欧美精品久久性爱|玖玖资源站365|亚洲精品福利无码|超碰97成人人人|超碰在线社区呦呦|亚洲人成社区|亚州欧美国产综合|激情网站丁香花亚洲免费分钟国产|97成人在线视频免费观|亚洲丝袜婷婷

深度沉浸不亦快哉!

湔雪

<p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="font-size:22px; color:rgb(237, 35, 8);">讀《老子思想的現(xiàn)代意義》</b></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 跟著風(fēng)雅誦讀經(jīng)典,不知不覺就沉浸在經(jīng)典閱讀中了,百遍誦讀豈可完結(jié),終生隨身不亦快哉。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 曾經(jīng)不過吟誦一句“道可道,非常道。名可名,非常名”而已,如今亦可數(shù)句不止。吟誦于此,曾經(jīng)雜念叢生,如今心無旁騖。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 聽風(fēng)雅讀李連胤老師講《道德經(jīng)心解》時,尚不能將金句聯(lián)結(jié)當(dāng)下的自己,再聽風(fēng)雅讀傅佩榮老師講《老子思想的現(xiàn)代意義》時,我已融進其中,每日聽讀后,參讀陳鼓應(yīng)先生的《老子注釋及評介》(中華書局版)和南懷瑾大師的《老子他說》,加以融會貫通,雖在理解的過程中思域窄自己心,忽而有些偏頗之處,但自得其樂。從私心雜念叢生的自己到慢慢知止有定的自己,再到日省悟思的自己,再到起而實踐的自己,致虛極守靜篤,勤而行之,不能成其大,卻能為其細(xì),時時專氣致柔,慢烹自己那份令人感動的生命小鮮。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 曾經(jīng)以為天地不仁,如今已知天道無親,常與善人。曾經(jīng)以為《老子》微妙玄通,深不可識,如今以為大道其如在目前。曾經(jīng)恍恍惚惚、愚愚鈍鈍,而今耳目一新,大開眼界,生活也變得簡單從容了。歸根曰靜,深根固柢,何其自性,本自具足。訥于言的自己曾經(jīng)剛性言辭,如今深知柔弱勝剛強,語出亦能誠意化解,持守三寶行不言之教。曾經(jīng)以為《老子》是遠(yuǎn)離生活的至上哲思,如今大道至簡已深入每個細(xì)節(jié)。無論是自處還是與他處,虛其心,實其腹,上善若水,居善地,心善淵,與善仁,言善信,政善治,事善能,動善時。曲則全,枉則直,洼則盈,敝則新,少則得,多則惑。明道若昧,進道若退。去甚,去奢,去泰。智慧的無所不在,不拘一格,渾然一體。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 回味老子五千言,“字字珠璣、句句格言、段段警世、頁頁動心、處處奇葩、自由馳騁、文如神龍巨鯨,這是漢字的真正經(jīng)典,是漢字古文的天才名篇。他幫助我們智慧、從容、鎮(zhèn)定、抗逆、深刻、寬廣、耐心、宏遠(yuǎn)、自信、有大氣量、有靜氣與定力?!保ㄍ趺烧Z)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 推開生活這扇“玄之又玄”的眾妙之門,非術(shù)之誘導(dǎo),實其道之親證。王蒙說,讀書的最樂在于從中發(fā)現(xiàn)了生活,發(fā)現(xiàn)了生命的體驗;生活的最樂在于從中發(fā)現(xiàn)了類書本,發(fā)現(xiàn)了迄今書本上尚無的或語焉不詳乃至語焉有誤的新道理、新說法、新見識。再借引王蒙讀《老子》快樂之詩表己讀《老子》之愉悅與滿足。詩曰:</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">老來讀《老子》,其樂正無涯。無為無掛礙,有趣有生發(fā)。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">歪打或正中,深思自開花。作證心先正,縱橫非賣瓜。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">古今有大道,中外皆明察。妙門需妙悟,玄德要玄遐。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">遠(yuǎn)在九天上,近在你我他。行道常喜悅,持德利萬家。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">知止乃厚樸,通暢便絕佳。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 回想曾經(jīng)應(yīng)同學(xué)推薦購得一本陳鼓應(yīng)先生的《老子注釋及評介》,自讀之,苦不解義,其為催眠之物,偶有領(lǐng)會處,又不可言喻,于是擱置一旁。去年遇見風(fēng)雅“本自具足儒釋道專修群”,沒有一絲猶豫,果斷進群。初,在孔子《論語》的浸潤中樂而時習(xí)之,于是在不知不覺中就一以貫之,以經(jīng)解經(jīng),學(xué)而實踐,持而恒之?!按髮W(xué)之道,在明明德?!币槐椋?,百遍,戒定慧,明心見性,見素抱樸,少私寡欲,卻欲想見其精神命脈。于是,我背著《老子》行走在太白山巔,攀登黃山之蓮花峰巒,穿過了獨庫北段,暢游于伊犁河谷的花海,飽嘗了喀納斯的生命之藍(lán),百遍誦讀截止在烏魯木齊絢爛色彩的晚霞前。誦讀不止,起而實踐?!澳阕兞?!”這是我收到的最美的點贊。偶爾有些漂浮,偶爾也能執(zhí)其中而復(fù)盤,偶爾亦不莊重地把玩。自知滄海一粟莫若蜉蝣,于是,適于己方是佳樂,莫言化他,僅自化亦足。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> “蓋儒書如培榮衛(wèi)之藥,其性中和,可以常餌;《老子》如清解煩熱之劑,其性偏勝,當(dāng)其對證。”(順治《御注道德經(jīng)》)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 《老子》于我對癥,亦對證。柔弱處上,關(guān)鍵即可開。挫其銳,解其紛,和其光,同其塵,致中和,天地位焉,至誠如神!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">回首深度浸泡學(xué)悟,將偶感復(fù)錄于后。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">聽風(fēng)雅讀《傅佩榮講道德經(jīng)—老子思想的現(xiàn)代意義》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第十九章</p><p class="ql-block">從減少欲望開始</p><p class="ql-block">絕圣棄智,民利百倍,絕仁棄義,民復(fù)孝慈,絕巧棄利,盜賊無有。此三者以為文不足,故令有所屬,見素抱樸,少私寡欲。絕學(xué)無憂。</p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">本自天成卻造作,滿口仁義機巧多。</p><p class="ql-block">文以巧飾思善惡,標(biāo)榜賣弄成絕活。</p><p class="ql-block">正反思辨識困惑,內(nèi)質(zhì)深藏不雕琢。</p><p class="ql-block">大公即私唯其欲,以道馭術(shù)致中和。</p><p class="ql-block">亂世背景有思索,圣人難將塵俗脫。</p><p class="ql-block">經(jīng)緯天地少亦多,道術(shù)兼修眼開闊。</p><p class="ql-block">攝受智識非過錯,辨證對待不失落。</p><p class="ql-block">當(dāng)下長遠(yuǎn)問題多,掌握要道自在活。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第二十章</p><p class="ql-block">圣人是大眾眼中的笨人</p><p class="ql-block">唯之與阿,相去幾何?善之與惡,相去何若?人之所畏,不可不畏?;馁?,其未央哉!眾人熙熙,如享太牢,如春登臺。我獨泊兮,其未兆,如嬰兒之未孩。傫傫兮,若無所歸!眾人皆有余,而我獨若遺。我愚人之心也哉!沌沌兮!俗人昭昭,我獨昏昏。俗人察察,我獨悶悶。澹兮其若海,飂兮若無止。眾人皆有以,而我獨頑似鄙。我獨異于人,而貴食母。</p><p class="ql-block">學(xué)悟(正確的生命價值取向)</p><p class="ql-block">熙熙攘攘饗盛宴,隱憂暗藏若利劍。</p><p class="ql-block">光彩照人精打算,無可奈何方寸亂。</p><p class="ql-block">真?zhèn)蚊缾合鄬τ^,和光同塵有底線。</p><p class="ql-block">反求諸己無微瀾,內(nèi)心澄澈似冥頑。</p><p class="ql-block">金石天籟貴自然,大智若愚自非凡。</p><p class="ql-block">遺世獨立非我愿,淡泊曠達(dá)醒世間。</p><p class="ql-block">立春登臺觀無限,沉潛自化漫無邊。</p><p class="ql-block">貴食母,萬物之母,道法自然。