<h3><h1><b>北方有“伽”人，絕世而獨立。</b></h1><h1><b>一顧傾人城，再顧傾人國。</b></h1><h1><b>寧不知傾城與傾國？</b></h1><h1><b>佳人難再得！</b></h1></h3> <h3>皎若太陽升朝霞;灼若芙蕖出綠波。<br></h3> <h3>嘗矜絕代色，復(fù)恃傾城姿<br></h3> <h3>螓首蛾眉，巧笑倩兮<br></h3> <h3>燦如春華<br></h3> <h3>皎若秋月</h3> <h3>臉若銀盆，眼似水杏<br></h3> <h3>若輕云出岫</h3> <h3>翩若驚燕踏飛龍<br></h3> <h3>綽約多逸態(tài)，輕盈不自持<br></h3> <h3>弱柳扶風(fēng)姿無雙，疑似仙女下凡來</h3> <h3>其靜若何，松生空谷<br></h3> <h3>纖腰楚楚，精妙無雙</h3> <h3>梵我意如，笑看歲月</h3> <h3>質(zhì)傲清霜色<br></h3> <h3>俏麗若三春之桃<br></h3> <h3>清素若九秋之菊</h3> <h3>嫻靜似嬌花照水</h3> <h3>狀似明月泛云河<br></h3> <h3>體如輕風(fēng)動流波。<br></h3>