<p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">上回說到王富婆表明心意,陳阿炳倉皇出逃</p> <p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">且說那阿炳猶如驚弓之鳥,一路疾行,直至那王富婆的身影徹底消失于后方時,方才如釋重負,腳步漸停,大口喘著粗氣,整個人瞧上去好不狼狽。</p><p class="ql-block ql-indent-1">憶起那如噩夢般驚險且尷尬的遭遇,他心有余悸,暗自思忖:“這松江府是斷不能再留了。那王富婆富可敵國,且又手眼通天,定不會輕易放過自己,日后勢必窮追不舍。聽聞廬州城近日文人雅士云集,那浣箋閣門檻甚高,非常人能入,莫不如暫且奔赴那里,也好躲避這無端的糾葛?!?lt;/p><p class="ql-block ql-indent-1">心意既定,阿炳即刻托人變賣家產(chǎn),收拾好行囊,便連夜帶著小廝匆匆踏上了逃往廬州的漫漫征途。</p><p class="ql-block ql-indent-1">一路上,阿炳提心吊膽,小心翼翼,素日里只敢走人煙稀少的偏僻小徑。心中對那未知的前路,既忐忑難安,又滿溢憧憬。只盼能早日抵達廬州,尋得一處靜謐安寧的棲息之所,或許機緣巧合之下,還能邂逅如詩中所云“北方有佳人,絕世而獨立,”那般超凡脫俗的女子。此等女子必定性情溫婉如水,柔潤心田。想自己如此風流倜儻,怎可與那相貌平平、舉止孟浪的王富婆相匹配,這豈不是鳳凰棲于雞窩么。</p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">這日阿炳實在疲累不堪,暗自思忖:“難道是自己多疑了?那王富婆并未派人追來?如此甚好,趁著天氣晴好四下走走,或許還可以找戶人家,借宿一晚”。</p><p class="ql-block ql-indent-1">這一逛便來到一座別院。別院四周青山綿延,山上嘉木蔥郁繁茂;山腳下,一灣清澈小溪潺潺而行,溪水與石磯相互逗弄,跳躍靈動。 </p><p class="ql-block ql-indent-1">別院內(nèi),樓閣錯落有致,寧靜祥和。阿炳的目光,不經(jīng)意間被一座別致的小院牽引。只見院中,一位素衣女子卓然而立,她身形婀娜,如弱柳扶風,眉如遠黛,似兩片輕云橫臥于秋水之上。雙眸明澈,深邃而靈動,眼波流轉(zhuǎn)間,顧盼生輝。瓊鼻秀挺,如懸膽般精致,唇若櫻桃,不點而朱,微微上揚的嘴角帶著一抹似有若無的淺笑,仿若春日的暖陽,溫暖而迷人。一頭青絲如墨般柔順亮澤,僅用一支木簪子隨意挽起,幾縷碎發(fā)在微風中輕輕飄動,更為她添得幾分俏皮與靈動。</p><p class="ql-block ql-indent-1">彼時,那女子正握著花鋤移步于院中。</p><p class="ql-block ql-indent-1">“瞧那模樣似要翻土?”阿炳微微一愣。</p> <p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">再觀小院周遭,竹籬編織得細密緊實,幾縷藤蔓蜿蜒而上,邊上,放著一排簡易木架,幾盆顏色艷麗的小花開得正盛。</p><p class="ql-block ql-indent-1">“如此看來,這些花花草草應是出自這位姑娘之手。”阿炳站在竹籬外遠遠看著那女子。</p><p class="ql-block ql-indent-1">忽而,不知何故那女子揮出花鋤時,鋤尖微微歪斜,險險觸及足畔,她不由輕聲驚呼,黛眉輕皺,一抹痛楚之色瞬時掠過嬌美的容顏,隨即見她苦笑道:</p><p class="ql-block ql-indent-1">“始向蓬門學種瓜,草肥花瘦枉嗟呀。</p><p class="ql-block ql-indent-1">鋤耘本是尋常事,何故新傷復舊疤。”</p><p class="ql-block ql-indent-1">其音清脆,仿若銀鈴在風中搖曳,聲聲入耳。</p><p class="ql-block ql-indent-1">阿炳一聽心道:“原來如此,當真是個有趣的姑娘”。</p><p class="ql-block ql-indent-1">說完便信口吟道:</p><p class="ql-block ql-indent-1">“ 偶入愉園暗種瓜,伏龍手法亦嗟呀。</p><p class="ql-block ql-indent-1">于今自詡江湖客,案有魚腸心有疤?!?lt;/p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">吟罷,便抬腳緩緩邁向小院,輕聲探問可否討碗茶水以解旅途焦渴。此時阿炳面帶微笑,眼神中透著一絲期待與好奇。</p><p class="ql-block ql-indent-1">女子抬眸,星眸流轉(zhuǎn)間,盈盈起身,微微頷首便溫婉相迎,身上依稀可聞一絲淡淡的藥香。</p><p class="ql-block ql-indent-1">阿炳心道:“莫不是一位病西子?”</p><p class="ql-block ql-indent-1">待阿炳安然坐定,一丫鬟乖巧地端上茶盞,茶水霧氣彌漫,似輕紗籠罩著這方小天地。