(xiāng)關何處是?煙波江上使人愁。</p><p class="ql-block">看到崔顥的詩寫得這么好,于是李白就說“眼前有景道不得,崔顥題詩在上頭”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px;">七絕·奉和蘇可文《讀崔顥《黃鶴樓》》文/李義平</b></p><p class="ql-block">千古誦傳黃鶴樓,</p><p class="ql-block">鄉(xiāng)情似水向東流。</p><p class="ql-block">前賢我輩如何敬,</p><p class="ql-block">杯酒且將擎過頭。</p> <p class="ql-block"><b style="font-size:20px;">七絕·讀李商隱《錦瑟》</b></p><p class="ql-block">《錦瑟》橫空萬眾評,</p><p class="ql-block">是情是悼是音聲?</p><p class="ql-block">如須解得其中意,</p><p class="ql-block">不靠先人待后生。</p><p class="ql-block">注: 音聲:樂音;音樂。 三國 魏 嵇康 《琴賦》:“余少好音聲,長而玩之。” </p><p class="ql-block">附:唐·李商隱《錦瑟》</p><p class="ql-block">錦瑟無端五十弦,一弦一柱思華年。</p><p class="ql-block">莊生曉夢迷蝴蝶,望帝春心托杜鵑。</p><p class="ql-block">滄海月明珠有淚,藍田日暖玉生煙。</p><p class="ql-block">此情可待成追憶,只是當時已惘然。</p><p class="ql-block">此詩的創(chuàng)作意旨歷來眾說紛紜。一說是寫給侍女的愛情詩。</p><p class="ql-block">一說是寫給妻子的悼亡詩。</p><p class="ql-block">也有人推斷為描寫音樂的詠物詩。</p><p class="ql-block">有人認為是愛國之篇,有影射政治之意。</p><p class="ql-block">有人認為是自傷身世、自比文才之論。</p><p class="ql-block">還有人認為是自敘詩歌創(chuàng)作等許多種說法。</p><p class="ql-block">大體而言,以“悼亡”和“自傷”說者為多。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px;">七絕·奉和蘇可文《讀李商隱《錦瑟》》文/李義平</b></p><p class="ql-block">滿腔憂憤寄文詞,</p><p class="ql-block">綺麗精工慰遠思。</p><p class="ql-block">工部謹嚴詩律細,</p><p class="ql-block">義山綿邈愈華姿。</p><p class="ql-block">注:工部,杜甫,曾任工部員外郎,后人尊稱杜工部。</p><p class="ql-block"> 義山,李商隱字義山。</p> <p class="ql-block"><b style="font-size:20px;">七絕·讀王之渙《登鸛雀樓》</b></p><p class="ql-block">登高遠望賞妖嬈,</p><p class="ql-block">致得詩人心浪高。</p><p class="ql-block">重墨輕毫詩一首,</p><p class="ql-block">問誰敢與競風騷?</p><p class="ql-block">附::《登鸛雀樓》</p><p class="ql-block">白日依山盡,黃河入海流。欲窮千里目,更上一層樓。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px;">七絕·奉和蘇可文《讀王之渙《登鸛雀樓》》文/李義平</b></p><p class="ql-block">擊劍悲歌絕句章,</p><p class="ql-block">人稱出塞最爭強。</p><p class="ql-block">登高望遠層樓上,</p><p class="ql-block">一曲慨然豪氣昂。</p><p class="ql-block">注:出塞,《涼州詞》又名《出塞》。</p><p class="ql-block"> 最爭強,章太炎推《涼州詞》為“絕句之最”。</p> <p class="ql-block"><b style="font-size:20px;">七絕·讀王灣《次北固山下》</b></p><p class="ql-block">嘆山嘆水嘆風光,</p><p class="ql-block">時喜時驚時感傷。</p><p class="ql-block">百二千年煙雨后,</p><p class="ql-block">幾人記得此江航?