</p><p class="ql-block">不為外物所轉(zhuǎn)!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第二十一章</p><p class="ql-block">孔德之容,惟道是從。道之為物,惟恍惟惚。惚兮恍兮,其中有象?;匈忏辟?,其中有物。窈兮冥兮,其中有精。其精甚真,其中有信。自今及古,其名不去,以閱眾甫。吾何以知眾甫之狀哉?以此。</p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">何以有德?遵道而得。</p><p class="ql-block">何以守道?觀德之效。</p><p class="ql-block">倏忽心光,莫可名狀。</p><p class="ql-block">心物一元,況味虛誕。</p><p class="ql-block">鍥而不舍,信解受持。</p><p class="ql-block">萬物本始,道心歸一。</p><p class="ql-block">德不離道,志得意滿。</p><p class="ql-block">我思我在,淡泊如海。</p><p class="ql-block">我在我活,我活我在。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第二十二章</p><p class="ql-block">曲則全,枉則直。洼則盈,弊則新。少則得,多則惑,是以圣人抱一為天下式。不自見,故明。不自是,故彰。不自伐,故有功。不自矜,故能長。夫唯不爭,固天下莫能與之爭。古之所謂曲則全則者,豈虛言哉!誠全而歸之。</p><p class="ql-block">曲線萬物而不遺,人生宇宙效天地。</p><p class="ql-block">八面玲瓏善婉詞,妙用矯枉申正義。</p><p class="ql-block">甘居下流空杯底,敝帚自珍守拙氣。</p><p class="ql-block">天降餡餅難化食,貧而好樂志不移。</p><p class="ql-block">直道而行誠信實,與世無爭全身立。</p><p class="ql-block">人外有人不唯己,兼收并蓄合大力。</p><p class="ql-block">守正創(chuàng)新文與質(zhì),放下執(zhí)著道歸一。</p><p class="ql-block">透視萬物正反面,反觀于己,直行直往,缺巧用曲辭之能,較真甚過,固執(zhí)己見,乏善聽他見之心。表里不爭,內(nèi)質(zhì)糾紛。喜書,然不過充其飾而已。然則常自炫,常自盈,久不易之陋習(xí)。讀書明,處世愚,虛言虛行,迷惑多生!人到中年,曲難全。放下執(zhí)念,學(xué)而時習(xí)之,暫得于己,快然自足!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第二十三章</p><p class="ql-block">希言自然。故飄風(fēng)不終朝,驟雨不終日。孰為此者?天地,天地尚不能久,而況于人乎?故從事于道者,同于道;德者,同于德;失者,同于失。同于德者,道亦德之;同于失者,道亦失之。信不足焉,有不信焉。</p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">希言貴言行不言,自然無常必有鄰。</p><p class="ql-block">同聲相應(yīng)同氣求,起而行道德自信。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第二十四章</p><p class="ql-block">企者不立,跨者不行,自見者不明,自是者不彰。自伐者無功,自矜者不長。其在道也,曰余食贅行。物或惡之,故有道者不處也。</p><p class="ql-block">重申四自曲成事,子絕四毋圓明體。</p><p class="ql-block">好高騖遠(yuǎn)贅形累,初心本然棄余食。</p><p class="ql-block">臆斷武斷專獨斷,固執(zhí)己見自設(shè)限。</p><p class="ql-block">自知之明一念轉(zhuǎn),人生微瀾亦覺安。</p><p class="ql-block">腳踏實地溯根源,厚德載物素常踐。</p><p class="ql-block">啟明修煉曲則全,俯仰自得天地間。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">今日除夕,家人團聚!</p><p class="ql-block">誦讀放假!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第二十五章</p><p class="ql-block">有物混成,先天地生,寂兮寥兮,獨立而不改,周行而不殆,可以為天地母。吾不知其名,字之曰道,強為之名曰大。大曰逝,逝曰遠(yuǎn),遠(yuǎn)曰反。故道大,天大,地大,人亦大。域中有四大,而人居其一焉。人法地,地法天,天法道,道法自然。</p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">圓滿自足和諧體,靜而無聲先天地。</p><p class="ql-block">動而無形恒獨立,加持萬物周行之。</p><p class="ql-block">無邊無際無限制,體用合一歸復(fù)始。</p><p class="ql-block">厚德載物道歸依,自強不息人獨立。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第二十五,下</p><p class="ql-block">道法自然</p><p class="ql-block">天地悠悠非主觀,萬物有靈道自然。</p><p class="ql-block">無窮可能皆可越,內(nèi)存生命亦璀璨。</p><p class="ql-block">循序漸進恒持守,任重道遠(yuǎn)反本源。</p><p class="ql-block">生生不息性開顯,至誠盡性天地參。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第二十六章</p><p class="ql-block">重為輕根,靜為躁君,是以君子終日行不離輜重。雖有榮觀,燕處超然。奈何以萬乘之主,而以身輕天下?輕則失本,躁則失君。</p><p class="ql-block">厚重沉潛穩(wěn)重心,超然物外立深根。</p><p class="ql-block">志存天下明權(quán)衡,負(fù)重致遠(yuǎn)濟世人。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第二十七章</p><p class="ql-block">善行無轍跡。善言無瑕謫。善數(shù)不用籌策。善閉無關(guān)楗而不可開。善結(jié)無繩約而不可解。是以圣人常善救人,故無棄人。常善救物,故無棄物,是謂襲明。故善人者,不善人之師。不善人者,善人之資。不貴其師,不愛其資,雖智大迷,是謂要妙。</p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">承襲啟明至真善,無為不言順自然。</p><p class="ql-block">人盡其才善其善,物盡其用度其難。</p><p class="ql-block">善惡平衡斷動念,智迷行處勸自勉。</p><p class="ql-block">度己度人把關(guān)鍵,慎終如始自在觀。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第二十八章</p><p class="ql-block">知其雄,守其雌,為天下谿。為天下谿,常德不離,復(fù)歸于嬰兒。</p><p class="ql-block">知其白,〔守其黑,為天下式。為天下式,常德不忒,復(fù)歸于無極。知其榮,〕守其辱,為天下谷。為天下谷,常德乃足,復(fù)歸于樸。</p><p class="ql-block">樸散則為器,圣人用之,則為官長,故大制不割。</p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">持靜守柔含藏樸,謙下涵容樸歸復(fù)。</p><p class="ql-block">知行合一行道路,無為而治利萬物。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">二十九章</p><p class="ql-block">將欲取天下而為之,吾見其不得已。天下神器,不可為也,不可執(zhí)也。為者敗之,執(zhí)者失之。</p><p class="ql-block">故物或行或隨;或噓或吹;或強或羸;或培或墮。</p><p class="ql-block">是以圣人去甚,去奢,去泰。</p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">器用載道去為執(zhí),因勢利導(dǎo)簡易施。</p><p class="ql-block">削足適履非目的,物各有性適可止。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三十章</p><p class="ql-block">以道佐人主者,不以兵強天下。其事好遠(yuǎn)。師之所處,荊棘生焉。大軍之后,必有兇年。善有果而已,不以取強。果而勿矜,果而勿伐,果而勿驕。果而不得已,果而勿強。