欧美精品久久性爱|玖玖资源站365|亚洲精品福利无码|超碰97成人人人|超碰在线社区呦呦|亚洲人成社区|亚州欧美国产综合|激情网站丁香花亚洲免费分钟国产|97成人在线视频免费观|亚洲丝袜婷婷

秋分:七首古詩(shī),寫(xiě)盡了秋天,悟透了人生

老兵

<p class="ql-block"><b>時(shí)光知味,歲月沉香。</b></p><p class="ql-block">作者:洞見(jiàn)yimo</p><p class="ql-block">9月23日,秋分。</p><p class="ql-block">《月令七十二候集解》講:“分者平也,此當(dāng)九十日之半,故謂之分。”</p><p class="ql-block">秋分,是秋天之半,這一天晝夜等分,陰陽(yáng)各半。</p><p class="ql-block">此時(shí)天地轉(zhuǎn)冷,萬(wàn)物由盛轉(zhuǎn)衰,已經(jīng)可以明顯感受到天地生機(jī)的收斂。</p><p class="ql-block">一花一人一世界,一樹(shù)一葉一知秋。</p><p class="ql-block">秋天,是豐收的季節(jié),也是文人墨客詠詩(shī)誦詞的時(shí)節(jié)。</p><p class="ql-block">借著秋風(fēng)秋雨秋景,談思念之情,訴離家之愁,說(shuō)人生之味。</p><p class="ql-block">千種萬(wàn)種,匯入詩(shī)中,千百年后的我們,依然可以在其中看到古人筆下的斑斕秋色,領(lǐng)略詩(shī)人們的感悟與人生。</p> <p class="ql-block"><b>01</b></p><p class="ql-block">《秋詞》</p><p class="ql-block">唐·劉禹錫</p><p class="ql-block">自古逢秋悲寂寥,</p><p class="ql-block">我言秋日勝春朝。</p><p class="ql-block">晴空一鶴排云上,</p><p class="ql-block">便引詩(shī)情到碧霄。</p><p class="ql-block">我們常說(shuō):愁,為心上秋。</p><p class="ql-block">自古以來(lái),秋天就是愁的象征。</p><p class="ql-block">秋天草木枯萎,萬(wàn)物凋零,觸景生情,人的心情也會(huì)受到影響。</p><p class="ql-block">所以每到秋天,文人墨客都會(huì)悲嘆秋風(fēng)蕭瑟,秋景蕭條。</p><p class="ql-block">劉禹錫這首詩(shī)卻是例外。</p><p class="ql-block">公元805年,時(shí)年37歲的劉禹錫,被貶到偏遠(yuǎn)的朗州。</p><p class="ql-block">37歲正是人生壯年,前途一片大好的情況下,遭逢大難,絕大部分人都會(huì)從此一蹶不振。</p><p class="ql-block">劉禹錫卻沒(méi)有消沉,借助這首詩(shī),寫(xiě)出內(nèi)心的豪情與志向。</p><p class="ql-block">誰(shuí)說(shuō),秋天就是悲苦的象征呢?秋日明明遠(yuǎn)勝春朝。</p><p class="ql-block">秋高氣爽,萬(wàn)里晴空,一片開(kāi)闊景象。</p><p class="ql-block">詩(shī)人自比為鶴,排云而起,直上云霄。</p><p class="ql-block">其中既有看破世事的豁達(dá),又有激昂奮進(jìn)的心態(tài)。</p><p class="ql-block">誰(shuí)說(shuō)秋天都是一片蕭索,誰(shuí)說(shuō)逆境一定黯然神傷。</p><p class="ql-block">萬(wàn)事萬(wàn)物都在人心里。</p><p class="ql-block">只要人的內(nèi)心不蕭索,處處皆是旖旎風(fēng)光。</p><p class="ql-block"><b>只要人的內(nèi)心不投降,人生自然永遠(yuǎn)有光亮。</b></p> <p class="ql-block"><b>02</b></p><p class="ql-block">《山居秋暝》</p><p class="ql-block">唐·王維</p><p class="ql-block">空山新雨后,天氣晚來(lái)秋。</p><p class="ql-block">明月松間照,清泉石上流。</p><p class="ql-block">竹喧歸浣女,蓮動(dòng)下漁舟。</p><p class="ql-block">隨意春芳歇,王孫自可留。</p><p class="ql-block">《長(zhǎng)安三萬(wàn)里》中,高適耍了一套高家槍嚇得玉真公主花容失色。</p><p class="ql-block">隨后,王維出場(chǎng),一張琴,一首曲,輕松獲得玉真公主青睞。