</p><p class="ql-block">附:王灣《次北固山下》</p><p class="ql-block">客路青山外,行舟綠水前。潮平兩岸闊,風正一帆懸。海日生殘夜,江春入舊年。鄉(xiāng)書何處達?歸雁洛陽邊。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px;">七絕·奉和蘇可文《讀王灣《次北固山下》》文/李義平</b></p><p class="ql-block">氣象高華翰墨緣,</p><p class="ql-block">往來吳楚作名篇。</p><p class="ql-block">區(qū)分階段為標志,</p><p class="ql-block">宰相詩題掛座前。</p><p class="ql-block">注: 標志,明胡應麟《詩藪》認為《次北固山下》其中頸聯“海日生殘夜,江春入舊年”二句,是區(qū)分盛唐與初唐、中唐詩歌風格的標志。</p><p class="ql-block"> 宰相詩題,傳聞唐玄宗開元年間,宰相張說親自將這首詩的標題題寫于政事堂,以為楷式,每當展示文才時,都鼓勵他人以此為榜樣。</p> <p class="ql-block"><b style="font-size:20px;">七絕·讀王維《使至塞上》</b></p><p class="ql-block">茫茫蔽野石嶙峋,</p><p class="ql-block">風劍霜刀人斷痕。</p><p class="ql-block">本是荒涼貧苦地,</p><p class="ql-block">一經王筆便雄渾。</p><p class="ql-block">注:王筆,王維之筆。</p><p class="ql-block">附:王維《使至塞上》</p><p class="ql-block">……征蓬出漢塞,歸雁入胡天。大漠孤煙直,長河落日圓?!?lt;/p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px;">七絕·奉和蘇可文《讀王維《使至塞上》》文/李義平</b></p><p class="ql-block">一首紀行天下傳,</p><p class="ql-block">雄渾景象在窮邊。</p><p class="ql-block">長河大漠孤煙句,</p><p class="ql-block">恰似江山落畫箋。</p> <p class="ql-block"><b style="font-size:20px;">七絕·讀孟浩然《夏日南亭懷辛大》</b></p><p class="ql-block">夏晚乘涼吟一闋,</p><p class="ql-block">竟然嘆為詩中絕。</p><p class="ql-block">如聞金石敲宮商,</p><p class="ql-block">個處情懷無以說。</p><p class="ql-block">附:《夏日南亭懷辛大 》</p><p class="ql-block">山光忽西落,池月漸東上。散發(fā)乘夕涼,開軒臥閑敞。荷風送香氣,竹露滴清響。 欲取鳴琴彈,恨無知音賞。感此懷故人,中宵勞夢想。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px;">七絕·奉和蘇可文《讀孟浩然《夏日南亭懷辛大》》文/李義平 </b></p><p class="ql-block">佳山勝水入詩篇,</p><p class="ql-block">王孟并稱山水園。</p><p class="ql-block">清淡自然得真趣,</p><p class="ql-block">誦之滌慮解憂煩。</p><p class="ql-block">注:王孟,王維、孟浩然。孟浩然是唐代第一位創(chuàng)作山水詩的詩人,是王維的先行者,世稱王孟。</p> <p class="ql-block"><b style="font-size:20px;">七絕·讀常建《題破山寺后禪院》</b></p><p class="ql-block">清幽未必可修仙。</p><p class="ql-block">鐘磬不如雞犬喧。</p><p class="ql-block">何以寺林尋勝景,</p><p class="ql-block">故鄉(xiāng)才是武陵源。</p><p class="ql-block">附:《題破山寺后禪院》</p><p class="ql-block">清晨入古寺,初日照高林。 曲徑通幽處,禪房花木深。山光悅鳥性,潭影空人心。萬籟此俱寂,但余鐘磬音。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px;">七絕·次韻奉和蘇可文《讀常建《題破山寺后禪院》》文/李義平</b></p><p class="ql-block">為求長壽每修仙,</p><p class="ql-block">寂寞哪如車馬喧。</p><p class="ql-block">無病無災無苦惱,</p><p class="ql-block">心寬乃是福泉源。</p>