<p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">2024年4月,我到梨棗峪去拍紅腹錦雞,只見(jiàn)三三兩兩的珠頸斑鳩、白頭翁、山雀之類(lèi)的常見(jiàn)鳥(niǎo),輪番的在鏡頭中晃來(lái)晃去,唯獨(dú)不見(jiàn)紅腹錦雞的蹤影,實(shí)在令人沮喪。就在我心灰意冷之時(shí),突然眼前一亮,一只美麗的鳥(niǎo)兒飛進(jìn)鏡頭。這只鳥(niǎo)兒可謂多姿多彩:黑色的頭、黑色的頸、黑色的胸,紅色的眼、紅色的喙、紅色的腳;背部淡藍(lán)色,宛如一領(lǐng)海水般的披風(fēng);腹部為白色,好象一襲白云般的旗袍;修長(zhǎng)的尾巴象拖曳著一條紫色的飄帶,顯得雍容華貴,渾身透著典雅之美。這就是被譽(yù)為“鳥(niǎo)中西施”的紅嘴藍(lán)鵲。紅腹錦雞沒(méi)拍成,卻第一次拍到了紅嘴藍(lán)鵲,也是一件快事,正應(yīng)了那句古話:塞翁失馬,焉知非福。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">紅嘴藍(lán)鵲不僅是"鳥(niǎo)界西施",還有另外一個(gè)更加響亮的名號(hào):神話傳說(shuō)中的"青鳥(niǎo)"。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">據(jù)《山海經(jīng)》記載:西王母座下有三只青鳥(niǎo)待從,它們的職責(zé)之一是擔(dān)任傳書(shū)的信使,銜著昆侖玉簡(jiǎn)在三界穿梭。成書(shū)于東漢的《漢武故事》,似乎印證著這個(gè)傳說(shuō)的真實(shí)性,書(shū)中記載:“七月七日,上于承華殿齋,正中,忽有一青鳥(niǎo)從西方來(lái),集殿前。上問(wèn)東方朔,朔曰:‘此西王母欲來(lái)也?!许?,王母至,有二青鳥(niǎo)如烏,挾侍王母旁。"看來(lái),青鳥(niǎo)確是西王母的親隨。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">青鳥(niǎo)的美稱(chēng)成就了紅嘴藍(lán)鵲。千百年來(lái),閃耀著熠熠光芒,盡情享受著人們的傳頌和謳歌,任憑文人墨客在它的翅膀上寫(xiě)滿了美好的詩(shī)行。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">古人喜愛(ài)青鳥(niǎo),是因?yàn)檫@個(gè)美麗的名字背后,承載著太多的寄托和情愫。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">古時(shí)候,由于沒(méi)有快捷的交通工具,人們對(duì)距離特別敏感,從而恐懼別離,留下無(wú)數(shù)傷感的詩(shī)句:"明日隔山岳 ,世事兩茫茫"、"若教眼底無(wú)離恨,不信人間有白頭"…,至今讀來(lái)仍教我們淚目。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">不是古人多愁善感,有時(shí)候一個(gè)轉(zhuǎn)身,可能就是永別。人生充滿著無(wú)奈,古時(shí)更是如此。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">"人生不相見(jiàn),動(dòng)如參與商",書(shū)信就成了交流的首選,"家書(shū)抵萬(wàn)金",珍貴的書(shū)信需要傳遞,于是就有了魚(yú)雁傳書(shū)的故事,信使理所當(dāng)然的成了天使般的存在。人們期望,青鳥(niǎo)就是上天賜予人間的快遞、抒難解困的天使。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">我們現(xiàn)代人可以乘高鐵、坐飛機(jī)滿世界跑。速度壓扁了距離,地球變成了一個(gè)村落。一部手機(jī)在握,哪怕相隔千山萬(wàn)水,海角天涯,隨時(shí)隨地都可對(duì)話,只要高興還可視頻,音容笑貌就在眼前,因此很難理解古人對(duì)離愁別恨的多愁善感。甚至有時(shí)覺(jué)得詩(shī)人太過(guò)矯情,有"為賦新詩(shī)強(qiáng)說(shuō)愁"之嫌,其實(shí)并非如此。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">時(shí)代不同、條件不同、境遇不同,感受自然也不同。社會(huì)的進(jìn)步豐富了我們的物質(zhì)生活,同時(shí)也使我們的精神生活少了許多感性和詩(shī)意。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">古代詩(shī)人詠青鳥(niǎo)的詩(shī)大體有兩類(lèi)。一類(lèi)是把青鳥(niǎo)作為仙凡溝通的媒介,寄托對(duì)自由的向往和超然境界的追求,這些詩(shī)充滿了暇想和浪漫。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">例如孟浩然的《清明日宴梅道士房》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">林臥愁春盡,開(kāi)軒覽物華。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">忽逢青鳥(niǎo)使,邀入赤松家。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">丹灶初開(kāi)火,仙桃正落花。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">童顏若可駐,何惜醉流霞。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">再如皇甫冉的《題蔣道士房》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">軒窗縹緲起煙霞,誦訣存思白日斜。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">聞道昆侖有仙籍,何時(shí)青鳥(niǎo)送丹砂。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">另一類(lèi)是把青鳥(niǎo)作為愛(ài)情的使者,抒發(fā)對(duì)愛(ài)情的期望和美好生活的憧憬。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">例如南唐李璟的《攤破浣溪沙》:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">手卷真珠上玉鉤,依前春恨鎖重樓。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">風(fēng)里落花誰(shuí)是主?思悠悠。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">青鳥(niǎo)不傳云外信,丁香空結(jié)雨中愁。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">回首綠波三楚暮,接天流。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">再如南朝范云的《望織女》:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">盈盈一水邊,夜夜空自憐。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">不辭精衛(wèi)苦,河流未可填。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">寸情百重結(jié),一心萬(wàn)處懸。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">愿作雙青鳥(niǎo),共舒明鏡前。?</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">最著名的莫如李商隱的《無(wú)題》:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">相見(jiàn)時(shí)難別亦難,東風(fēng)無(wú)力百花殘。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">春蠶到死絲方盡,蠟炬成灰淚始干。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">曉鏡但愁云鬢改,夜吟應(yīng)覺(jué)月光寒。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">蓬山此去無(wú)多路,青鳥(niǎo)殷勤為探看。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">紅嘴藍(lán)鵲,這個(gè)山林間的精靈,陪伴人們度過(guò)了無(wú)數(shù)個(gè)春秋。它給離人以慰籍,詩(shī)人以靈感,修行者以暇想,觀鳥(niǎo)人以美的享受。經(jīng)過(guò)幾千年的鍍金,它的文化內(nèi)涵已遠(yuǎn)超其本身,成為中華文明的一段代碼。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">美麗的鳥(niǎo)兒、美麗的風(fēng)景、美麗的故事,讓人久久沉湎、陶醉其中而不能自拔。愰惚間,我仿佛看到了傳說(shuō)中的青鳥(niǎo)在歷史的時(shí)空振翅飛翔,飛過(guò)五千年的文明,一直飛到我們的面前。不知這只可愛(ài)的精靈給我們帶來(lái)了什么樣的喜訊?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">2025年2月20日</span></p>