<p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">洛陽(yáng)牡丹甲天下</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">又是一年牡丹花開的季節(jié),洛陽(yáng)牡丹更是深受大家的喜愛,白居易有詩(shī)云“花開花落二十日,一城之人皆若狂”。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">“唯有牡丹真國(guó)色,花開時(shí)節(jié)動(dòng)京城”,劉禹錫這句詩(shī)用“國(guó)色”來形容牡丹的超凡脫俗之美,“花開時(shí)節(jié)動(dòng)京城”則展現(xiàn)了牡丹盛開時(shí)的盛況和人們對(duì)它的熱愛。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">人間最美四月天,牡丹已然盛放,黃色、綠色、紅色、白色等,它芳香濃郁、富麗堂皇、花中之王、國(guó)色天香。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">曹植在《洛神賦》中贊洛神,“遠(yuǎn)而望之,皎若太陽(yáng)升朝霞;迫而察之,灼若芙蕖出淥波?!?lt;/span></p> <p class="ql-block">何人不愛牡丹花,占斷城中好物華。</p><p class="ql-block">疑是洛川神女作,千嬌萬(wàn)態(tài)破朝霞。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">——唐徐凝《牡丹》</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">而徐凝眼中的牡丹,國(guó)色天香是仙子下凡,更比洛神還要美上幾分。</span></p> <p class="ql-block">白牡丹</p><p class="ql-block">唐·韋莊</p><p class="ql-block">閨中莫妒新妝婦,陌上須慚傅粉郎。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">昨夜月明渾似水,入門唯覺一庭香。</span></p> <p class="ql-block">錦幃初卷衛(wèi)夫人,繡被猶堆越鄂君。</p><p class="ql-block">垂手亂翻雕玉佩,折腰爭(zhēng)舞郁金裙。</p><p class="ql-block">石家蠟燭何曾剪,荀令香爐可待熏。</p><p class="ql-block">我是夢(mèng)中傳彩筆,欲書花葉寄朝云。</p><p class="ql-block">——唐代李商隱《牡丹》</p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">這首詩(shī)華麗濃稠,烙著濃濃的李商隱特色,是他22歲時(shí)在崔戎府上做幕僚所作,極富青春氣息,帶著年輕人的自負(fù)和自信,</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">李商隱筆下的牡丹,美的不可方物,是美的象征,也是愛的象征,更是他內(nèi)心理想的象征,那是一個(gè)唯美的與神共通的世界。</span></p> <p class="ql-block">庭前芍藥妖無(wú)格,池上芙蕖凈少情。</p><p class="ql-block">唯有牡丹真國(guó)色,花開時(shí)節(jié)動(dòng)京城。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">——唐代劉禹錫《賞牡丹》</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">劉禹錫的眼中,牡丹花的美盛過百花,天姿神韻,艷冠群芳,傾國(guó)傾城,引得全城轟動(dòng),只為一睹它的芳容。他在另一首詩(shī)中也高贊牡丹的美,“有此傾城好顏色,天教晚發(fā)賽諸花?!?lt;/span></p> <p class="ql-block">閑花眼底千千種,此種人間擅最奇。</p><p class="ql-block">國(guó)色天香人詠盡,丹心獨(dú)抱更誰(shuí)知。</p><p class="ql-block">——明代俞大猷的《詠牡丹》</p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">俞大猷的眼中,牡丹的美不止是它的外在,更在于它孤心自守,一片丹心。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">牡丹傾城,一朵價(jià)值千金,人們大多鐘情顏色艷麗深色系的牡丹,今天看到滿欄的白牡丹如白雪一般盛放,還真是辜負(fù)了看花人的心??!</span></p> <p class="ql-block">牡丹一朵值千金,將謂從來色最深。</p><p class="ql-block">今日滿欄開似雪,一生辜負(fù)看花心。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">——唐代張又新《牡丹》</span></p> <p class="ql-block">落盡殘紅始吐芳,佳名喚作百花王。</p><p class="ql-block">競(jìng)夸天下無(wú)雙艷,獨(dú)立人間第一香。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">——唐代皮日休《牡丹》</span></p> <p class="ql-block">百花凋謝之后牡丹才開始吐露芳華,被人們喚作百花之王。它的美艷絕代無(wú)雙,它的花香自是人間第一香,獨(dú)步天下。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">皮日休眼中的牡丹帶著幾許清高,于百花之后一枝綻放于春色中,傲然獨(dú)立,雍容大氣,舉世無(wú)雙。</span></p> <p class="ql-block">惆悵階前紅牡丹,晚來唯有兩枝殘。</p><p class="ql-block">明朝風(fēng)起應(yīng)吹盡,夜惜衰紅把火看。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">——唐代白居易《惜牡丹》</span></p> <p class="ql-block">桃李花開人不窺,花時(shí)須是牡丹時(shí)。</p><p class="ql-block">牡丹花發(fā)酒增價(jià),夜半游人猶未歸。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">——宋代邵雍《洛陽(yáng)春吟》</span></p> <p class="ql-block">似共東風(fēng)別有因,絳羅高卷不勝春。</p><p class="ql-block">若教解語(yǔ)應(yīng)傾國(guó),任是無(wú)情亦動(dòng)人。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">——唐代羅隱《牡丹花》節(jié)選</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">羅隱筆下的牡丹,端莊美麗,群芳之冠,即使不自作風(fēng)流,看似無(wú)情高冷,但也引世人為之神魂顛倒。</span></p>