</p><p class="ql-block ql-indent-1">二人交談漸起,于言語間知曉女子芳名沫兒,是松江府城南藥王堂千金。沫兒醉心醫(yī)術(shù),天賦過人,她常外出游歷,采擷珍稀藥材,更深諳醫(yī)毒同源之理。</p><p class="ql-block ql-indent-1">“原來如此,難怪能聞到一絲藥香味。”阿炳心道。</p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">交談中阿炳驚覺這能手握鋤頭刨地的沫兒姑娘竟然談吐不凡,腹有詩書,遂詩興大起,啟唇吟道:</p><p class="ql-block ql-indent-1">“緣來初識嘆無倫,喚起英年小道身。似醉似醒塵鏡里,眸前忽過夢中人?!?lt;/p><p class="ql-block ql-indent-1">吟詩時,阿炳目光專注,眼中滿是驚喜。</p><p class="ql-block ql-indent-1">沫兒聞之,唇角微微上揚,綻出一抹淺笑,和聲而答:</p><p class="ql-block ql-indent-1">“一朵荷開正絕倫,輕風漫拂小腰身。</p><p class="ql-block ql-indent-1">多情最是香邊葉,猶自殷勤護‘美人’?!?lt;/p><p class="ql-block ql-indent-1">阿炳贊道:“沫兒姑娘此詩,以荷喻人,清新脫俗,且情致婉轉(zhuǎn),妙哉?!?lt;/p><p class="ql-block ql-indent-1">沫兒淺笑道:“公子之詩才是意境深遠,寥寥數(shù)語,便將心中之感盡訴,令小女子欽佩?!?lt;/p><p class="ql-block ql-indent-1">阿炳又道:</p><p class="ql-block ql-indent-1">“瓊海蒼茫星縹緲,凝眸喚起曾經(jīng)。青山若隱水澄寧。</p><p class="ql-block ql-indent-1">夜因潮氣冷,月是故堂明。</p><p class="ql-block ql-indent-1">浮生載盡飄零事,而今無以堪驚。</p><p class="ql-block ql-indent-1">流年滯酒付蘭亭。</p><p class="ql-block ql-indent-1">詩魂潛入夢,歸字寫成冰?!?lt;/p><p class="ql-block ql-indent-1">沫兒凝神沉思片刻,答曰:</p><p class="ql-block ql-indent-1">“霧薄煙輕云縹緲,看山仿佛曾經(jīng)。</p><p class="ql-block ql-indent-1">嬌鶯鎮(zhèn)日語丁寧。</p><p class="ql-block ql-indent-1">露從今夜冷,月是故鄉(xiāng)明。</p><p class="ql-block ql-indent-1">年來未慣飄零事,榮枯到底心驚。</p><p class="ql-block ql-indent-1">短亭別過又長亭。</p><p class="ql-block ql-indent-1">閑愁惟佐酒,小字慣裁冰?!?lt;/p><p class="ql-block ql-indent-1">阿炳點頭道:“姑娘此詩對仗工整,情感細膩,與我之詩遙相呼應,又別有一番韻味,真乃佳作?!?lt;/p><p class="ql-block ql-indent-1">沫兒輕聲道:“公子過獎,只是感同身受,隨心而吟罷了,不及公子胸懷天下又情牽往昔之境。”</p><p class="ql-block ql-indent-1">沫兒道:</p><p class="ql-block ql-indent-1">“對飲西窗月滿樽,酒逢知己最銷魂。</p><p class="ql-block ql-indent-1">尋常小酌三分量,今夜詩濃被懶溫?!?lt;/p><p class="ql-block ql-indent-1">阿炳微微一笑接道:</p><p class="ql-block ql-indent-1">“清寒無意冷殘樽,乍隱深情欲失魂。</p><p class="ql-block ql-indent-1">紙扇折詩憑一嗅,余香猶在韻猶溫。”</p><p class="ql-block ql-indent-1">沫兒夸贊:“公子詩中深情盡藏扇間,韻味悠長,小女子甚是喜愛?!?lt;/p><p class="ql-block ql-indent-1">阿炳忙道:“沫兒姑娘詩里灑脫不羈,才情盡顯,阿炳亦是佩服?!?lt;/p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">沫兒起身望向窗外,沉吟片刻道:</p><p class="ql-block ql-indent-1">“清溪水滿凈微塵,獨木橋邊草色新。</p><p class="ql-block ql-indent-1">兩岸柳枝相對舞,隔空亦學拜堂人?!?lt;/p><p class="ql-block ql-indent-1">阿炳接道:</p><p class="ql-block ql-indent-1">“微風吹過這紅塵,塵到清溪已幻新。