</p><p class="ql-block">歷史上,也是如此。</p><p class="ql-block">王維本人氣度非凡,才學(xué)更是當(dāng)世少有,加上玉真公主的大力舉薦,很快成為皇上面前的紅人。</p><p class="ql-block">但是隨著奸相李林甫當(dāng)政,朝堂烏煙瘴氣。</p><p class="ql-block">王維逐漸厭倦了爾虞我詐,捧高踩低的官場(chǎng)生活,隱居別院,從此歸隱田園。</p><p class="ql-block">這首詩(shī)就是寫(xiě)于此時(shí)。</p><p class="ql-block">秋日雨后,明月清泉。</p><p class="ql-block">竹林少女,蓮葉輕舟。</p><p class="ql-block">有自然之秀麗,也有人間之煙火。</p><p class="ql-block">那些官場(chǎng)的蠅營(yíng)狗茍,怎比的眼前的景色,讓人身心愜意,安閑從容。</p><p class="ql-block">陶淵明說(shuō):此中有真意,欲辨已忘言。</p><p class="ql-block">清淡的歡愉不是來(lái)自別處,正是來(lái)自對(duì)簡(jiǎn)樸生活的一種熱愛(ài)。</p><p class="ql-block"><b>人生百年,短的是名利,長(zhǎng)的是人生。</b></p><p class="ql-block">名利不關(guān)心似水,舉頭翻笑白云忙。</p><p class="ql-block">放下名利,放下貪念,人生才能擁有一份恬淡心情,擁有一份自在灑脫。</p> <p class="ql-block"><b>03</b></p><p class="ql-block">《夜雨寄北》</p><p class="ql-block">唐·李商隱</p><p class="ql-block">君問(wèn)歸期未有期,</p><p class="ql-block">巴山夜雨漲秋池。</p><p class="ql-block">何當(dāng)共剪西窗燭,</p><p class="ql-block">卻話(huà)巴山夜雨時(shí)。</p><p class="ql-block">以前車(chē)馬很慢,書(shū)信很遠(yuǎn),一生只夠愛(ài)一個(gè)人。</p><p class="ql-block">這首詩(shī),便是作者寫(xiě)給妻子的回信,寄托著二人濃烈的愛(ài)與思念。</p><p class="ql-block">作者巴蜀為官,妻子卻遠(yuǎn)在長(zhǎng)安。</p><p class="ql-block">妻子寫(xiě)信來(lái)問(wèn)他,什么時(shí)候才能調(diào)回長(zhǎng)安,盼望丈夫早日回歸故里。</p><p class="ql-block">李商隱卻無(wú)可奈何,朝廷的安排調(diào)度,他自己也無(wú)能為力。</p><p class="ql-block">秋山夜雨,越下越是綿密,如同作者的思念與愁緒。</p><p class="ql-block">者的思念與愁緒。</p><p class="ql-block">詩(shī)人獨(dú)自在屋內(nèi)倚床凝思,想象著妻子此刻在家里的生活,回想著自己和妻子在長(zhǎng)安的點(diǎn)點(diǎn)滴滴。</p><p class="ql-block">獨(dú)自咀嚼著思念和孤獨(dú)。</p><p class="ql-block">心中滿(mǎn)腹愁思無(wú)處化解,只能寄托在將來(lái),心靈才能稍得慰藉。</p><p class="ql-block">詩(shī)人想象自己有一天返回家鄉(xiāng),和妻子一起在西窗之下徹夜私語(yǔ)。</p><p class="ql-block">蠟燭燃燒太久,以致結(jié)出了蕊花,他們剪去蕊花,仍敘不完的離情,言不盡重逢后的喜悅。</p><p class="ql-block">以未來(lái)之喜悅,稍抑今日思念之苦。</p><p class="ql-block">時(shí)空變換,悲喜交織,寫(xiě)盡了古今離人的復(fù)雜心緒,也寫(xiě)盡了作者無(wú)盡的愛(ài)戀與思念。</p><p class="ql-block"><b>周?chē)?guó)平說(shuō):惦記一個(gè)人并被人惦記著,心里便有了著落。</b></p><p class="ql-block">無(wú)愛(ài)者自由,但有愛(ài)者才能安定。</p><p class="ql-block">可能是家人、可能是愛(ài)人、可能是孩子、可能是知己。</p><p class="ql-block">是他們,讓我們永遠(yuǎn)對(duì)生活保持著一份炙熱的愿望,愿意將日子慢慢地過(guò)下去。</p><p class="ql-block">好好愛(ài)惜,好好呵護(hù),珍惜眼前人。