物壯則老,是謂不道,不道早已。</p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">仁心良策弱勝強,兵強國防濟危亡。</p><p class="ql-block">不戰(zhàn)而勝佐以道,適可而止安友邦。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三十一章</p><p class="ql-block">夫兵者,不祥之器,物或惡之,故有道者不處。</p><p class="ql-block">君子居則貴左,用兵則貴右。兵者不祥之器,非君子之器,不得已而用之,恬淡為上。勝而不美,而美之者,是樂殺人。夫樂殺人者,則不可得志于天下矣。</p><p class="ql-block">吉事尚左,兇事尚右。偏將軍居左,上將軍居右。言以喪禮處之。殺人之眾,以悲哀泣之,戰(zhàn)勝以喪禮處之。</p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">止戈為武護正義,恬淡為上樂安居。</p><p class="ql-block">兵不血刃取其勝,休養(yǎng)生息厚賞恤。</p><p class="ql-block">左右陰陽道,生死復(fù)觀照。</p><p class="ql-block">偏正尊其禮,后盾自然妙。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三十二章</p><p class="ql-block">道常無名,樸雖小,天下莫能臣。侯王若能守之,萬物將自賓。天地相合,以降甘露,民莫之令而自均。始制有名,名亦既有,夫亦將知止。知止可以不殆。譬道之在天下,猶川谷之于江海。</p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">大處著眼臣道大,小處著手賓其微。</p><p class="ql-block">樸實無華名符實,適可而止本分歸。</p><p class="ql-block">謙下涵容,公平公正</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三十三章</p><p class="ql-block">知人者智,自知者明。勝人者有力,自勝者強。知足者富,強行者有志。不失其所者久,死而不亡者壽。</p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">知人善任何其智,守持本分啟明難。</p><p class="ql-block">失言失形破機巧,如魚得水不得全。</p><p class="ql-block">以道觀之知節(jié)欲,用心成事勤而勉。</p><p class="ql-block">反求諸己言收斂,矢志力行延天年。</p><p class="ql-block">自知自勝有機擇,知足常樂尚達(dá)觀。</p><p class="ql-block">You only live once!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三十四章</p><p class="ql-block">大道泛兮,其可左右。萬物恃之以生而不辭,功成而不有。衣養(yǎng)萬物而不為主,常無欲,可名于小。萬物歸焉而不為主,可名為大。以其終不自為大,故能成其大。</p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">至大無外無不在,至小無內(nèi)無不包。</p><p class="ql-block">悟道歸根去其欲,不辭不有不為主。</p><p class="ql-block">誤識誤讀反道用,以經(jīng)解經(jīng)正道路。</p><p class="ql-block">何以中國何以大,和合共生益互補。</p><p class="ql-block">生死皆自道,大小皆是存。</p><p class="ql-block">無欲則是剛,樸拙方見真。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三十五章</p><p class="ql-block">執(zhí)大象,天下往。往而不害,安平太。樂與餌,過客止。道之出口,淡乎其無味,視之不足見,聽之不足聞,用之不足既。</p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">觀天道,執(zhí)天行。知進退,了真如。</p><p class="ql-block">過客今夕是何夕,格物窮理慎知止。</p><p class="ql-block">知誘物化亡其正,知止有定生不息。</p><p class="ql-block">止聞,止視,止語</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三十六章</p><p class="ql-block">將欲歙之,必固張之。將欲弱之,必固強之。將欲廢之,必固興之。將欲取之,必固與之。是謂微明。柔弱勝剛強。魚不可脫于淵,國之利器不可以示人。</p><p class="ql-block">讀到本章剛性十足,心甚恐懼。</p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">悠然自處何心機,通透了悟依天理。</p><p class="ql-block">居安思危通因明,避難功夫難企及。</p><p class="ql-block">時空積蓄知忍讓,以退為進亦剛勢。</p><p class="ql-block">見微知著通命脈,和合柔善天下治。</p><p class="ql-block">一塊貧瘠的土地</p><p class="ql-block">精耕細(xì)耘飽肥施</p><p class="ql-block">一粒種子</p><p class="ql-block">輕播松蓋耐心侍</p><p class="ql-block">汗?jié)菜喟哑溥m</p><p class="ql-block">茁壯成長合其時</p><p class="ql-block">春播秋實</p><p class="ql-block">一粒兩粒,無數(shù)粒</p><p class="ql-block">和合之心</p><p class="ql-block">柔善之心</p><p class="ql-block">花開無聲</p><p class="ql-block">花落無聲</p><p class="ql-block">柔弱勝剛強</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三十七章</p><p class="ql-block">道常無為而無不為。侯王若能守之,萬物將自化。化而欲作,吾將鎮(zhèn)之以無名之樸。無名之樸,夫亦將不欲。不欲以靜,天下將自定。</p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">守持虛實道,化育樸柔心。</p><p class="ql-block">無心拈花笑,寧靜便自定。</p><p class="ql-block">喜歡的幾個字:守,化,鎮(zhèn),樸,靜,定</p><p class="ql-block">一切由己。</p> <p class="ql-block">第三十八章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">上德不德,是以有德。下德不失德,是以無德。上德無為而無以為,上仁為之而無以為,上義為之而有以為,上禮為之而莫之應(yīng),則攘臂而扔之。故失道而后德,失德而后仁,失仁而后義,失義而后禮。夫禮者,忠信之薄而亂之首。前識者,道之華而愚之始。是以大丈夫處其厚,不居其薄,處其實,不居其華。故去彼取此。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">立身淳厚誠崇本,存心篤實堅信念。</p><p class="ql-block">愚亂只因浮華炫,厚實不失穩(wěn)向前。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三十九章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">昔之得一者:天得一以清;地得一以寧;神得一以靈;谷得一以盈;萬物得一以生;侯王得一以為天下正。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">其致之也,謂:天無以清,將恐裂;地?zé)o以寧,將恐廢;神無以靈,將恐歇;谷無以盈,將恐竭;萬物無以生,將恐滅;侯王無以正,將恐蹶。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">故貴以賤為本,高以下為基。是以侯王自稱孤、寡、不谷。此非以賤為本邪?非乎?故至譽無譽。是故不欲琭琭如玉,珞珞如石。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">此消彼長均衡態(tài),否極泰來虛谷懷。</p><p class="ql-block">辯證整合堅基石,允執(zhí)厥中道法開。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">反者道之動,弱者道之用。</p><p class="ql-block">天下萬物生于有,有生于無。