</p><p class="ql-block ql-indent-1">但許經(jīng)年殘漬淺,圍城恍入兩才人?!?lt;/p><p class="ql-block ql-indent-1">沫兒笑意盈盈:“公子此詩,化腐朽為神奇,將塵世之景化為詩意之境,厲害?!?lt;/p><p class="ql-block ql-indent-1">阿炳拱手道:“姑娘詩才敏捷,構(gòu)思精巧,阿炳甘拜下風?!?lt;/p><p class="ql-block ql-indent-1">沫兒噗嗤一笑,戲謔道:</p><p class="ql-block ql-indent-1">“桌滿佳肴酒滿壇,午時飲到月光寒。</p><p class="ql-block ql-indent-1">緣何不肯扶墻去,卻把香囊細細看?!?lt;/p><p class="ql-block ql-indent-1">阿炳這才驚覺手中香囊,輕搖折扇掩飾窘迫,道:</p><p class="ql-block ql-indent-1">“心思入酒倚花壇,悄落青衣未覺寒。</p><p class="ql-block ql-indent-1">莫問飄零泊幾許,人間致美酩眸看。”</p><p class="ql-block ql-indent-1">沫兒掩嘴笑道:“公子此詩,雖似在為香囊之事解圍,卻也巧妙地將情思融入其中,用詞精巧,可見公子心思玲瓏?!?lt;/p><p class="ql-block ql-indent-1">阿炳謙遜回應:“沫兒姑娘莫要取笑,不過是倉促間隨心而作,哪有姑娘詩作那般靈動俏皮,似能將這席間的歡鬧與微妙心思盡皆道破,阿炳著實佩服。”</p><p class="ql-block ql-indent-1">說罷,便長身而起,與沫兒并肩而立,二人相視,皆從對方眼中讀出了相逢恨晚之意,然時光匆匆,月已闌珊,到底男女有別,也不好再獨處一室。</p><p class="ql-block ql-indent-1">阿炳微微嘆了口氣,眼神中閃過一絲無奈,向沫兒拱手告辭道:“沫兒姑娘,今日與姑娘相遇,實乃阿炳生平之幸。但夜色已深,阿炳不便久留,恐擾姑娘清譽。待阿炳至廬州安置妥當,定當再來拜訪姑娘。”言罷,便欲轉(zhuǎn)身離去。</p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">“公子且慢”,沫兒突然喊道:“公子方才是說要去往廬州?”</p><p class="ql-block ql-indent-1">阿炳輕嘆一口氣道:“正是,不瞞姑娘,阿炳慚愧,日前被人逼婚,迫不得已才逃離松江府,欲往廬州暫避。聽聞廬州的浣箋閣極負盛名,若能得閣中前輩垂青,或許能尋得一處安身之所?!?lt;/p><p class="ql-block ql-indent-1">沫兒啟唇道:“此事實乃巧極,我與摯友于數(shù)日前便接獲浣箋閣閣主之邀約,不日便將啟程前往廬州。公子此去廬州,山遙路遠,險境環(huán)伺。我身為藥王堂千金,雖武藝稍欠火候,可醫(yī)術(shù)精湛,醫(yī)毒相通,緊要關(guān)頭,銀針亦能保身助人。我那摯友,武藝超凡,機敏聰慧,詩文造詣更是不俗。如今既是同路,公子不妨與我二人同行,彼此也好有個照應。</p><p class="ql-block ql-indent-1">阿炳面露猶豫之色:“姑娘盛情,阿炳心領(lǐng)。只是我這逃亡之人,恐給姑娘帶來麻煩,萬一連累了姑娘和貴友,阿炳萬死莫贖。”</p><p class="ql-block ql-indent-1">沫兒走近幾步,道:“公子不必如此,我既開口,便是知曉利害。我與摯友行走江湖多年,豈會怕那小小麻煩。何況公子才學過人,有公子同行,想來這一路不會太過寡淡?!?lt;/p><p class="ql-block ql-indent-1">阿炳沉思片刻,終是抱拳行禮:“既如此,阿炳多謝姑娘。能得姑娘與貴友相助,此恩阿炳定銘記于心,沒齒不忘。”</p><p class="ql-block ql-indent-1">“公子不必客氣?!蹦瓋旱馈?lt;/p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">言罷,沫兒輕拍兩下手掌,只聞得一陣破空之聲,一道黑影仿若流星趕月般疾馳而來。瞬間,黑影落定,竟是一位身著玄色勁裝的女子……</p><p class="ql-block ql-indent-1">來者究竟何人,且聽下回分解</p> <p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align:center;"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1" style="text-align:center;">作者簡介</p><p class="ql-block ql-indent-1">沫兒:80后,浙江紹興人氏,心儀唐詩宋詞,雖未能至深,然心向往之,時時浸淫于古韻之中。而于散文隨筆一道,則略有心得,運筆之際,力求清新淡雅,活潑靈動。沫兒之作,旨在以淡然之筆觸,繪生活之瑣碎,抒胸中之意趣。望諸君覽之,能共品其中之意,同感斯文之美。</p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p>