<p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">意境派詩(shī)書(shū)畫(huà):王安石《浪淘沙令》(69×138cm,2025,余風(fēng))</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">?</span></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">浪淘沙令</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">王安石</p><p class="ql-block"> 伊呂兩衰翁,歷遍窮通。一為釣叟一耕傭。若使當(dāng)時(shí)身不遇,老了英雄。</p><p class="ql-block"> 湯武偶相逢,風(fēng)虎云龍。興王只在談笑中。直至如今千載后,誰(shuí)與爭(zhēng)功!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">你愿意</p><p class="ql-block">相信歷史是一種巧合</p><p class="ql-block">沒(méi)有那個(gè)偶遇</p><p class="ql-block">就沒(méi)有豐功偉績(jī)流芳千古</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">你明知</p><p class="ql-block">即使是身前煊赫身后英名</p><p class="ql-block">也禁不住大江東去浪淘盡</p><p class="ql-block">卻為何不愿放下瀟灑離開(kāi)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">我知道</p><p class="ql-block">你的所作所為所思所想</p><p class="ql-block">我探尋</p><p class="ql-block">你的一言一行一文一詩(shī)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">我更愿意</p><p class="ql-block">你如玉璧有瑕不改其剛</p><p class="ql-block">更愿意</p><p class="ql-block">你看破紅塵卻永愛(ài)眾生</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="font-size:20px;">借抱石風(fēng)神,繪詩(shī)畫(huà)真意</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="font-size:20px;">——余風(fēng)山水作品鑒賞</b></p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"> 余風(fēng)身為新文人畫(huà)家,十余年深耕意境派,追求詩(shī)書(shū)畫(huà)一體,這幅融入王安石《浪淘沙令》詞意的山水作品,借傅抱石筆意繪就,于詩(shī)畫(huà)交融間盡顯獨(dú)特風(fēng)神。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>用筆:承傅氏靈韻,融自我體悟</b></p><p class="ql-block"> 用筆上,余風(fēng)承繼傅抱石“抱石皴”的靈動(dòng)特質(zhì),運(yùn)筆迅疾且變化多端。繪山巒時(shí),墨色隨筆觸虛實(shí)相生,似疾風(fēng)掠石,帶著不羈的率性;勾勒松枝,線條勁挺灑脫,如屈鐵盤(pán)絲,將傅氏筆法的力量感融入畫(huà)面。同時(shí),余風(fēng)又不失對(duì)線條韻律的個(gè)人體悟,飛動(dòng)筆觸里藏著細(xì)膩,讓“抱石皴”不再是簡(jiǎn)單復(fù)刻,而是成為傳遞自我藝術(shù)感知的媒介,使每一筆都既有傅氏筆意的基因,又流淌著自身對(duì)山水線條的理解 。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>氣象:納雄奇之境,映歷史幽思</b></p><p class="ql-block"> 氣象營(yíng)造深得傅抱石雄奇之境精髓。云霧吞吐山巒,留白與墨韻交織,構(gòu)建出朦朧又壯闊的空間,恰似歷史煙云漫漶開(kāi)來(lái)。這般境界與《浪淘沙令》中伊尹、呂尚的際遇呼應(yīng),以山水氣象映照史事幽思。觀者凝視畫(huà)面,能在虛實(shí)變幻間觸摸歲月滄桑,體會(huì)“歷遍窮通”的蒼茫感,山水不再是單純的自然景致,而成了承載歷史縱深與人生況味的載體 。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b>畫(huà)風(fēng):融古今脈絡(luò),凝詩(shī)畫(huà)一體</b></p><p class="ql-block"> 畫(huà)風(fēng)融合,既傳承傅抱石“中西融合”后對(duì)傳統(tǒng)山水意境的現(xiàn)代性開(kāi)掘,又深植文人畫(huà)詩(shī)性內(nèi)核。以水墨為骨、淡彩為飾,松、亭簡(jiǎn)潔勾勒卻傳神,點(diǎn)景人物雖小,衣袂線條與動(dòng)態(tài)暗合傅抱石筆下“雖簡(jiǎn)猶繁”的神韻,是歷史情境的微縮呈現(xiàn)。題款書(shū)法筆勢(shì)欹側(cè)跌宕,與傅抱石書(shū)法的豪放相契,墨色濃淡呼應(yīng)畫(huà)面。詩(shī)、書(shū)、畫(huà)借傅氏風(fēng)格滋養(yǎng),借王安石古典詞章,抒發(fā)當(dāng)代文人對(duì)歷史、人生際遇的叩問(wèn),于抱石風(fēng)神中,開(kāi)拓出屬于自身的詩(shī)畫(huà)新境,讓傳統(tǒng)文脈在借古開(kāi)今里,持續(xù)煥發(fā)鮮活生命力 。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"> 余風(fēng)此作,借傅抱石筆意架起古今橋梁,以詩(shī)書(shū)畫(huà)一體的創(chuàng)作,詮釋新文人畫(huà)對(duì)傳統(tǒng)的繼承與創(chuàng)新,在山水氣象、用筆韻律、詩(shī)畫(huà)交融間,盡顯藝術(shù)探索的深度與溫度,是傳統(tǒng)文脈當(dāng)代轉(zhuǎn)化的生動(dòng)實(shí)踐 。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p>