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">動靜有常剛?cè)釘啵喾聪喑傻雷匀弧?lt;/p><p class="ql-block">生生不息無生有,周流變易復(fù)其源。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">視覺誤差,認(rèn)知誤差</p><p class="ql-block">換位思考很重要。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十一章《從十二個角度談修道》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">上士聞道,勤而行之。中士聞道,若存若亡。下士聞道,大笑之。不笑不足以為道。故建言有之,明道若昧。進道若退。夷道若颣。上德若谷,大白若辱,廣德若不足,建德若偷,質(zhì)真若渝。大方無隅。大器晚成。大音希聲。大象無形。道隱無名。夫唯道,善始且善成。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">天地本虛空,棱角卻分明。</p><p class="ql-block">本已識道法,行藏不得成。</p><p class="ql-block">墜墮淵潭底,徒求聲名形。</p><p class="ql-block">頓悟歸根源,躬身反自省。</p><p class="ql-block">暗昧思光明,退步即前行。</p><p class="ql-block">坎坷見均平,低谷燃新生。</p><p class="ql-block">忍辱負(fù)重遠(yuǎn),包容接納近。</p><p class="ql-block">變通洞見真,懈怠尋思明。</p><p class="ql-block">待大器晚成,終反道本性。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">勤而行之,見性自在</p><p class="ql-block">潤物無聲,清風(fēng)徐來</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十二章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">道生一,一生二,二生三,三生萬物。萬物負(fù)陰而抱陽,沖氣以為和。人之所惡,唯孤,寡,不谷,而王公以為稱。故物或損之而益,或益之而損。人之所教,我亦教之。強梁者不得其死,吾將以為教父。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">陰陽調(diào)和道歸一,無須外求自求之。</p><p class="ql-block">陰極至陽陽至陰,效法互補損則益。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">好惡,損益,強弱,善惡</p><p class="ql-block">凡事辨證調(diào)和。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十三章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">天下之至柔,馳騁天下之至堅。無有入于無間,吾是以知無為之有益。不言之教,無為之益,天下希及之。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">拈花一笑正法藏,青牛西去道馳騁。</p><p class="ql-block">天地不言四時行,頓悟無為待時證。</p><p class="ql-block">日積月累柔至善,施教莫急恒自勉。</p><p class="ql-block">老君無言尚難及,心領(lǐng)神會順自然。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十四章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">名與身孰親?身與貨孰多?得與亡孰?。可鯋郾卮筚M。厚藏必多亡。故知足不辱,知止不殆,可以長久。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">一身康健亦足夠,何求聲名與得失?</p><p class="ql-block">底線權(quán)衡善把持,本末抉擇常知止。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十五章</p><p class="ql-block">大成若缺,其用不弊。大盈若沖,其用不窮。大直若屈,大巧若拙,大辯若訥。躁勝寒,靜勝熱。清靜為天下正。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">似是而非守其正,平淡無為歸其途。</p><p class="ql-block">寧巧勿拙知達(dá)權(quán),圓滿無缺靜圍爐。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十六章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">天下有道,卻走馬以糞。天下無道,戎馬生于郊。罪莫厚于甚欲,咎莫憯于欲得,禍莫大于不知足。故知足之足,常足矣。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">日日是好日,知足得平安。</p><p class="ql-block">全力赴正道,趨吉過失散。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十七章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">不出戶,知天下。不窺牖,見天道。其出彌遠(yuǎn),其知彌少。是以圣人不行而知,不見而明,弗為而成。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">心門敞開天窗明,明察善聽覺知行。</p><p class="ql-block">走馬觀花妄念生,回歸本心觀自省。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十八章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">為學(xué)日益,為道日損。損之又損,以至于無為。無為而無不為。取天下常以無事,及其有事,不足以取天下。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">靜觀玄覽廣博識,返璞歸真損欲私。</p><p class="ql-block">偏執(zhí)妄見生擾攘,提起放下守篤實。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十九章</p><p class="ql-block">圣人常無心,以百姓心為心。善者,吾善之;不善者,吾亦善之,德善。信者,吾信之;不信者,吾亦信之,德信。圣人在天下,歙歙焉,為天下渾其心,百姓皆注其耳目焉,圣人皆孩之。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">無我無相無二別,善待親信渾其心。</p><p class="ql-block">他心為心容常心,貴以食母待歸真。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">當(dāng)下我們被自己強迫內(nèi)卷,對待孩子的教育好高騖遠(yuǎn),不以孩子心為心,不接納不完美的自己與孩子,所以,總是區(qū)別對待,善當(dāng)作非善,于是無可謂信與不信,信任圈的建構(gòu)難以穩(wěn)固,一念之間,就情緒化的焦慮,甚至排斥,不能正確面對。當(dāng)下善待,善信,以認(rèn)知的常心勇敢接納擁抱一切的不完美。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第五十章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">出生入死。生之徒,十有三;死之徒,十有三;人之生,動之于死地,亦十有三。夫何故?以其生生之厚。</p><p class="ql-block">蓋聞善攝生者,陸行不遇兕虎,入軍不被甲兵;兕無所投其角,虎無所用其爪,兵無所容其刃。夫何故?以其無死地。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">向死而生善攝生,游刃有余了悟真。</p><p class="ql-block">恰到好處無欲求,自然規(guī)避樂融融。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第五十一章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">道生之,德畜之,物形之,器成之。是以萬物莫不尊道而貴德。道之尊,德之貴,夫莫之爵而常自然。故道生之,德畜之。長之育之,亭之毒之,養(yǎng)之覆之。生而不有,為而不恃,長而不宰。是謂玄德。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">稟性有別形器異,長養(yǎng)滋育道加持。