<p class="ql-block"> 梅花被譽(yù)為“中國十大名花”(蘭花、牡丹、菊花、月季、杜鵑、荷花、茶花、桂花、水仙)之首,不僅與“蘭花、竹子、菊花”被列為“花中四君子”,還與“松、竹”并稱為“歲寒三友”,它在中國傳統(tǒng)的文化中,還被冠譽(yù)著具有“高潔、孤傲、堅(jiān)強(qiáng)、謙虛、忠貞、和平、吉祥”等高貴的品格,它的這種高貴品格歷來也備受文人墨客所青睞。</p> <p class="ql-block"> 梅原產(chǎn)于中國南方,已有三千多年的栽培歷史,而中國的詩文化也有著近三千年的歷史,他們在某種程度上,最起碼已在兩千幾百年前就結(jié)下了不解之緣。從中國最早的詩集《詩經(jīng)》起,就有梅的出現(xiàn),君不見“終南何有?有條有梅。君子至止,錦衣狐裘”,可見,梅與詩、梅與君子已然有了最初的淵源。</p> <p class="ql-block"> 歷代文人墨客,從不吝嗇對梅寄寓各種“詩情畫意”的抒寫:王維“來日綺窗前,寒梅著花未”,杜甫“雪岸叢梅發(fā),春泥百草生”,李商隱“寒梅最堪恨,常作去年花”?王安石“墻角數(shù)枝梅,凌寒獨(dú)自開”,林逋“疏影橫斜水清淺,暗香浮動(dòng)月黃昏”?姜夔“人間離別易歲時(shí),只梅枝,勿相思?!蓖趺帷安灰丝浜妙伾?,只留清氣滿乾坤”?有毛澤東“俏也不爭春,只把春來報(bào)。待到山花爛漫時(shí),她在叢中笑”……都是寫梅的經(jīng)典絕唱。</p> <p class="ql-block">上堂開示頌</p><p class="ql-block">作者:唐·黃檗禪師</p><p class="ql-block">塵勞迥脫事非常,緊把繩頭做一場。</p><p class="ql-block">不經(jīng)一番寒徹骨,怎得梅花撲鼻香。</p> <p class="ql-block">早梅</p><p class="ql-block">作者:唐·張謂</p><p class="ql-block">一樹寒梅白玉條,迥臨村路傍溪橋。</p><p class="ql-block">不知近水花先發(fā),疑是經(jīng)冬雪未銷。</p> <p class="ql-block">憶梅</p><p class="ql-block">作者:唐·李商隱</p><p class="ql-block">定定住天涯,依依向物華。</p><p class="ql-block">寒梅最堪恨,常作去年花。</p> <p class="ql-block">山園小梅</p><p class="ql-block">作者:宋·林逋</p><p class="ql-block">眾芳搖落獨(dú)暄妍,占盡風(fēng)情向小園。</p><p class="ql-block">疏影橫斜水清淺,暗香浮動(dòng)月黃昏。</p><p class="ql-block">霜禽欲下先偷眼,粉蝶如知合斷魂。</p><p class="ql-block">幸有微吟可相狎,不須檀板共金尊。</p> <p class="ql-block">雪梅二首·其一</p><p class="ql-block">作者:宋·盧梅坡</p><p class="ql-block">梅雪爭春未肯降,騷人擱筆費(fèi)評章。</p><p class="ql-block">梅須遜雪三分白,雪卻輸梅一段香。</p> <p class="ql-block">寒夜</p><p class="ql-block">作者:宋·杜耒</p><p class="ql-block">寒夜客來茶當(dāng)酒,竹爐湯沸火初紅。</p><p class="ql-block">尋常一樣窗前月,才有梅花便不同。</p> <p class="ql-block">西江月·梅花</p><p class="ql-block">作者:宋·蘇軾</p><p class="ql-block">玉骨那愁瘴霧,冰姿自有仙風(fēng)。</p><p class="ql-block">海仙時(shí)遣探芳叢,倒掛綠毛幺鳳。</p><p class="ql-block">素面翻嫌粉涴,洗妝不褪唇紅。</p><p class="ql-block">高情已逐曉云空,不與梨花同夢。</p> <p class="ql-block">梅花</p><p class="ql-block">作者:宋·王安石</p><p class="ql-block">墻角數(shù)枝梅,凌寒獨(dú)自開。</p><p class="ql-block">遙知不是雪,為有暗香來。</p> <p class="ql-block">梅花絕句</p><p class="ql-block">作者:宋·陸游</p><p class="ql-block">幽谷那堪更北枝,年年自分著花遲。</p><p class="ql-block">高標(biāo)逸韻君知否?正是層冰積雪時(shí)。</p> <p class="ql-block">墨梅</p><p class="ql-block">作者:元·王冕</p><p class="ql-block">我家洗硯池邊樹,朵朵花開淡墨痕。</p><p class="ql-block">不要人夸好顏色,只留清氣滿乾坤。</p> <p class="ql-block">卜算子·詠梅 </p><p class="ql-block">作者:宋 · 陸游</p><p class="ql-block">驛外斷橋邊,寂寞開無主。已是黃昏獨(dú)自愁,更著風(fēng)和雨。</p><p class="ql-block">無意苦爭春,一任群芳妒。零落成泥碾作塵,只有香如故。</p> <p class="ql-block">卜算子·詠梅 </p><p class="ql-block">作者:毛澤東</p><p class="ql-block">風(fēng)雨送春歸,飛雪迎春到。</p><p class="ql-block">已是懸崖百丈冰,猶有花枝俏。</p><p class="ql-block">俏也不爭春,只把春來報(bào)。</p><p class="ql-block">待到山花爛漫時(shí),她在叢中笑。</p> <p class="ql-block">贈范曄</p><p class="ql-block">作者:南北朝·陸凱</p><p class="ql-block">折花逢驛使,寄與隴頭人。</p><p class="ql-block">江南無所有,聊贈一枝春。</p>