<p class="ql-block"> 春天百花盛開(kāi),唯有牡丹真國(guó)色!</p><p class="ql-block"> 庭前牡丹開(kāi)了,就這么靜悄悄開(kāi)了。依然艷麗,但它不屬于洛陽(yáng)。</p><p class="ql-block"> 洛陽(yáng)的牡丹會(huì)盛況震動(dòng)世界,可小城里,這規(guī)模不大的庭前牡丹也會(huì)引來(lái)眾多的仰慕者。這些仰慕者總會(huì)吟起幾首人們耳熟能詳?shù)哪档ぴ?shī)來(lái)。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"> 劉禹錫的《賞牡丹》便是其一。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"> 庭前芍藥妖無(wú)格,池上芙蕖凈少情。</p><p class="ql-block"> 唯有牡丹真國(guó)色,花開(kāi)時(shí)節(jié)動(dòng)京城。</p> 《牡丹》<br><br> 唐·張又新<br><br> 牡丹一朵值千金,將謂從來(lái)色最深。<br> 今日滿欄開(kāi)似雪,一生辜負(fù)看花心。 《牡丹》<br><br> 唐·皮日休<br><br> 落盡殘紅始吐芳,佳名喚作百花王。<br> 竟夸天下無(wú)雙艷,獨(dú)占人間第一香。 <p class="ql-block"> 《回中牡丹為雨所敗》</p><p class="ql-block"> 唐·李商隱</p><p class="ql-block"> 浪笑榴花不及春,先期零落更愁人。</p><p class="ql-block"> 玉盤(pán)迸淚傷心數(shù),錦瑟驚弦破夢(mèng)頻。</p><p class="ql-block"> 萬(wàn)里重陰非舊圃,一年生意屬流塵。</p><p class="ql-block"> 前溪舞罷君回顧,并覺(jué)今朝粉態(tài)新。</p> <p class="ql-block"> 《詠牡丹》</p><p class="ql-block"> 宋·陳與義</p><p class="ql-block"> 一自胡塵入漢關(guān),十年伊洛路漫漫。</p><p class="ql-block"> 青墩溪畔龍鐘客,獨(dú)立東風(fēng)看牡丹。</p> <p class="ql-block"> 《紅牡丹》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 唐代:王維</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 綠艷閑且靜,紅衣淺復(fù)深。</p><p class="ql-block"> 花心愁欲斷,春色豈知心。</p> <p class="ql-block"> 《戲題牡丹》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 唐·韓愈</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 幸自同開(kāi)俱陰隱,何須相倚斗輕盈。</p><p class="ql-block"> 陵晨并作新妝面,對(duì)客偏含不語(yǔ)情。</p><p class="ql-block"> 雙燕無(wú)機(jī)還拂掠,游蜂多思正經(jīng)營(yíng)。</p><p class="ql-block"> 長(zhǎng)年是事皆拋盡,今日欄邊暫眼明。</p>