</p><p class="ql-block">修正偏差德充實,尊道貴德器成之。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第五十二章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">天下有始,以為天下母。既得其母,以知其子;既知其子,復(fù)守其母,沒身不殆。塞其兌,閉其門,終身不勤;開其兌,濟其事,終身不救。見小曰明,守柔曰強。用其光,復(fù)歸其明,無遺身殃。是謂襲常。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">追根索源識自性,見微知著通物情。</p><p class="ql-block">渾沌無竅持柔善,智慧之光恒啟明。</p><p class="ql-block">看破不破謹(jǐn)慎行,全而歸之從容定。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第五十三章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">使我介然有知,行于大道,惟施是畏。大道甚夷,而民好徑。朝甚除,田甚蕪,倉甚虛。服文彩,帶利劍,厭飲食,財貨有余,是謂盜夸,非道也哉。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">霸道腐朽斜徑走,民生凋敝虛所有。</p><p class="ql-block">治世行道躬心叩,盜亦有道顧慮周。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第五十四章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">善建者不拔,</p><p class="ql-block">善抱者不脫,</p><p class="ql-block">子孫以祭祀不輟。</p><p class="ql-block">修之于身,其德乃真;</p><p class="ql-block">修之于家,其德乃余;</p><p class="ql-block">修之于鄉(xiāng),其德乃長;</p><p class="ql-block">修之于國,其德乃豐;</p><p class="ql-block">修之于天下,其德乃普。</p><p class="ql-block">故以身觀身,</p><p class="ql-block">以家觀家,</p><p class="ql-block">以鄉(xiāng)觀鄉(xiāng),</p><p class="ql-block">以邦觀邦,</p><p class="ql-block">以天下觀天下。</p><p class="ql-block">吾何以知天下然哉?以此。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">小家大家常省察,德行善建觀心法。</p><p class="ql-block">修己達(dá)人利天下,代代賡續(xù)共一家。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第五十五章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">含德之厚,比于赤子。蜂蠆虺蛇不螫,猛獸不據(jù),攫鳥不搏。骨弱筋柔而握固,未知牝牡之合而朘作,精之至也。終日號而不嗄,和之至也。知和曰常,知常曰明,益生曰祥。心使氣曰強,物壯則老,謂之不道,不道早已。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">修養(yǎng)深厚致柔和,精氣飽滿神專注。</p><p class="ql-block">心意凝聚和諧體,圓滿自足復(fù)本初。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第五十六章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">知者不言,言者不知。塞其兌,閉其門,挫其銳,解其紛,和其光,同其塵,是謂玄同。故不可得而親,不可得而疏,不可得而利,不可得而害,不可得而貴,不可得而賤。故為天下貴。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">道雖難道偏說道,和光同塵內(nèi)化妙。</p><p class="ql-block">親疏貴賤無復(fù)加,得乎其中無紛擾。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">白居易《讀老子》</p><p class="ql-block">言者不知知者默,此語我聞于老君。</p><p class="ql-block">若道老君是知者,緣何自著五千文。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第五十七章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">以正治國,以奇用兵,以無事取天下。</p><p class="ql-block">吾何以知其然哉?以此。天下多忌諱,而民彌貧。民多利器,國家滋昏。人多伎巧,奇物滋起。法令滋彰,盜賊多有。</p><p class="ql-block">故圣人云,我無為而民自化,我好靜而民自正,我無事而民自富,我無欲而民自樸。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">自我化育毋須多,自然富足心胸豁。</p><p class="ql-block">知止后定無欲求,以正為奇守樸拙。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第五十八章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">其政悶悶,其民淳淳;其政察察,其民缺缺。禍兮福之所倚,福兮禍之所伏。孰知其極,其無正。正復(fù)為奇,善復(fù)為妖,人之迷,其日固久。是以圣人方而不割,廉而不劌,直而不肆,光而不耀。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">方正直率明執(zhí)銳,禍福相依奇復(fù)正。</p><p class="ql-block">訥言敏行非驕慢,斂容虛懷共俗塵。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第五十九章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">治人事天,莫若嗇。夫唯嗇,是謂早服。早服謂之重積德,重積德,則無不克。無不克,則莫知其極。莫知其極,可以有國,有國之母,可以長久。是謂深根固柢,長生久視之道。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">厚藏畜養(yǎng)博亦簡,寬人薄己善達(dá)觀。</p><p class="ql-block">深根固柢明本心,游刃有余可辛艱。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">嗇—積德成淵—深根固柢</p><p class="ql-block">三思而后行,貪而不施,我命由我不由天</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">收斂自己,愛惜精神</p><p class="ql-block">隨時準(zhǔn)備,以靜制動</p><p class="ql-block">厚積薄發(fā),源源不斷</p><p class="ql-block">以逸待勞,游刃有余</p><p class="ql-block">深不可測,若無其事</p><p class="ql-block">無為而治,天下太平</p><p class="ql-block">平衡和諧,與道同游</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第六十章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">治大國若烹小鮮,以道蒞天下,其鬼不神;非其鬼不神,其神不傷人;非其神不傷人,圣人亦不傷人。夫兩不相傷,故德交歸焉。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">莫視小鮮烹之藝,道在其中藏大器。</p><p class="ql-block">魚目混珠靜明啟,形神相依正心思。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第六十一章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">大國者下流,天下之交,天下之牝。牝常以靜勝牡,以靜為下。故大國以下小國,則取小國;小國以下大國,則取大國。故或下以取,或下而取。大國不過欲兼畜人,小國不過欲入事人。夫兩者各得所欲,大者宜為下。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">深藏不露納百川,以靜制動待其安。</p><p class="ql-block">合作共贏諧和生,誠信凝聚大風(fēng)范。