</p><p class="ql-block">人世艱難,路途遙遠(yuǎn),有這些溫暖妥帖的人,才能支撐我們度過(guò)生命中的溝溝坎坎。</p> <p class="ql-block"><b>04</b></p><p class="ql-block">《登高》</p><p class="ql-block">唐·杜甫</p><p class="ql-block">風(fēng)急天高猿嘯哀,</p><p class="ql-block">渚清沙白鳥(niǎo)飛回。</p><p class="ql-block">無(wú)邊落木蕭蕭下,</p><p class="ql-block">不盡長(zhǎng)江滾滾來(lái)。</p><p class="ql-block">萬(wàn)里悲秋常作客,</p><p class="ql-block">百年多病獨(dú)登臺(tái)。</p><p class="ql-block">艱難苦恨繁霜鬢,</p><p class="ql-block">潦倒新停濁酒杯。</p><p class="ql-block">開(kāi)元二十三年,杜甫長(zhǎng)安落第。</p><p class="ql-block">為了排解心情,二十四歲的他漫游齊趙,登上泰山,登高遠(yuǎn)望,寫(xiě)下“會(huì)當(dāng)凌絕頂,一覽眾山小”。</p><p class="ql-block">少年壯志,風(fēng)發(fā)意氣,雖然遇挫,卻豪情不減。</p><p class="ql-block">三十二年后,杜甫五十六歲,再次登高。</p><p class="ql-block">但是心境卻已截然不同。</p><p class="ql-block">他說(shuō):萬(wàn)里悲秋常作客,百年多病獨(dú)登臺(tái)。</p><p class="ql-block">一身疲憊,滿(mǎn)心哀傷,滿(mǎn)臉都是歲月的刻痕。</p><p class="ql-block">這三十多年,他見(jiàn)證了大唐的盛世,也見(jiàn)證了大唐的衰落。</p><p class="ql-block">從滿(mǎn)腔報(bào)國(guó)之志,致君堯舜的青年時(shí)代,步入一事無(wú)成,窮困潦倒的暮年時(shí)光。</p><p class="ql-block">迅疾的秋風(fēng)里,夾雜著猿聲哀鳴。</p><p class="ql-block">鳥(niǎo)兒在蕭瑟肅殺的河洲之上,獨(dú)自飛舞徘徊。</p><p class="ql-block">無(wú)邊落木蕭蕭而下,不盡長(zhǎng)江滾滾而來(lái)。</p><p class="ql-block">歲月無(wú)情,迎面奔來(lái),讓人毫無(wú)招架之力。</p><p class="ql-block">這些年詩(shī)人飄泊不定,一直客居他鄉(xiāng),如今疾病纏身,拖著病體,登上高臺(tái)。</p><p class="ql-block">一生艱難,志業(yè)無(wú)成,此身已衰,所有銳氣都已磨平。</p><p class="ql-block">衰頹滿(mǎn)心,卻連想要借酒澆愁都做不到了。</p><p class="ql-block">詩(shī)人臨近暮年,回首望去,滿(mǎn)眼都是遺憾。</p><p class="ql-block">可誰(shuí)的人生沒(méi)有遺憾呢?</p><p class="ql-block">周?chē)?guó)平說(shuō):有遺憾才是真實(shí)的人生。</p><p class="ql-block"><b>人生世間,順?biāo)焓且馔?,遺憾是常態(tài)。</b></p><p class="ql-block">盡人事,聽(tīng)天命。</p><p class="ql-block">接納生命中的遺憾,接納生命里的事與愿違。</p><p class="ql-block">人生才不會(huì)困于悲苦,困于過(guò)往。</p><p class="ql-block">才能真正放下執(zhí)著,放過(guò)自己,重獲內(nèi)心的平靜與安寧。</p> <p class="ql-block"><b>05</b></p><p class="ql-block">《野望》</p><p class="ql-block">唐·王績(jī)</p><p class="ql-block">東皋薄暮望,徙倚欲何依。</p><p class="ql-block">樹(shù)樹(shù)皆秋色,山山唯落暉。</p><p class="ql-block">牧人驅(qū)犢返,獵馬帶禽歸。</p><p class="ql-block">相顧無(wú)相識(shí),長(zhǎng)歌懷采薇。</p><p class="ql-block">作者兩次入朝為官,兩次辭官還鄉(xiāng)。</p><p class="ql-block">這首詩(shī),就是寫(xiě)于第二次辭官之后。