<p class="ql-block">《舞鶴賦》</p><p class="ql-block">作者: 鮑照(南朝)</p><p class="ql-block">散幽經(jīng)以驗(yàn)物,偉胎化之仙禽。鐘浮曠之藻質(zhì),抱清迥之明心。指蓬壺而翻翰,望昆閬而揚(yáng)音;匝日域以回鶩,窮天步而高尋;踐神區(qū)其既遠(yuǎn),積靈祀而方多。精含丹而星曜,頂凝紫而煙華;引員吭之纖婉,頓修趾之洪姱;疊霜毛而弄影,振玉羽而臨霞。朝戲于芝田,夕飲乎瑤池。</p><p class="ql-block">厭江海而游澤,掩云羅而見羈。去帝鄉(xiāng)之岑寂,歸人寰之喧卑。歲崢嶸而愁暮,心惆悵而哀離。</p><p class="ql-block">于是窮陰殺節(jié),急景凋年;</p><p class="ql-block">涼沙振野,箕風(fēng)動(dòng)天;</p><p class="ql-block">嚴(yán)嚴(yán)苦霧,皎皎悲泉;</p><p class="ql-block">冰塞長(zhǎng)河,雪滿群山。</p><p class="ql-block">既而氛昏夜歇,景物澄廓;</p><p class="ql-block">星翻漢回,曉月將落。</p><p class="ql-block">感寒雞之早晨,憐霜雁之違漠;臨驚風(fēng)之蕭條,對(duì)流光之照灼。唳清響于丹墀,舞飛容于金閣。始連軒以鳳蹌,終宛轉(zhuǎn)而龍躍。躑躅徘徊,振迅騰摧;</p><p class="ql-block">驚身蓬集,矯翅雪飛;</p><p class="ql-block">離綱別赴,合緒相依;</p><p class="ql-block">將興中止,若往而歸;</p><p class="ql-block">颯沓矜顧,遷延遲暮;</p><p class="ql-block">逸翮后塵,翱翥先路;</p><p class="ql-block">指會(huì)規(guī)翔,臨歧矩步;</p><p class="ql-block">態(tài)有遺妍,貌無(wú)停趣;</p><p class="ql-block">奔機(jī)逗節(jié),角睞分形;</p><p class="ql-block">長(zhǎng)揚(yáng)緩騖,并翼連聲;</p><p class="ql-block">輕跡凌亂,浮影交橫;</p><p class="ql-block">眾變繁姿,參差洊密;</p><p class="ql-block">煙交霧凝,若無(wú)毛質(zhì);</p><p class="ql-block">風(fēng)去雨還,不可談悉。</p><p class="ql-block">既散魂而蕩目,迷不知其所之。忽星離而云罷,整神容而自持。仰天居之崇絕,更惆悵以驚思。當(dāng)是時(shí)也,燕姬色沮,巴童心恥;《巾》、《拂》兩停,丸劍雙止。雖邯鄲其敢倫,豈陽(yáng)阿之能擬。入衛(wèi)國(guó)而乘軒,出吳都而傾市。守馴養(yǎng)于千齡,結(jié)長(zhǎng)悲于萬(wàn)里。</p><p class="ql-block"><br></p>