</p><p class="ql-block">依循本性悄生長,透過覺知行端莊。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第六十二章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">道者,萬物之奧。善人之寶,不善人之所保。美言可以市,尊行可以加人。人之不善,何棄之有?故立天子,置三公,雖有拱璧以先駟馬,不如坐進此道。不曰:求以得,有罪以免邪?故為天下貴。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">善惡皆有道,信道即自然。</p><p class="ql-block">徑途不迷糊,善度終歸道。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">自內(nèi)而發(fā)至于善,油然而生般若來。</p><p class="ql-block">此心安住躬自省,天生我才超物外。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">美言非我善,尊行尚可加。</p><p class="ql-block">依道之蔭庇,求以得而發(fā)。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第六十三章(上)為何要以德報怨</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">為無為,事無事,味無味。大小多少,報怨以德。圖難于其易,為大于其細(xì)。天下難事,必作于易。天下大事,必作于細(xì)。是以圣人終不為大,故能成其大。夫輕諾必寡信,多易必多難。是以圣人猶難之,故終無難矣。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">得饒人處且饒人,以德報怨無執(zhí)念。</p><p class="ql-block">斤斤計較多紛擾,不言之教自公判。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第六十三章(下)輕若必寡信</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">為無為,事無事,味無味。大小多少,報怨以德。圖難于其易,為大于其細(xì)。天下難事,必作于易。天下大事,必作于細(xì)。是以圣人終不為大,故能成其大。夫輕諾必寡信,多易必多難。是以圣人猶難之,故終無難矣。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">何以從容定當(dāng)下,備而足慮莫輕視。</p><p class="ql-block">循序漸進有終始,事上磨練成其細(xì)。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">許諾容易守信難,自不量力超才限。</p><p class="ql-block">事已經(jīng)過尚知堅,仍待知行慎其言。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第六十四章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">其安易持,其未兆易謀。其脆易泮,其微易散。為之于未有,治之于未亂。合抱之木生于毫末,九層之臺起于累土,千里之行始于足下。為者敗之,執(zhí)者失之。是以圣人無為故無敗,無執(zhí)故無失。民之從事,長于幾成而敗之,慎終如始則無敗事。是以圣人欲不欲,不貴難得之貨;學(xué)不學(xué),復(fù)眾人之所過,以輔萬物之自然,而不敢為。</p><p class="ql-block">上</p><p class="ql-block">千里之行,始于足下</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">山雨欲來試圖謀,長嘆起行無慰言。</p><p class="ql-block">定心辨析且慢尋,把握當(dāng)下防未然。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">今觀學(xué)情似暴擊,千里之行醒己身。</p><p class="ql-block">且慢且行且固基,如履薄冰恒及真。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第六十四章(下)</p><p class="ql-block">慎終如始,則無敗事</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">也許總記得自己的初心</p><p class="ql-block">于是我不斷地修正偏差</p><p class="ql-block">于是偶爾小有所獲</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">然而不斷地遇挫</p><p class="ql-block">于是不斷地彷徨苦悶</p><p class="ql-block">不斷地墮怠松懈</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">然而還是那顆初心</p><p class="ql-block">讓我淡定并淡泊</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">然而堅持的背后</p><p class="ql-block">看見自己的執(zhí)著</p><p class="ql-block">幾乎成為貪婪</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">進而強而修煉</p><p class="ql-block">然而潰不成形</p><p class="ql-block">為者敗之,執(zhí)者失之</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">濁以靜之徐清</p><p class="ql-block">安以動之徐生</p><p class="ql-block">盡管無力改變當(dāng)下的一切</p><p class="ql-block">依然慎終如始</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">第六十五章</p><p class="ql-block">古之善為道者,非以明民,將以愚之。民之難治,以其智多。故以智治國,國之賊。不以智治國,國之福。知此兩者亦稽式。常知稽式,是謂玄德。玄德深矣,遠(yuǎn)矣,與物反矣,然后乃至大順。</p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">大智若愚知變通,何必分別了于胸。</p><p class="ql-block">純樸從事意氣平,順勢應(yīng)時心不動。</p><p class="ql-block">“與時遷移,應(yīng)物變化?!弊x《漢紀(jì)二》中荀悅論立策決勝之術(shù)之要,形、勢與情時,看見李洱老師《應(yīng)物兄》封面上的這句話。之前閱讀《應(yīng)物兄》,總是對子路,子貢啊不甚明白,不過現(xiàn)在稍有一點明了,但又說不明白??。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第六十六章</p><p class="ql-block">江海之所以能為百谷王者,以其善下之,故能為百谷王。是以圣人欲上民,必以言下之;欲先民,必以身后之。是以圣人處上而民不重,處前而民不害。是以天下樂推而不厭。以其不爭,故天下莫能與之爭。</p><p class="ql-block">[譯文]江海所以能夠成為百川河流所匯往的地方,乃是由于它善于處在低下的地方,所以能夠成為百川之王。因此,圣人要領(lǐng)導(dǎo)人民,必須用言辭對人民表示謙下,要想領(lǐng)導(dǎo)人民,必須把自己的利益放在他們的后面。所以,有道的圣人雖然地位居于人民之上,而人民并不感到負(fù)擔(dān)沉重;居于人民之前,而人民并不感到受害。天下的人民都樂意推戴而不感到厭倦。因為他不與人民相爭,所以天下沒有人能和他相爭。這幾天反復(fù)鏈接當(dāng)下的教學(xué),為人師卻不能包容接納不完美,是因為什么?反觀自己,該怎么辦?</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">不言之教善謙下,居于人前多涵容。</p><p class="ql-block">為人師表不遷怒,激流勇進樂無窮。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第六十七章 </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">天下皆謂我道大,似不肖。夫唯大,故似不肖。若肖,九矣其細(xì)也夫。我有三寶,持而保之。一曰慈,二曰儉,三曰不敢為天下先。慈故能勇;儉故能廣;不敢為天下先,故能成器長。今舍慈且勇,舍儉且廣,舍后且先,死矣。夫慈,以戰(zhàn)則勝,以守則固。天將救之,以慈衛(wèi)之。