</p><p class="ql-block">朝局動(dòng)蕩不安,小人當(dāng)權(quán),詩(shī)人不愿在朝,于是歸隱田園。</p><p class="ql-block">秋日落霞,層林盡染,每棵樹(shù)都披覆著落日的余暉。</p><p class="ql-block">放牧的人趕著牛羊歸來(lái),獵人帶著獵物各自遂愿而歸。</p><p class="ql-block">只是這份熱鬧和溫馨是他們的,作者只有孤獨(dú)和落寞。</p><p class="ql-block">詩(shī)人在東皋遠(yuǎn)望,全然不知道自己要去往何方,也全然不知道和誰(shuí)相伴。</p><p class="ql-block">只能詠一曲長(zhǎng)歌來(lái)懷念古代采薇而食的隱士。</p><p class="ql-block">他們,才是自己真正的知交。</p><p class="ql-block">李白說(shuō):舉杯邀明月,對(duì)影成三人。</p><p class="ql-block">李白在孤獨(dú)的時(shí)候,邀請(qǐng)與月亮為伴。</p><p class="ql-block">作者在孤獨(dú)的時(shí)候,邀古人作伴。</p><p class="ql-block">孤獨(dú)是人生的常態(tài)。</p><p class="ql-block">我們都曾有過(guò)煢煢孑立,默默獨(dú)行的時(shí)刻。</p><p class="ql-block">側(cè)身人群,格格不入,一個(gè)人體會(huì)屬于自己的孤獨(dú)時(shí)光。</p><p class="ql-block"><b>孤獨(dú)不是寂寞,是沉淀,是豐盈,是生長(zhǎng)。</b></p><p class="ql-block">蘇格拉底說(shuō):唯有孤獨(dú),才能強(qiáng)大。</p><p class="ql-block">萬(wàn)物皆是過(guò)客,唯有孤獨(dú)形影相依。</p><p class="ql-block">學(xué)會(huì)接納孤獨(dú),享受孤獨(dú),才能讓我們的人生更加豐盛莊重。</p> <p class="ql-block"><b>06</b></p><p class="ql-block">《明月皎夜光》</p><p class="ql-block">佚名</p><p class="ql-block">白露沾野草,時(shí)節(jié)忽復(fù)易。</p><p class="ql-block">秋蟬鳴樹(shù)間,玄鳥(niǎo)逝安適。</p><p class="ql-block">霜寒露重,漸漸秋深。</p><p class="ql-block">秋蟬的叫聲斷斷續(xù)續(xù),燕子不知又要飛往何方。</p><p class="ql-block">似乎僅僅是下了一兩場(chǎng)雨。</p><p class="ql-block">轉(zhuǎn)眼之間,夏季已經(jīng)逝去,秋天已經(jīng)到來(lái)。</p><p class="ql-block">時(shí)節(jié)變易,快到讓人猝不及防。</p><p class="ql-block">子在川上曰,逝者如斯夫。</p><p class="ql-block">時(shí)光流逝,讓人不由得心生感慨。</p><p class="ql-block">世界很寬,時(shí)間很瘦,時(shí)間從我們的指尖細(xì)碎流走。</p><p class="ql-block">不知不覺(jué),忽然老去。</p><p class="ql-block"><b>作家紀(jì)鵬說(shuō):有人埋怨時(shí)間,只帶來(lái)皺紋、白發(fā);有人感謝時(shí)間,贈(zèng)予智慧和奇跡。</b></p><p class="ql-block">時(shí)光知味,歲月沉香。</p><p class="ql-block">時(shí)間以同樣的方式流經(jīng)每個(gè)人,而每個(gè)人卻以不同的方式度過(guò)時(shí)間。</p><p class="ql-block">不同的方式里,藏著每個(gè)人不同的命運(yùn)。</p><p class="ql-block">盛年不重來(lái),一日難再晨。珍惜時(shí)間,珍惜歲月,把想做的事情做完,做好。只有這樣,無(wú)常到的那一天,人才能從容一點(diǎn),才不至于追悔莫及。</p> <p class="ql-block"><b>07</b></p><p class="ql-block">《秋雨夜眠》</p><p class="ql-block">唐·白居易</p><p class="ql-block">涼冷三秋夜,安閑一老翁。</p><p class="ql-block">臥遲燈滅后,睡美雨聲中。</p><p class="ql-block">灰宿溫瓶火,香添暖被籠。</p><p class="ql-block">曉晴寒未起,霜葉滿(mǎn)階紅。