<p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">于阡陌紅塵的盡頭,歲月輕撫過青石古道,留下一地斑駁的過往。當(dāng)季風(fēng)輕旋,帶來春末夏初的氣息,便喚醒了那片沉睡的梔子林,此時,那句"陌上塵歸處,梔子花開時",應(yīng)該是天地間最細膩的情詩。</p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">晨曦微露,薄霧輕繞,世間萬物皆籠于一層柔和的光暈之中。漫步小徑,仿佛能聽見古時馬蹄輕叩石板的聲響。</p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">梔子花,靜靜依偎在枝頭,以一抹純白裝點世界,如同遺世獨立的佳人?;ò觌S風(fēng)輕舞,香氣襲人,引得蜂蝶環(huán)繞,更惹行人駐足,心中頓時生起莫名的感動。</p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">在這片花海之中,仿佛能看到一位身著霓裳的女子,輕挽云鬢,手執(zhí)紈扇,于花下輕盈漫步。她的笑容,如同盛開的梔子花一樣溫婉,眼中閃爍著對生活的熱愛與對未來的憧憬?;蛟S,她正等待著某位遠行的旅人,歸期未定,但心中信念不滅,相信每一次花開,都是重逢的預(yù)兆。</p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">花開花落,歲歲年年,陌上的故事被一次次書寫,卻又被一次次遺忘。但那抹清新的白,那縷不絕的香,卻成了永恒的記憶。</p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>作者簡介</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">沫兒:80后,浙江紹興人氏,心儀唐詩宋詞,雖未能至深,然心向往之,時時浸淫于古韻之中。而于散文隨筆一道,則略有心得,運筆之際,力求清新淡雅,活潑靈動。沫兒之作,旨在以淡然之筆觸,繪生活之瑣碎,抒胸中之意趣。望諸君覽之,能共品其中之意,同感斯文之美。</p><p class="ql-block"><br></p>