</p><p class="ql-block">(上)三寶以慈為首</p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">當(dāng)下心境,特別需要涵養(yǎng)慈柔之心,明知遵道而行,然而生活踐行中總不能改掉一些慣常習(xí)氣。提醒自己轉(zhuǎn)變心態(tài),努力看見每一個人的生命價值,不持懷疑與否定的評斷。一切都源于自己的工作沒有真正落實到位,所以,一定語氣平和地去行事,包容、欣賞并肯定所面對的困境。</p><p class="ql-block">踐行大道首守慈,慈心待人柔至善。</p><p class="ql-block">觀省周全平和順,誠信看見愛無邊。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第六十七章</p><p class="ql-block">天下皆謂我道大,似不肖。夫唯大,故似不肖。若肖,九矣其細(xì)也夫。我有三寶,持而保之。一曰慈,二曰儉,三曰不敢為天下先。慈故能勇;儉故能廣;不敢為天下先,故能成器長。今舍慈且勇,舍儉且廣,舍后且先,死矣。夫慈,以戰(zhàn)則勝,以守則固。天將救之,以慈衛(wèi)之。</p><p class="ql-block">(下)三寶還有儉與后</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">利不爭先謙卑下,張弛有度斂容出。</p><p class="ql-block">但行慈愛自減負(fù),怎舍三寶得天助。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第六十八章</p><p class="ql-block"> 以不爭心態(tài)處世善為士者,不武;善戰(zhàn)者,不怒;善勝敵者,不與;善用人者,為之下。是謂不爭之德,是謂用人之力,是謂配天,古之極也。</p><p class="ql-block">聯(lián)結(jié)自己,教育人該如何做好當(dāng)下,不尚武力,不要相信“黃金棍下出好人”,遇事不慍不怒,相信每個人都有其相應(yīng)的生命價值,修養(yǎng)深厚的涵養(yǎng)包容接納能力,以超脫的心態(tài)綜觀全局,精心設(shè)計課堂,冷靜處理突發(fā)事件,善字放在心,利用學(xué)生自然天賦異稟使自己的課堂和諧統(tǒng)一。不武,不怒,不與,為之下,不爭,用人之力。生活中為人處世亦當(dāng)如此。</p><p class="ql-block">謙下綜觀精設(shè)計,不慍不怒合于利。</p><p class="ql-block">人盡其才和其質(zhì),指揮若定達(dá)終極。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第六十九章</p><p class="ql-block">用兵有言:“吾不敢為主,而為客;不敢進寸,而退尺?!笔侵^行無行,攘無臂,執(zhí)無兵。禍莫大于輕敵,輕敵幾喪吾寶。故抗兵相若,哀者勝矣。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">哀兵閔慈蓄勇力,攻守進退察虛實。</p><p class="ql-block">計遠(yuǎn)絕地予反擊,即便背水亦勝敵。</p><p class="ql-block">深度思考,深度修煉,不為客觀而有所擺動,不固執(zhí)于常規(guī)成見,善心察覺自然趨勢,把握時代脈動,以靜制動,激發(fā)本性潛能,行藏自如。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">沁園春·孤館燈青 宋 · 蘇軾</p><p class="ql-block">孤館燈青,野店雞號,旅枕夢殘。漸月華收練,晨霜耿耿;云山摛錦,朝露漙漙。世路無窮,勞生有限,似此區(qū)區(qū)長鮮歡。微吟罷,憑征鞍無語,往事千端。當(dāng)時共客長安,似二陸初來俱少年。有筆頭千字,胸中萬卷;致君堯舜,此事何難?用舍由時,行藏在我,袖手何妨閑處看。身長健,但優(yōu)游卒歲,且斗尊前。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第七十章</p><p class="ql-block">吾言甚易知,甚易行。天下莫能知,莫能行。言有宗,事有君。夫唯無知,是以不我知。知我者希,則我者貴。是以圣人被褐懷玉。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">知行樸實內(nèi)涵豐,真智簡約貴其希。</p><p class="ql-block">叩其兩端空如此,借題發(fā)揮自修止。</p><p class="ql-block">曾鉆牛角逞固執(zhí),慕念浮華逐其私。</p><p class="ql-block">背道而馳違真意,淺嘗幡然悟鞭辟。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">七十一章</p><p class="ql-block">知不知,尚矣;不知知,病也。圣人不病,以其病病。夫唯病病,是以不病。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">知之為知之,不知為不知,是知也。見賢思齊焉,見不賢而內(nèi)自省也。三人行,必有我?guī)熝?。擇其善者而從之,其不善者而改之。任重而道遠(yuǎn)。</p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">篤實踐行內(nèi)觀省,毋妄斷言強知明。</p><p class="ql-block">以病為病心敞亮,自知之明可遠(yuǎn)行。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第七十二章</p><p class="ql-block">民不畏威,則大威至。無狎其所居,無厭其所生。夫唯不厭,是以不厭。是以圣人自知不自見;自愛不自貴。故去彼取此。</p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">商君酷律終害己,走投無路長嘆息。</p><p class="ql-block">威迫過度禍亂至,何去何從深反思。</p><p class="ql-block">進德修業(yè)名符實,接納殘缺互愛惜。</p><p class="ql-block">待人處事不壓制,圓滿真性自開啟。</p><p class="ql-block">今天的學(xué)習(xí)又聯(lián)結(jié)到課堂,我該以威嚴(yán)的方式去對待學(xué)生嗎?這真的顯示了我的權(quán)威嗎?這不過是拉開了與學(xué)生之間的距離,增加了駕馭課堂的難度。所以,尊重學(xué)生,慈愛包容接納他們,不情緒化地自我打斷課堂,傷己又傷人,終至無路可退。所以,選擇整體性思考問題,長遠(yuǎn)看問題,大局意識強制注入靈魂,該止損的必須果斷。每日期待成長,每日又被卡點擊敗,于是每日休養(yǎng)!不輟方不錯!加油!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第七十三章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">勇于敢則殺,勇于不敢則活。此兩者,或利或害。天之所惡,孰知其故?天之道,不爭而善勝,不言而善應(yīng),不召而自來,繟然而善謀。天網(wǎng)恢恢,疏而不失。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">上天之載無聲臭,厲害因果自造之。</p><p class="ql-block">勇氣決斷耐其性,天道酬勤自助之。</p><p class="ql-block">看到一個“勇”字,翻開《被討厭的勇氣》瀏覽一遍,人生本來就沒有意義,人生的意義由自己賦予。如何活?有勇氣選擇并接納當(dāng)下平凡的自己,不再為過去而自我內(nèi)耗,不再為未來自尋煩惱,只為此時此刻勇敢地舞蹈。不粗暴地對待自己,理性一點,稍稍圓通一點,特別是慢一點,“寂然不動,感而遂通”,如如不動。不爭,不言,不召,熱愛當(dāng)下知行的過程,勇敢做自己!厲害得失是他人意識,我不求認(rèn)可,但行當(dāng)下亦足。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第七十四章</p><p class="ql-block">民不畏死,奈何以死懼之?若使民常畏死,而為奇者,吾將得而殺之,孰敢?常有司殺者殺。夫代司殺者殺,是代大匠斫,夫代大匠斫者,希有不傷其手矣。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">替天行道有大德,越俎代庖違法章。</p><p class="ql-block">螻蟻尚且可偷生,慈悲善待謀正常。</p><p class="ql-block">讀到這章,恰遇一狂躁癥患者摔子事件,瞬間奪生,自造孽緣。當(dāng)下生活就那么不堪嗎?生命如此脆弱,誰來善待?唯有善待自己,強大自己,有勇氣甘于平凡,學(xué)會保養(yǎng)利他之心。大愛者,無我。無我無不有我?!懊癫晃匪?,奈何以死懼之?”“革命斗士”聞一多明知特務(wù)們下一個暗殺對象是自己,其無畏無懼。教育之道無他,仁愛之。生不畏打,奈何以打懼之,故體罰之道非師道也。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第七十五章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">民之饑,以其上食稅之多,是以饑。