</p><p class="ql-block">相信每一個(gè)人都有過(guò)這樣的時(shí)刻。</p><p class="ql-block">秋天的夜晚,伴著外面的淅淅瀝瀝的雨聲入眠。</p><p class="ql-block">愜意安閑,仿佛世間的一切都和自己無(wú)關(guān)。</p><p class="ql-block">詩(shī)人記錄的,正是這樣一個(gè)場(chǎng)景。</p><p class="ql-block">涼風(fēng)習(xí)習(xí)的深秋之夜,詩(shī)人悠閑自在。</p><p class="ql-block">吹燈后遲遲才躺下睡覺(jué),秋雨聲中漸漸入眠。</p><p class="ql-block" style="text-align:justify;"><span style="color:rgb(0, 0, 0);">在火盆里燒上炭火,烤著被子,溫暖愜意。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:justify;"><span style="color:rgb(0, 0, 0);">早上天放晴了,天氣有些寒冷不想起,賴(lài)床到很晚。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:justify;"><span style="color:rgb(0, 0, 0);">此時(shí),屋外樹(shù)葉已被霜打成紅色,一夜秋雨,紛紛落下,鋪滿(mǎn)整個(gè)臺(tái)階。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:justify;"><span style="color:rgb(0, 0, 0);">林語(yǔ)堂說(shuō):享受悠閑生活當(dāng)然比享受奢侈生活便宜得多。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:justify;"><span style="color:rgb(0, 0, 0);">清閑是人生最寶貴的享受。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:justify;"><b style="color:rgb(0, 0, 0);">人總是忙,會(huì)喪失性靈。</b></p><p class="ql-block" style="text-align:justify;"><span style="color:rgb(0, 0, 0);">閑暇是人生的補(bǔ)劑,偶然的休閑,對(duì)身心都大有裨益。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:justify;"><span style="color:rgb(0, 0, 0);">在清閑的狀態(tài)中,才能產(chǎn)生真正的人生的愜意和樂(lè)趣。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:justify;"><span style="color:rgb(0, 0, 0);">春生夏長(zhǎng),秋收冬藏。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:justify;"><span style="color:rgb(0, 0, 0);">漫漫秋日里,學(xué)會(huì)讓自己享受一份閑暇,也是人生很重要的功課。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(0, 0, 0);">▽</span></p><p class="ql-block" style="text-align:justify;"><span style="color:rgb(0, 0, 0);">這七首古詩(shī)里,有思念之情,有孤獨(dú)堅(jiān)守,有豁達(dá)之心,有閑適安然……</span></p><p class="ql-block" style="text-align:justify;"><span style="color:rgb(0, 0, 0);">他們面對(duì)人生的態(tài)度,穿越過(guò)千百年的時(shí)光,給我們以感悟與力量。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:justify;"><span style="color:rgb(0, 0, 0);">秋風(fēng)蕭瑟,人心不涼。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:justify;"><span style="color:rgb(0, 0, 0);">這個(gè)秋日里,愿拋卻過(guò)往一切的牽掛與煩惱,懷抱著內(nèi)心的安寧與溫暖。</span></p>