民之難治,以其上之有為,是以難治。民之輕死,以其上求生之厚,是以輕死。夫唯無以生為者,是賢于貴生。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">無以生為生,莫向他人求。</p><p class="ql-block">躬身減措籌,恬淡亦淳厚。</p><p class="ql-block">饑?yán)峭袋c,自治究其源。</p><p class="ql-block">存在即意義,珍惜自坦然。</p><p class="ql-block">當(dāng)下生之艱,輕死亦頻繁。</p><p class="ql-block">嘆息世何治,厚生何以安。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第七十六章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">人之生也柔弱,其死也堅強。草木之生也柔脆,其死也枯槁。故堅強者死之徒,柔弱者生之徒。是以兵強則滅,木強則折。強大處下,柔弱處上。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">萬事莫逞強,逞強便自傷。</p><p class="ql-block">柔弱勝剛強,生存自衡量。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第七十七章</p><p class="ql-block">天之道,其猶張弓與?高者抑之,下者舉之。有余者損之,不足者補之。天之道,損有余而補不足。人之道則不然,損不足以奉有余。孰能有余以奉天下,唯有道者。是以圣人為而不恃,功成而不處,其不欲見賢。 </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">效法天道利他心,不倨不傲不見賢。</p><p class="ql-block">調(diào)整角度守平衡,損益有道天下安。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">盡管不能成為圣人,但亦有自己合適的目標(biāo),不好高騖遠(yuǎn),不驕傲退卻,正視的角度看待問題,損益皆可互補,張弛皆有度,關(guān)鍵是不滿不遜,利他之心而近道。損即益,亦是一種動態(tài)平衡。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第七十八章</p><p class="ql-block">天下莫柔弱于水,而攻堅強者莫之能勝,以其無以易之。弱之勝強,柔之勝剛,天下莫不知,莫能行。是以圣人云,受國之垢,是謂社稷主;受國不祥,是為天下王。正言若反。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">處柔弱謙恭卑下,日加持厚積薄發(fā)。</p><p class="ql-block">勇無我負(fù)重前行,退而進知行不落。</p><p class="ql-block">常謂柔弱為痛點,于是慰之以堅強。然生活中應(yīng)正視自己的柔弱,從柔弱處獲得卑下謙恭的厚積薄發(fā)的力量,因之以持續(xù)性的加持,水能載舟,亦能覆舟。逝者如斯!因而悟而知之。但生活中難免應(yīng)當(dāng)承受各種不可預(yù)知的困難所帶來的壓力與負(fù)擔(dān)?!靶新冯y,多歧路,今安在”亦是一種柔弱面對當(dāng)下的鋼鐵盾牌,所以僅僅把握生活,正視痛點,直抵人生渴求,相信這樣的方式反而會釋然生命的不圓滿。大柔非柔,至剛無剛,知行合一,但不必速求。為了自己的信仰而迎難而上,柔弱亦顯剛強之勢,甚而更加讓人具有承擔(dān)一切的大胸襟與大氣概。“用霹靂手段,顯菩薩心腸?!币匀峥藙?,以退為進,清靜自在,無為而安。才智有限,物極必反,所以痛點的背后就是成長的轉(zhuǎn)捩點。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第七十九章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">和大怨,必有余怨;(報怨以德),安可以為善?是以圣人執(zhí)左契,而不責(zé)于人。有德司契,無德司徹。夫天道無親,常與善人。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">順應(yīng)天道和大怨,寬容恭敬多行善。</p><p class="ql-block">不以要穴執(zhí)其脈,以德報怨全且安。</p><p class="ql-block">生活中人與人之間總有著微妙復(fù)雜的關(guān)系,如何不結(jié)怨?如何因怨而解?人生而為世,皆是來還債的。所以,彼此皆懷感恩之心,感恩生之幸好降生于此地,感恩生之幸遇與此人,感恩生之幸福與此時此世。謙卑、恭敬、包容、慈悲、善行。天道即人生之原則,把握關(guān)鍵而不驕矜,不求全而全自來。善待他人,以利他之心,路遙知馬力,日久見人心。相信善有善報!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第八十章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">小國寡民,使有什佰之器而不用;使民重死而不遠(yuǎn)徙。雖有舟輿,無所乘之;雖有甲兵,無所陳之。使民復(fù)結(jié)繩而用之。甘其食,美其服,安其居,樂其俗。鄰國相望,雞犬之聲相聞,民至老死,不相往來。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">落葉歸根何求多,桃花源里亦可足。</p><p class="ql-block">甘其食,美其服,安其居,樂其俗。</p><p class="ql-block">日出而作浴乎沂,日入而息風(fēng)乎舞。</p><p class="ql-block">帝力于我何有哉?</p><p class="ql-block">不知ChatGPT,無論AI與Sora。</p><p class="ql-block">致虛極守靜篤,深根固柢無為處。</p><p class="ql-block">見素抱樸,少私寡欲。</p><p class="ql-block">虛其心實其腹,弱其志強其骨。</p><p class="ql-block">安以動之徐生,濁以動之徐生。</p><p class="ql-block">和光同塵守其中,上善若水利萬物。</p><p class="ql-block">專氣致柔復(fù)歸樸,勤而行之知其足。</p><p class="ql-block">蔽而新成,功成事遂,百姓皆謂我自然。</p><p class="ql-block">為學(xué)日益,為道日損。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第八十一章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">信言不美,美言不信。善者不辯,辯者不善。知者不博,博者不知。圣人不積,既以為人己愈有,既以與人己愈多。天之道,利而不害;圣人之道,為而不爭。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">求美好實實在在,求善心起而實踐。</p><p class="ql-block">求真道勤而悟行,求和合為而不爭。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">慈儉不為先,知博不與辨。</p><p class="ql-block">積德成之淵,利他利己寬。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">?學(xué)習(xí)傅佩榮老師講《老子思想的現(xiàn)代意義》老子與孔子的對照比較</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">學(xué)悟</p><p class="ql-block">荊人有遺弓者,而不肯索,曰:“荊人遺之,荊人得之,又何索焉?”孔子聞之曰:“去其‘荊’而可矣?!崩像趼勚唬骸叭テ洹恕梢印!惫世像鮿t至公矣。(盧不韋《呂氏春秋》)楚王滄海胸襟尚喜之,孔子容天下蒼生之乾坤度量更佳,天人合一;然老子將天地萬物囊括其中,唯物存,無我在,與道和一,亦超然世外。</p><p class="ql-block">國在,人在,道在。反之然也。道在,人在,國在。楚王失弓,左右欲求之。王曰:“楚人失弓,楚人得之,何必求也?!背豕虦婧V亟螅倌釋嵡ぶ攘恳?。雖然,仲尼姑就楚王言之,而未盡其所欲言也。何也?尚不能忘情于弓也。進之則王失弓,王猶故也,無失也;假令王復(fù)得弓,王猶故也,無得也。雖然,猶未也,尚不能忘情于我也。又進之,求其所謂我者不可得,安求其所謂弓也、人也、楚也。(蓮池大師《竹窗隨筆·楚失弓》)</p><p class="ql-block">緣起性空,楚,人,弓皆空。明心見性。何期自性本自清凈,何期自性本不生滅,何期自性本自具足,何期自性本無動搖,何期自性能生萬法。生活中,從人與事入手,觀照本心,反躬自省,學(xué)而時習(xí)之,極高明而道中庸,致廣大而盡精微,從頓悟中回歸自性,持守三寶超然物外?!凹核挥鹗┯谌恕睂崒嵲谠诰炎约?,“既以為人己愈有,既以與人己愈多”真真切切起而實踐。人生本無意義,存在即合理,自處適洽即意義,何期自性本自具足!</p>